↓
 

Louise Cornelis

Tekst & Communicatie

  • Home |
  • Lezergericht schrijven |
  • Over Louise Cornelis |
  • Contact |
  • Weblog Tekst & Communicatie

Berichtnavigatie

← Oudere berichten

Schrijfondersteuning in een pandemie

Louise Cornelis Geplaatst op 2 april 2020 door LHcornelis25 mei 2022 1

Nog steeds vooral thuis aan het werk? Ik nog steeds voor de helft ongeveer, maar er kan gelukkig ook weer wat ‘live’, op de locatie van mijn opdrachtgevers. Het is fijn om de keuze te hebben, maar zonder fysieke bijeenkomsten kan er nog steeds een heleboel: 

  • Via de mail: schrijfbegeleiding, redactie, tekst- en presentatieadvies, coaching, feedback geven enzovoort. Neem wel nog steeds even vooraf contact op als je planning nauw komt. Aarzel vooral niet om me te benaderen als je – meer dan anders misschien – een kritische tegenlezer of advies nodig hebt voor je tekst of presentatie. Of als dit juist een tijd is om je schrijfvaardigheid bij te spijkeren.
  • Met videobellen: trainingen en coaching. Aan het begin van de coronacrisis doorliep ik een steile leercurve , waarmee ik zelfs mijn vakblad haalde en waarvan ik nu al een tijdje de vruchten pluk. Schrijftraining op afstand heeft weliswaar beperkingen, maar sommige dingen gaan juist beter dan normaal. Via scherm delen kun je bijvoorbeeld heel precies samen (her-)schrijven. De laatste tijd krijg ik vooral complimenten voor de mate waarin mijn trainingen interactief en activerend zijn. 
  • Zelfstandig leren met de e-learning adviesrapporten schrijven. Die is vrij toegankelijk,dus wees welkom om hem te bekijken. Ik kan hem ook op maat maken voor jouw organisatie.

(bijgewerkt 15 mei 2022)

Geplaatst in Opvallend, Presentatietips, schrijftips | 1 reactie

Ook even uitwaaieren

Louise Cornelis Geplaatst op 2 augustus 2022 door LHcornelis2 augustus 2022  

In een creatief proces zoals schrijven heb je (minstens) twee fasen: een ‘uitwaaierende’, verkennende fase, en een fijnslijp-puntjes-op-de-i-fase. In de eerste is het zaak je interne criticus koest te houden en dus in vrijheid álles te mogen bedenken. In de tweede fase mag die criticus zich er weer tegenaan bemoeien. Dat moest zelfs als je iets maakt voor anderen, want alleen dan kun je toetsen of het daarvoor geschikt is. Bij schrijven wordt dat wel genoemd dat je je tekst dan ‘lezergericht’ maakt. Een belangrijk onderdeel van die fase is redigeren.

Voor mijn boek zit ik al een tijd zwaar in die tweede fase: ik ben aan het fijnslijpen, fijnslijpen, fijnslijpen, fijnslijpen. Eind van deze maand moet het manuscript klaar zijn namelijk. Ik vind dat belangrijk en ik profiteer graag van de feedback van mijn proeflezers. Alleen zo wordt het een echt goed boek. Soms pak ik nog de structuur aan, maar soms is het ook: het hele boek doorzoeken op consistentie in je kan/je kunt. 

Nodig, maar qua creativiteit is het wel eenzijdig. Vandaar dat ik het hartstikke leuk vond om de afgelopen weken ook twee keer die andere fase te ervaren. Net als de vorige zomers heb ik zomeravond-workshops theater gedaan bij de SKVR. Gewoon lekker een avondje spelen, gek doen, alles mag.

Toen schreef ik ineens zomaar met een andere deelneemster deze maffe dialoog:

Zeg, wat denk jij, wat is de zin van ons bestaan?

Wij zijn op de aarde gezet door onze meesters om de planeet voor te bereiden op hun komst.

Je bedoelt die paarse meesters met van die groene sprieten op hun hoofd?

