Schrijfondersteuning in een pandemie

Louise Cornelis Geplaatst op door 1

Nog steeds vooral thuis aan het werk? Ik nog steeds voor de helft ongeveer, maar er kan gelukkig ook weer wat ‘live’, op de locatie van mijn opdrachtgevers. Het is fijn om de keuze te hebben, maar zonder fysieke bijeenkomsten kan er nog steeds een heleboel: 

  • Via de mail: schrijfbegeleiding, redactie, tekst- en presentatieadvies, coaching, feedback geven enzovoort. Neem wel nog steeds even vooraf contact op als je planning nauw komt. Aarzel vooral niet om me te benaderen als je – meer dan anders misschien – een kritische tegenlezer of advies nodig hebt voor je tekst of presentatie. Of als dit juist een tijd is om je schrijfvaardigheid bij te spijkeren.
  • Met videobellen: trainingen en coaching. Aan het begin van de coronacrisis doorliep ik een steile leercurve , waarmee ik zelfs mijn vakblad haalde en waarvan ik nu al een tijdje de vruchten pluk. Schrijftraining op afstand heeft weliswaar beperkingen, maar sommige dingen gaan juist beter dan normaal. Via scherm delen kun je bijvoorbeeld heel precies samen (her-)schrijven. De laatste tijd krijg ik vooral complimenten voor de mate waarin mijn trainingen interactief en activerend zijn. 
  • Zelfstandig leren met de e-learning adviesrapporten schrijven. Die is vrij toegankelijk,dus wees welkom om hem te bekijken. Ik kan hem ook op maat maken voor jouw organisatie.

(bijgewerkt 15 mei 2022)

Vakantiebordjes

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Ik was de afgelopen weken op vakantie, eerst vijf dagen wandelen in Brabant en daarna een week fietsen in Engeland. Fijne tijd gehad! Zoals gebruikelijk hier de  meest opmerkelijke bordjes: twee uit Brabant, twee uit Engeland.

Dit zagen we kilometers voordat we de tHeetuin daadwerkelijk bereikten. De vrouw die hem runt, vertelde hoe het zat: ze hadden met het gezin bordjes hadden gemaakt voor in de omgeving, haar zoon had de spelfout gemaakt, en toen hadden ze besloten dit bordje maar het verst weg te hangen:

Dit vond ik een opmerkelijke straatnaam, zeker omdat het echt wel een heel pad was:

Maar Six Mile Bottom is natuurlijk ook een wonderlijke plaatsnaam:

In Engeland overnachtten we in Stilton, het dorp dat zijn naam heeft gegeven aan bekende kaas. In het restaurant (waar we een kaasplankje aten als toetje) hing dit bord, met een knipoog naar de Eurythmics:

 

Misschien Sparta

Louise Cornelis Geplaatst op door 2

Zondag was ik met manlief mee naar de Kuip voor een wedstrijd van Feyenoord. Ik doe dat een heel enkele keer, en dit keer leek het me wel leuk omdat het een stadsderby was: tegen Sparta. Ook bij die club ben ik in de loop der jaren een paar keer geweest, ook leuk, al is het alleen maar omdat de Spartamars zo mooi is en de aanhang zo goed zingt. 

Niet alleen die mars, ze hebben nog een ander lied. Ze zongen het zondag ook, en toen bedacht ik dat daarover hier nodig eens iets moest schrijven. Het is talig erg grappig namelijk. Als ik één woord weglaat, is het namelijk een nogal heftige, absolute tekst:

Bloed, zweet en tranen
Passie en strijd is wat we willen zien

Dat past niet helemaal bij het kluppie dat Sparta is. Dat weggelaten woord verandert dan ook alles:

Bloed, zweet en tranen misschien
Passie en strijd is wat we willen zien

Dat vind ik hilarisch: ineens klinkt er enorme zelfrelativering in door. Niet voor niets is dit iets wat de aanhang gaat zingen als het slecht gaat met de club (althans, dat is mijn indruk). Sparta verloor zondag met 3-0.

