↓
 

Louise Cornelis

Tekst & Communicatie

  • Home |
  • Lezergericht schrijven |
  • Over Louise Cornelis |
  • Contact |
  • Weblog Tekst & Communicatie

Maandelijkse archieven: juni 2013

Bericht navigatie

← Oudere berichten

Eindelijk weer een Fietsvrouw-column

Louise Cornelis Geplaatst op 28 juni 2013 door LHcornelis28 juni 2013  

Het was al even geleden, maar net is er weer een Fiets Magazine verschenen met daarin een column van mij, of eigenlijk zelfs bijna een mini-essay, over de vraag: hoe krijg je je vrouw/vriendin zo ver om óók te gaan fietsen?

En ook recentelijk verschenen, niet van mij, maar ik gaf er wel tekst- of eigenlijk alinea-advies aan: het boek Vrij Spel, van Robijn Tilanus.

Geplaatst in verschenen | Geef een reactie

Goed spellen is veiliger

Louise Cornelis Geplaatst op 27 juni 2013 door LHcornelis27 juni 2013  

Ik kwam net een argument tegen voor goed spellen dat ik nog niet kende: het is veiliger. Ik internetbankierde net even, en toen kreeg ik bij ING het verzoek of ik hun nieuwe beveiligingssoftware ‘Trusteer Rapport’ wilde installeren. Ik dacht: ik doe dat niet zomaar, eerst eens even kijken of dat wat is. Dus ik googlen, en toen kwam ik op een pagina van Computable waar Cor Rosielle zegt:

Het feit dat Trusteer zelf onzorgvuldig is met de spelling van hun producten op hun eigen website (ze schrijven Trusteer Rappport soms met twee p’s en soms met drie p’s) is ook al in het voordeel van de malware-schrijvers, omdat de gebruikers niet vertrouwd worden gemaakt met een consequente spelling.

Dat vind ik interessant. Ik vind het vooral slordig als een bedrijf de naam van z’n eigen product niet goed spelt, maar het is dus ook onveilig. De gedachte is kennelijk dat je, als je altijd Rapport ziet staan, went aan dat woordbeeld en dus eerder doorziet als criminele software er een variant op geeft.
Dat spelling vooral een kwestie is van gewenning, dat weet ik dan weer wel, en dat ken ik ook als argument voor goed spellen en voor het lezen van verzorgde teksten. Als je nooit krijgd ziet staan, weet je gewoon dat hij krijgd fout is (zie deze post van 4,5 jaar geleden; het aantal hits op krijgd is inmiddels fors opgelopen).
Rappport met 3 p’s vind ik trouwens sowieso gek. Het was niet om die reden, maar ik heb het (nog?) niet geïnstalleerd.
Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Schrijftip: maatwerk

Louise Cornelis Geplaatst op 20 juni 2013 door LHcornelis19 juni 2013  

Eerder deze week kregen wij een brief van het hoogheemraadschap (althans – om precies te zijn kregen wij drie brieven van het hoogheemraadschap. Ons huis was ooit een boven- en benedenwoning; fysiek zijn die al lang samengevoegd en qua officieel adres sinds een jaar, maar we kregen de brief voor huisnummer 9, 9A en 9B – terwijl dat dus allemaal door één brievenbus in één huis belandt. Maar dat terzijde.)

De brief was gericht ‘aan de bewoners en perceeleigenaren aan een kade’ en had als onderwerp ‘U hebt een eigendom en/of woont aan een kade. Wat betekent dat voor u?’ Dit is hem (klik erop om ‘m leesbaar te krijgen):

IMG

Ik had er moeite mee – wat bedoelen ze nou eigenlijk, wat is de strekking, wat moet ik hiermee? Ik geloof: niets. Via die genoemde website is met enig speurwerk te achterhalen dat ze volgend jaar iets gaan doen aan onze kade. Maar wij wonen daar niet echt langs of op, en ik geloof ook niet dat onze schutting de kade beïnvloedt.