Zit jij mij nou gewoon belachelijk te maken? Ik ben gewoon serieus hoor!

Serieus, dat zal wel, maar je dient dan wel de verkeerde meester, hoor, ketter!

Ketter, ja, zo heten zij inderdaad! dus je weet wel degelijk wat ik bedoel…

En die hebben we een aantal keren gespeeld, waarvan de laatste keer op locatie elders in het pand, met een echte deur waar de eerste spreken op kon kloppen, als een soort Jehovah’s Getuige.

Ik vond het een heerlijk tegenwicht tegen het ‘serieuze’ schrijfwerk! Ontspannen ook, want die naderende deadline geeft wel wat druk.

 

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Structuur staat niet op zichzelf

Louise Cornelis Geplaatst op 19 juli 2022 door LHcornelis19 juli 2022  

In mijn trainingen gaat het er vaak om dat je de lezer helpt als je document een transparante structuur heeft: logisch en simpel, zodat je hem in één zin aan kunt kondigen. Zo’n soort zin:

Hiervoor zijn drie argumenten, die in de drie hoofdstukken van dit rapport een voor een aan de orde komen.

Wat ik er wel eens bij zeg, is dat dat niet ‘moet’ en dat je met structuur van alles kunt doen, als je maar uitlegt aan de lezer wat dat is. Zo van:

Er volgen nu dertig pagina’s waarvan in eerste instantie de samenhang onduidelijk zal zijn, maar ik beloof: daarna valt alles op zijn plek.

Dat zou ik niet aanraden, hoor, voor een zakelijke tekst, maar het kán wel.

Voor literaire teksten geldt dat als ze zo’n aangekondigde en transparante structuur zouden hebben, dat gek zou zijn. Het kan wel, althans,  dat heb ik wel eens gehoord, een postmoderne detective die begint met iets als:

De butler deed het, met een bijl, en hij had daarvoor drie redenen:

Maar meestal moet je bij een literaire tekst zelf puzzelen, en dat is een deel van de lol van zulke teksten lezen: het is bevredigend als het puzzeltje klopt.

Onlangs las ik een boek waarvan ik het puzzeltje niet gelegd kreeg. Het ging om Van wie is de finish? Ik vond het verder een interessant boek over voor mij relevante thema’s, met zeer sterke passages. Ik heb het dan ook met plezier gelezen.

Het fascineert me natuurlijk van uit mijn werk met zakelijke teksten hoe het kan dat ik toch een fiks structuurprobleem ervoer. Ik stuitte op drie problemen:

  • Ik kon niet achterhalen wat de climax van het verhaal is. Daar was ik wel naar op zoek, deels omdat ik die sowieso verwacht in zo’n ego-document, iets van catharsis, en deels omdat op de achterflap staat dat het boek de reis schetst naar ‘zijn belangrijkste finish ooit’. Ik kon er niet achter komen welke dat is. Er zijn meerdere kandidaten. Inhoudelijk de meest waarschijnlijk staat in de epiloog, wat ik een gekke plek ervoor vind. En dan nog krijgt hij daar onvoldoende nadruk: het gaat daar te snel en te makkelijk (ik spoil niet, vandaar dat ik er niets inhoudelijks over zeg). Ik vind het jammer, want daardoor kan ik ook niet goed volgen waar zijn persoonlijke proces toe geleid heeft.
  • In het voorwoord staat alleen maar dat de structuur niet chronologisch is. Hoe dan wel? Ik heb geen idee, ik kon er niet achter komen. Het is toch ten dele wel chronologisch, en de chronologie is kennelijk belangrijk, want sommige stukken hebben een datum. De volgorde zal ook echt niet helemaal willekeurig zijn. Of misschien heeft dat wel zo gevoeld voor de schrijver, maar die had dan toch – wat mij betreft – dat stapje extra moeten zetten om de lezer te kunnen vertellen hoe de opbouw in elkaar zit.
  • De structuur is (te) complex. Het is dus een niet-chronologisch ego-document, met ook nog voor elk van de ongeveer veertig hoofdstukjes een losse songtekst of citaat die ik ook nog aan het hoofdstuk moet zien te relateren. Het zijn zo tachtig inhoudselementjes, op 226 pagina’s! Dat is me te veel. 