Overigens zit ik in zo’n stadion altijd veel te lezen; het is bij voetbal dat ik ontdekt heb hoe leesverslaafd ik eigenlijk ben. Ik lees bijna dwangmatig de reclames en de spandoeken, en de bewegende boarding kan me daarom danig afleiden. Ik mis wel eens een doelpunt omdat ik lettertjes zit te vreten!

 

Kwartet om mee door te pakken

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Aanrader voor wie van taal houdt en gevoelig is voor kantoorjargon: het Krankzinnig Kantoor Kwartet. Het is een verzameling kaartjes waar je gewoon mee kunt kwartetten, en elk kwartet is een groepje verwante woorden uit de kantoortaal. Zo van: in de categorie ‘Vergezichten’ verzamel je ‘Houtskoolschets’, ‘Stip op de horizon’ (jeuk!), ‘Masterplan’ en ‘Kompas’. Elk kaartje heeft een cartoon erop en uitleg van de term die ‘m (althans, zo interpreteer ik het) in het absurde trekt. Bij ‘Stip op de horizon’ bijvoorbeeld zijn in het plaatje meerdere stippen te zien en de tekst luidt:

Maar welke stip is de juiste? Ik moet de dingen scherper zien. ik moet eindelijk eens leren forucssen.

En bij ‘Kompas’:

Ja hoor, we zijn verdwaald tijdens de customer journey. Met dit kompas slaan we wel de juiste piketpaaltjes.

Andere kwartetten zijn ‘In de lead zijn’, ‘Doorpakken’, ‘Sparren’ en ‘Krachten bundelen’. Kortom: een kantoortaalgevoelig kan er, uhm, ‘Handen en voeten aan geven’ (uit: ‘Doorpakken’).

 

Schrijfpauze

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Met deze druk op de Verzenden-knop heb ik daarnet het manuscript van Optimaal blijven sporten voor 45+’ers naar de uitgever gestuurd. Mijn boek is af!

Ik neem nu even schrijfpauze, dus verwacht de komende maand niet te veel op dit blog. Het is best intensief geweest de afgelopen weken, ik ga weer even nieuwe inspiratie opdoen. Lezen bijvoorbeeld ook, daar verheug ik me op – dat is er te weinig van gekomen.

Het boek verschijnt in maart. Natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van het proces.

 

 

 

 

Al die beslissinkjes

Louise Cornelis Geplaatst op door 1

Ik zit in de allerlaatste fase van het afmaken van het manuscript van mijn nieuwe boek, Optimaal blijven sporten. Deze week nog lever ik het in.  Het is af, het is eigenlijk al twee weken af: toen vielen de laatste inhoudelijke puzzelstukjes op hun plek. Ik was daarvoor al begonnen met afredigeren, deze laatste weken heb ik alleen dat nog maar gedaan.

Ik ben verder gegaan dan wellicht nodig is – er kijkt ook nog een redacteur naar. Maar ik dacht: hoe verder ik kan komen, des te beter. Ik heb letterlijk pietepeuterige dingen gedaan. Zo ontdekte ik dat voor een paar voetnoot-getallen een spatie stond. Dat gaat om superscript, dus piepkleine getallen en dus ook om piepkleine spaties. Met zoek-en-vervang was het in een paar tellen opgelost.

Wat me ging opvallen, is hoe veel kleine knopen je in zo’n fase moet doorhakken. Nog de laatste die enigszins inhoudelijk zijn, zo van: is dit woord of stukje zin te schrappen, maak ik hier toch maar twee alinea’s van of kan het in een? Maar ook de redactionele zaken: al die grijszones. Je kan of je kunt,  je wil of je wilt, getallen voluit of niet, triat(h)lon/triat(h)leet, enkele of dubbele aanhalingstekens. Enzovoort.

Ik heb de afgelopen weken een heleboel van dat soort beslissinkjes genomen, en ik heb vast nog een aantal zaken over het hoofd gezien. De kwaliteit van het boek gaat er niet mee staan of vallen, dus het is heel relatief. Maarja, ik ben ook ’tekstenmens’, dus ik wil wel dat het fatsoenlijk wordt.