Onze 80-jarige buurman heeft echter een huisje waar zijn duiven in wonen, en hij was dus lichtelijk in paniek. We konden hem niet anders geruststellen dan door te zeggen dat het nog minstens een jaar duurt allemaal. Maar wat precies – geen idee. De website helpt wel iets, maar het is erg lastig om die algemene informatie op een concreet geval toe te passen.

Redactioneel is er wel het een en ander te verbeteren aan de brief. Er kan wat overbodige informatie uit, en wat er staat kan concreter met behulp van de informatie op de website. Maar dan nog blijft het een veel te algemene brief: aan eigenaren en/of bewoners en/of gebruikers, waarvan sommige wel en andere niet schuttingen en huisjes enzo hebben die wel of niet aan de regels voldoen en die wel of niet of tijdelijk weggehaald moeten worden, of waarvoor wel of niet een vergunning aangevraagd moet worden.

Als er zo veel vrijheidsgraden zijn, kun je nooit een duidelijke strekking (‘so what’) formuleren, want die verschilt te zeer per lezer. Soms kan een stroomschema in zo’n situatie soelaas bieden, maar dat wordt hier al gauw toch ook te ingewikkeld. Je kunt dus ook nooit een goede brief schrijven. Mijn advies hier zou dan ook zijn: niet doen. Sowieso niet nu communiceren, maar pas op het moment dat het actueel is. En dan niet in algemene zin, maar specifiek: wat betekent het voor deze lezer.

Een mogelijkheid zou bijvoorbeeld maatwerk zijn. Ongetwijfeld begint dat ‘iets’ wat ze gaan doen aan de kade met een inspectie. Zorg ervoor dat je dan een aantal brieven of kaartjes hebt die je bij bewoners in de bus kunt doen, met een boodschap die voor hen van toepassing is: ‘Beste bewoner, u hebt daar een schutting staan en die moet tijdelijk weg’ of ‘de boom in uw achtertuin mag daar niet staan’ – enzovoort. Liefst een kaartje per situatie, en anders een duidelijk en concreet invulformulier, waarop de inspecteur kan aankruisen wat van toepassing is.

De rest van de bewoners kun je eventueel laten weten dat er iets op til is, maar zonder allerlei moeilijke en dreigende dingen over moeten vrijmaken, legaal, terugplaatsen, vergunning, teleurstellingen enzo. Zo van: er gaat gewerkt worden, en als u niets hoort, hoeft u niets te doen.

Het is jammer dat de (semi-)overheid zo’n sterke neiging heeft om brieven te schrijven (zie hierover ook De brievenbus van mevrouw de Vries). Soms kun je dat beter laten. Doe het goed, of doe het niet. En goed wil zeggen: maatwerk.

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Graag gedaan!

Louise Cornelis Geplaatst op 18 juni 2013 door LHcornelis18 juni 2013  

Net uit: Tekstblad nr. 3 van dit jaar, met daarin een column van mij met een schrijfadvies voor de plek van de hoofdboodschap, losjes gebaseerd op een post in dit blog, die weer gebaseerd was op piramide-onderzoek van Groningse studenten, en dus met dank aan Alette, Josien, Hilde en Sharissa.

Het is mijn laatste Tekstblad-column. Ik stop ermee omdat mijn inspiratie verminderde en ook omdat ik niet-betaalde werktijd vrij wilde maken voor andere dingen, zoals het boek over schrijven en organisatieverandering. Jammer natuurlijk, dat zeker, maar ik zal vast nog wel eens wat schrijven voor Tekstblad, en geïnteresseerden in mijn visie zijn hier op dit weblog van harte welkom.

In het redactioneel van dit nummer word ik mooi uitgezwaaid – ben ik blij mee! Ik citeer:

Deze editie bevat bovendien de laatste bijdrage van columniste Louise Cornelis. Louise laat zich lezen als een pittige tante, die in een luchtige en herkenbare stijl schrijft over schrijven en schrijfadviezen. Ze is wars van de sirenestijl (‘doe dit, doe dat’), maar geeft steeds een genuanceerd beeld van wat een goede tekst maakt. Onze dank is innig en gemeend.