Hiervan is het eerste punt het belangrijkste. Die andere twee dingen waren op hun pootjes terecht gekomen als ik die climax had kunnen achterhalen. Tachtig elementjes in een niet-chronologische structuur, dat had goed kunnen komen als ik aan het eind had geweten waar het allemaal toe leidde. Uiteindelijk is dat het allerbelangrijkste: aan het eind een gevoel van snappen.

Zo realiseerde ik me: dat is net als bij zakelijke teksten – toch. Nouja, daar mag het eerder dan aan het eind, dat is het hele idee van ‘hoofdboodschap voorop’.  De overeenkomst is dat de structuur ook daar niet op zichzelf staat: die dient de hoofdboodschap. Dat eerste voorbeeld van hierboven, dat zijn niet zomaar drie argumenten, het zijn argumenten voor de hoofdboodschap.

Anders is ook zo’n transparante structuur niet veel meer dan los zand. Dat krijg je zelfs met de beste structuuraankondiging niet aan elkaar geplakt.

 

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

Wetenschap met de hoofdboodschap voorop

Louise Cornelis Geplaatst op 13 juli 2022 door LHcornelis13 juli 2022  

Een trainingsdeelnemer wees me eerder deze week op een paper van de econoom John Cochrane over academisch schrijven (bedankt, Thomas!). Het is erg de moeite waard!

Meteen aan het begin schrijft Cochrane:

Figure out the one central and novel contribution of your paper. Write this down in one paragraph.

Die ene, centrale bijdrage, daar moet je volgens Cochrane mee beginnen, in driehoeks- of krantenstijl, zoals hij dat noemt. Anders snappen lezers toch niet waar je mee bezig bent als je, bijvoorbeeld, andere literatuur bespreekt of je model uiteenzet.

Het formuleren van die ene, centrale bijdrage vergt wel denkwerk, zeker omdat die concreet moet zijn. Dus niet ‘er kwamen interessante resultaten uit’, maar het resultaat concreet maken.

Cochrane bepleit dus eigenlijk ‘hoofdboodschap voorop’ in wetenschappelijke teksten, en hij stelt aan die hoofdboodschap vergelijkbare eisen als het piramideprincipe. Hij practicet wat hij preacht en heeft dan ook nog af en toe een kwinkslag. Het is dus zelf een zeer leesbaar stuk.

In het wetenschappelijk schrijven is dit stuk – voor zover ik weet – uniek. Cochrane is een witte raaf. Het stuk is uit 2005 en krijgt – ook weer voor zover ik weet en zie, dus in mijn vakgebied – geen navolging. Helaas.

Misschien kan ik er zo een beetje reclame voor maken? Voor wetenschappelijke publicaties met de hoofdboodschap voorop dus. Maar vooral voor het grondige denkwerk dat het vergt om tot die ene, kernachtige formulering van de resultaten te komen.

 

 

Geplaatst in Leestips, schrijftips | Geef een reactie

Nederlands in een verre Westhoek

Louise Cornelis Geplaatst op 12 juli 2022 door LHcornelis12 juli 2022  

Vorige week was ik een paar dagen in Frans-Vlaanderen. Ik heb daar genoten van de restanten Nederlands. Er werd ooit Vlaams gesproken, maar daar is weinig meer van over – ik was er eerder, heb het nooit gehoord. Maar in de plaatsnamen is het er luid en duidelijk. Soms in de spelling verfranst, wat er grappig uitziet, zoals Coudekerque. Soms moet je het weten: we hadden een appartement in het dorp Oye, dat heette ooit Ooie, en dat is hetzelfde woord als Oog in Schiermonnikoog: eiland.

We waren er vooral voor een evenement in Gravelines en ook dat moet je weten: dat is Grevelingen. Grevelingen, Frankrijk, echt waar. Ons navigatiesysteem sprak het op z’n Engels uit: graflijnen. We fietsten een parcours van 90 kilometer, langs onder andere Watten en Noord- en Zuidpeene – haha, daar heb ik me wel mee vermaakt onderweg.