Ik ben blij dat het wel klaar is, dat ik er klaar mee ben. Nouja, bijna dan. Echt helemaal af is het nooit; ik zou er eindeloos aan kunnen blijven pielen. Het is dus goed dat er een deadline is.

Soms is schrijven moeilijk

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Vorige week is een van mijn opdrachtgevers overleden. Ik kende hem nog van vroeger, heb de afgelopen anderhalf jaar zeer prettig met hem samengewerkt. Hij was al langere tijd ziek, en ik wist ook dat hij stervende was. Mijn leeftijd ongeveer – veel te jong dus.

Zo had ik in korte tijd enkele moeilijke schrijftaken: mijn laatste berichtje aan hem, want die las hij nog, begreep ik, en kort daarna de condoleances aan zijn team en zijn familie (ik had eerder ook wel eens heel even contact gehad met zijn vrouw).

Zakelijk condoleren, ik heb eigenlijk geen flauw idee hoe dat moet. Dus dan vind ik mezelf ineens terug, starend naar een leeg scherm, zoekend naar woorden. Writer’s block. En van die gedachten als: ik moet dit toch kunnen, ik kan toch schrijven? Waarom heb ik dit nooit geleerd?

Uiteindelijk vind ik toch de oplossing in wat ik wél geleerd heb over schrijven: zet uit die interne criticus, en ga gewoon schrijven. Leg de lat niet te hoog, wees niet te bang het verkeerde te doen. Natuurlijk zijn hier geen perfecte woorden voor. Alles is beter dan niets.

Wat me ook hielp: het gaat nu niet om mij en mijn writer’s block, dat is peanuts. Schrijven doe je altijd voor een lezer, en in dit geval geldt dat helemaal.

 

Zelazny’s waardige opvolger

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Onlangs tipte een trainingsdeelnemer (thanks, Ramon!) me over het boek Storytelling with data. A data visualization guide for business professionals. Ik was eerst even sceptisch, omdat storytelling iets anders is dan storylining of werken met het piramideprincipe. Maar dat bleek onterecht: het is een geweldig boek.

Ik verwees hiervoor nog altijd naar de klassieker van Zene Zelazny op het gebied van visueel ontwerp en grafiekvormkeuze voor het zakenleven, maar ik ben blij dat er iets nieuws is – fris en actueel. Inhoudelijk komen de boeken sterk overeen, al doet dit nieuwe net wat meer: het plaatst de visuele middelen meer in de hele communicatie, door de rol van bijvoorbeeld de context en de structuur erbij te betrekken. Die structuur is dan wel inderdaad vooral narratief, maar goed, dat maakt eigenlijk voor de rest van het boek niet uit. Als je structureert met het piramideprincipe, is de hele rest van het boek hartstikke relevant.

Het boek gaat ook dieper in dan Zelazny op achterliggende ontwerpprincipes, zoals die van de Gestalt.  Dat is allebei fijn, want het stelt je in staat om zelf mee te denken over wat effectieve visuele middelen zijn. Dat alles is rijkelijk geïllustreerd natuurlijk – het is een mooi boek om te zien.

Er is één heel klein dingetje dat me opviel als afwijkend van Zelazny: Nussbaumer Knaflic heeft het niet zo op met taartdiagrammen: ‘Pie charts are evil’ (p. 51). Dat komt doordat je zo veel slechte ziet (in 3D) en doordat de grootte van de taartpunten slecht te vergelijken is. Ik zie dat wel, maar ik denk toch dat er een lans te breken is voor de suggestie van eenheid en totaliteit die er van een cirkel uitgaat. Wat mij betreft zijn taartdiagrammen dus niet evil, maar wel lastig goed te krijgen. Het boek waarschuwt terecht voor de valkuilen ervan.

Ik vind dit boek een aanwinst, voor mijn eigen boekenkast en zeker ook om in het vervolg aan te raden, aan iedereen die in zakelijke communicatie data visualiseert, en dat zo goed mogelijk wil doen.