Graag gedaan!

Geplaatst in verschenen | Geef een reactie

Helder gedacht (en opgeschreven)

Louise Cornelis Geplaatst op 18 juni 2013 door LHcornelis17 juni 2013  

Het boek bestaat al sinds 2010, maar ik heb het pas onlangs leren kennen. Vandaar dat ik nu pas kan zeggen dat ik erg enthousiast ben over Helder denken. De routeplanner voor je brein van Kees Kraaijeveld en Suzanne Weusten.

In de eerste plaats oogt het boek al heel mooi, zeker gezien het onderwerp. Kleuren, diagrammen, foto’s, schema’s, tabellen, veel wit, tussenkopjes… het is prachtig en functioneel vormgegeven. Dat is een soort practice what they preach, want de auteurs betogen dat het bij helder denken helpt om je redenatie of argumentatie uit te tekenen. Zo kom je eerder achter de zwakke plekken erin. Helemaal mee eens – niet voor niets lijken de argumentatieladders in dit boek sterk op piramides. Vorm, inhoud en leereffect gaan hier dus heel mooi samen.

In de tweede plaats heeft het boek een rijke inhoud. Drie onderdelen haal ik eruit. Voor alle drie geldt dat het boek zich daarmee onderscheidt van vergelijkbare boeken die ik ken:

  1. Het gedeelte over de relatie tussen helder denken en formuleren. Volgens dit boek kun je niet helder denken als je vaag formuleert, bijvoorbeeld door onvoldoende te specificeren met werkwoorden (zoals de handelende persoon bij lijdende vormen), in vergelijkingen (‘iets is groter’… dan wat?), in oordelen (wie zegt dat iets ‘veel te duur’ is?) en in verwijzingen, en door te veel jargon en generalisaties te gebruiken. Mee eens, en goed om dit probleem behandeld te zien als denk- en niet zozeer als schrijftechnisch probleem.
  2. Het hoofdstuk over denkfouten. Dingen waar we allemaal intuinen, zoals de zelfoverschatting, het halo-effect en het beschikbaarheidseffect. In de mij bekende boeken over argumentatieleer worden die niet zo behandeld – daar heb je drogredenen, maar zonder deze achterliggende mechanismen. Misschien is dat vanwege de achtergrond van de auteurs, die geen taalbeheersers of retorici zijn, maar psychologen.
  3. Het hoofdstuk erna, ‘Denker worden’. De levenshouding van de denker wordt daarin getypeerd door vier woorden: vurig, waar, helder en vrij. Vooral het eerste woord spreekt me aan: de vurigheid van de nieuwsgierigheid, de verwondering, de twijfel, van willen weten hoe het zit. Dat kan gedrevenheid voor de inhoud zijn, maar ook voor het denken zelf. Denkwerk klinkt als droog hersenwerk, maar zonder dat vuur heb je niet de puf om het te doen. Want helder denken is niet makkelijk en het gaat niet vanzelf. Het vuur is nodig om de inspanning ervoor op te kunnen brengen.

Tot slot bevat het boek leuke doe-dingetjes: opdrachten, een quiz, raadsels… en die zijn af en toe best pittig! Je kunt het dus lezen en ermee aan de slag – en dat is beslist de moeite waard! Ik ben me sinds een paar dagen weer een stuk bewuster van m’n denkfouten. Al is dat vast ook een beetje beschikbaarheidseffect.

Geplaatst in Leestips | Geef een reactie

Twee mooie columns van gister

Louise Cornelis Geplaatst op 13 juni 2013 door LHcornelis13 juni 2013  

Gisteren was een mooie column-dag, vond ik.

Eerst las ik de column ‘Sneller, hoger, vlakker‘ in Mare, het Leidse universiteitsblad. Thomas Blondeau steekt daar de draak met een rapport van NWO: enerzijds met het modieuze jargon (governance, verankeren, Chief Scientific Advisor, en er is volgens mij geen sector waar het woord excellent zo vaak gebruikt wordt als in de academische wereld – het is daarmee één van mijn ergste jeukwoorden geworden) en anderzijds met het totstandkomingsproces – dat er ‘kutjefuck’ nog aanbevelingen bij moeten ook. Een niet bepaald piramidaal schrijfproces dus, maar erg grappig en herkenbaar geschreven. En wat zou het fijn zijn als er in een rapport gewoon wél mocht staan ‘Niets meer aan doen, Hij gaat lekker zo’.

Later trof in de NRC de dagelijkse column van Frits Abrahams zo’n beetje dezelfde roos. Abrahams vindt bij de tandarts het tijdschrift Management Scope en daar citeert hij uit, bijvoorbeeld:

Trends aan het eind van het vorige decennium stonden primair in het teken van de total cost of ownership. Outsourcing en offshoring hebben een eerste boost gegeven aan grootschalige efficiencyverbeteringen. Sinds enkele jaren geven virtualisatie van applicaties, unified communications en cloud een nieuwe stimulans aan verdere kostenverlaging.

En jahoor, ook hier toch excellence, in het Engels, en daarnaast een shift naar outside-in, flagstores en dingen doen buiten je comfortzone.

Het is Engels, het is hip, het is voor gewone mensen vrijwel onleesbaar en het getuigt volgens mij van te veel alleen maar met gelijkgestemden communiceren. Als het je niet meer opvalt dat het gek is, zo formuleren, wordt het de hoogste tijd om veel vaker met buitenstaanders over je werk te praten, of, liever nog, voor hen te schrijven. Niet alleen vanwege de formuleringen, maar ook omdat in een kleine wereld ronddraaien vertekeningen geeft in je denken. Je helemaal suf publiceren, is dat wel zo ‘excellent’ bijvoorbeeld? In dezelfde Mare stond daar een nogal kritisch stuk over…

 

Geplaatst in Leestips, schrijftips | Geef een reactie

Lof voor de eerste piramidale scriptie

Louise Cornelis Geplaatst op 11 juni 2013 door LHcornelis10 juni 2013  

In september verscheen de (bij mijn weten) eerste piramidale masterscriptie, van Marlies Ruitinga. Dat vond ik toen al erg leuk, maar om het nóg leuker te maken, is deze scriptie genomineerd voor de Columni-scriptieprijs! Marlies heeft de prijs niet gewonnen, maar opvallend is wel dat de jury de leesbaarheid van de scriptie zeer heeft gewaardeerd. Ik citeer uit het juryrapport:

(…) Het is een originele en zeer praktische scriptie. (…) De vormgeving van de scriptie is verrassend door de opbouw en het gebruik van inzetjes om definities uit te leggen. Ze hanteert als structuur het piramideprincipe, en past die zeer consequent toe. Dit komt de leesbaarheid ten goede, en daarmee onderscheidt ze zich zeker van alle andere scripties. In haar inleiding geeft ze zelf aan dat ze deze uitdaging graag aan wilde gaan: ze is daar wat ons betreft zeker in geslaagd.  Kortom: Het is een compact, concreet en praktisch bruikbaar onderzoek!

Erg leuk – en dat dit maar moge inspireren tot meer!

Geplaatst in Opvallend, schrijftips | Geef een reactie

Schrijfzincursus

Louise Cornelis Geplaatst op 11 juni 2013 door LHcornelis11 juni 2013  

In september schreef ik hier een enthousiast stukje over het boek Zin. Lust in je leven door schrijven, van Geertje Couwenbergh. Vandaar dat ik hier ook graag vermeld dat er inmiddels een cursus is die zij geeft en die op dat boek is gebaseerd. Lijkt me een aanrader!

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Handleiding bij boek

Louise Cornelis Geplaatst op 10 juni 2013 door LHcornelis10 juni 2013  

Ik heb de afgelopen dagen met veel plezier Wie gelooft die renners nog? van Hans Vandeweghe gelezen. Inhoudelijk vond ik het zeer interessant en ook enkele tekstuele keuzes vond ik opmerkelijk – en daar gaat het op dit weblog over. Het boek begint met een ‘Handleiding tot dit boek’, met dit als eerste alinea:

Het maakt mij niet uit hoe u dit boek leest, want elk hoofdstuk staat min of meer op zichzelf, maar het zou handig zijn als u eerst dit stukje leest, en vervolgens de inleiding, enzovoort. zo werkt het concept ‘boek’ nu eenmaal, en zeker een boek over doping is geen verzameling korte verhalen of columns.

Ik snap niet precies wat de schrijver hiermee wil zeggen – maakt het nou wel of niet uit hoe ik lees? Maar ik vind het ook een opvallende en daardoor grappige poging om de lezer te sturen – want o, wat zijn lezers eigenwijs! Ze gaan hun eigen gangetje met teksten en dat heb je als schrijver maar te accepteren. In mijn eigen piramideprincipe-onderzoek bleek al een aantal keren dat ze bovendien nogal blind zijn voor leeswijzers. Ik vraag me dus ook af hoe veel lezers zich wat hebben aangetrokken van Vandeweghes handleiding.

Daarna volgt een dijk van een inleiding, die mij aan het eind zelfs behoorlijk wist te raken, als Vandeweghe uitlegt aan wie hij het boek opdraagt en waarom. Dat zet een zeer hoge verwachting – als een inleiding van non-fictie al ontroert…

Het boek viel me tekstueel daarna wat tegen, moet ik zeggen. Niet inhoudelijk, daarin geeft het veel stof tot nadenken. Maar ik had in de handleiding wel behoefte gehad aan instructies over twee andere onderwerpen, of liever gezegd, twee redactionele keuzes stoorden me:

  • Het grote aantal voetnoten. Wat mij betreft geldt in niet-wetenschappelijke teksten dat er geen voetnoten in thuishoren, behalve dan héél misschien en zeldzaam voor bronnen ofzoiets. Heb je de neiging om voetnoten te gebruiken? Verwerk de informatie in de lopende tekst of laat weg. Met dat advies was de leesbaarheid van dit boek sterk toegenomen. Er zijn pagina’s met wel drie voetnoten, met allerlei verschillende soorten informatie erin, die je soms wel en soms niet kunt missen. Steeds moet je dus uit het gewone lineaire lezen stappen – mij irriteerde dat.
  • De rol van de bijlagen. Bijlagen horen wat mij betreft niet in het lopende verhaal thuis. Dus als ik dan op p. 164 lees dat ik ‘voor een goed begrip van wat volgt’ eerst twee lange stukken in de bijlage moet lezen, dan klopt er iets niet. Dan hadden die stukken daar dus moeten staan. En een van de aller-interessantste stukjes informatie staat ook in een bijlage. Het is het enige beeld ook, een prachtige grafiek die laat zien wat het effect is geweest van de opspoorbaarheid van eerst EPO en daarna bloedtransfusies. Zonde om die in een bijlage te stoppen!

Het boek wekt de indruk met haast tot stand gekomen te zijn, toen doping ineens ‘hot’ werd. Nouja, vooruit dan maar – ik ben omwille van de inhoud en het standpunt blij dat het er is!

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Just-in-time-passief

Louise Cornelis Geplaatst op 7 juni 2013 door LHcornelis7 juni 2013  

Een half uur geleden staarde ik naar dit weblog en dacht ik: ‘ik zou eigenlijk iets willen schrijven, want zo veel stelde het de laatste dikke week niet voor. Maar ik heb echt géén inspiratie’. Al mijn schrijfinspiratie is kennelijk gaan zitten in mijn nieuwe vakboek (goed op dreef, veel denkwerk) en in een stortvloed aan voorstellen: de afgelopen maand brak ik een acquisitie-record. Opmerkelijk, in een periode van economische malaise, maar wel fijn natuurlijk. Ik moet voor de herfst ook al echt mijn agenda in de gaten houden.

Ik zette dus een punt achter de werkweek, en pakte de krant. Zoals altijd eerst naar de pagina met Fokke & Sukke en het Ikje. En aah, wat een mooi ikje! Daar móet ik over schrijven.

Waar het op neerkomt is dat twee mensen van rond de 90 een telefoongesprek voeren, met deze passage:

“Hoe is nu je dag? Hoe laat sta je op?”
Even is het stil. Hij zucht: “Ik sta niet meer op. Ik word tegenwoordig opgestaan”.

En laat niemand, niemand, niemand ooit nog beweren dat je het passief moet vermijden! Anders dan met wordt opgestaan is dit echt niet uit te drukken! Prachtig gebruik van de vermaledijde constructie!

NRC, dank voor de just-in-time inspiratie! Nu is het weekend!

(Wie meer hierover wil weten, leze mijn serie over de lijdende vorm uit december 2011, deel 1, 2 en 3 of meer in het algemeen mijn Tekstblad–column over moeten’s en mag-niet’s. Voor mijn proefschrift had ik indertijd ook een paar prachtige voorbeelden van functionele, ja, zelfs literaire passieven!)

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Bericht navigatie

← Oudere berichten

Recente berichten

  • ‘Vermijd contact’ – waarschuwing of gebruiksaanwijzing?
  • Hoe schrijf je een goede songtitel?
  • Uit de Microsoft-cloud
  • Druk met schrijven met AI
  • Welweg?

Categorieën

  • Geen rubriek (10)
  • Gesprek & debat (30)
  • Gezocht (9)
  • Leestips (316)
  • Opvallend (544)
  • Piramideprincipe-onderzoek (98)
  • Presentatietips (153)
  • schrijftips (888)
  • Uncategorized (45)
  • Veranderen (38)
  • verschenen (202)
  • Zomercolumns fietsvrouw (6)

Archieven

  • juni 2025
  • mei 2025
  • april 2025
  • maart 2025
  • februari 2025
  • januari 2025
  • december 2024
  • november 2024
  • oktober 2024
  • september 2024
  • augustus 2024
  • juli 2024
  • juni 2024
  • mei 2024
  • april 2024
  • maart 2024
  • februari 2024
  • januari 2024
  • december 2023
  • november 2023
  • oktober 2023
  • september 2023
  • augustus 2023
  • juli 2023
  • juni 2023
  • mei 2023
  • april 2023
  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014
  • oktober 2014
  • september 2014
  • augustus 2014
  • juli 2014
  • juni 2014
  • mei 2014
  • april 2014
  • maart 2014
  • februari 2014
  • januari 2014
  • december 2013
  • november 2013
  • oktober 2013
  • september 2013
  • augustus 2013
  • juli 2013
  • juni 2013
  • mei 2013
  • april 2013
  • maart 2013
  • februari 2013
  • januari 2013
  • december 2012
  • november 2012
  • oktober 2012
  • september 2012
  • augustus 2012
  • juli 2012
  • juni 2012
  • mei 2012
  • april 2012
  • maart 2012
  • februari 2012
  • januari 2012
  • december 2011
  • november 2011
  • oktober 2011
  • september 2011
  • augustus 2011
  • juli 2011
  • juni 2011
  • mei 2011
  • april 2011
  • maart 2011
  • februari 2011
  • januari 2011
  • december 2010
  • november 2010
  • oktober 2010
  • september 2010
  • augustus 2010
  • juli 2010
  • juni 2010
  • mei 2010
  • april 2010
  • maart 2010
  • februari 2010
  • januari 2010
  • december 2009
  • november 2009
  • oktober 2009
  • september 2009
  • augustus 2009
  • juli 2009
  • juni 2009
  • mei 2009
  • april 2009
  • maart 2009
  • februari 2009
  • januari 2009
  • december 2008
  • november 2008
  • oktober 2008
  • september 2008
  • augustus 2008
  • juli 2008

©2025 - Louise Cornelis
↑