Op dinsdag zagen we in Kassel de Tour de France voorbij komen. Dat stadje had tweetalige bordjes. Dit viel me op:

Straete, dus niet aan de standaardtaal aangepast, en bergen is bergue geworden, niet iets met montagne.

Dit vond ik ook leuk – ik had niet eerder T(h)ijl Uilenspiegel in het Frans gezien:

Geplaatst in Opvallend | Geef een reactie

Een half jaar met veel cabaret

Louise Cornelis Geplaatst op 1 juli 2022 door LHcornelis30 juni 2022  

Sinds de theaters weer open gingen na de afgelopen lockdown hebben  manlief en ik een hele serie cabaretvoorstellingen gezien. We houden daar sowieso wel van, maar dit was wel heel veel kort achter elkaar. Dat kwam deels door veel zin erin na de ‘droogte’ van de coronatijd, deels door het doorschuiven van voorstellingen, en deels kreeg ik de indruk dat het op dit moment een rijke periode is voor het Nederlandse cabaret. Of ik moet zeggen: voor het nederlandstalige cabaret, want de grote klapper voor mij was van een Vlaming, maar daarover zo meer.

In chronologische volgorde zagen we, in Rotterdam, Delft, Schiedam of Den Haag: Lebbis, Marcel van Roosmalen en Gijs Groenteman, Stefano Keizers, Kasper van der Laan, Jasper van der Veen, Wim Helsen, Micha Wertheim, Patrick Laureij, Jasper van der Kuijk, Dolf Jansen en Hans Teeuwen. Het is nu zomer, dus het wordt een tijdje rustiger.

Van dit rijtje vond ik Wim Helsens ‘Niet mijn apen, niet mijn circus’ het hoogtepunt. Het is zo absurdistisch dat het nog maar de vraag is of je dat nog cabaret kunt noemen. Helsen vertelt een knettergek verhaal dat alleen maar ‘kan’ in taal, niet in het echt, met bizarre twists erin en toch komt het op z’n pootjes terecht. Het is ook nog eens aangepast aan de plek waar het theater staat, daar heeft hij per voorstelling heel wat voorbereiding aan.

Wat me niet helemaal zint aan het rijtje is dat het allemaal blanke mannen zijn. Er mag wel wat meer diversiteit in onze keuze. Het was wel toepasselijk dat de dominantie van de blanke man het thema was van de laatste voorstelling, eergisteravond. Althans, dat denk ik. Er zat weinig structuur in de voorstelling, en dat was niet erg, volgens mij omdat Teeuwen zo nadrukkelijk leidt en de baas is. Baas genoeg bijvoorbeeld om te provoceren en grove taal te gebruiken. Dus het thema zat hem meer in de vorm dan in de inhoud. Leuk om over na te denken.

Thema, structuur, verhaal, vorm versus inhoud, taalgebruik… dat is de link naar mijn werk. Maar  bovenal heb ik gelachen en genoten!

 

Geplaatst in Opvallend | Geef een reactie

Perspectiefbreuk

Louise Cornelis Geplaatst op 22 juni 2022 door LHcornelis21 juni 2022  

Ik wandelde laatst over de manege hier vlakbij. Aan één box hing dit briefje:

Natuurlijk valt de spelfout me op en de onbeholpen hoofdletters, maar grappiger vind ik de perspectiefbreuk: het eerste stukje is vanuit het perspectief van de ik die in de box woont, het tweede is een neutrale constatering van een derde persoon – een  externe observeerder. Dat geeft in mijn hoofd in eerste instantie echt een dreuntje.

In tweede instantie ga ik fantaseren over de mogelijke betekenis. Ik zie hier bijna een soort filmpje: een wat knorrige hengst die zegt ‘geen paarden aan me box vastzetten’, en dan duikt in het camerabeeld een ander, jong, menselijk hoofd op dat ter verontschuldiging zegt: ‘het is een hengst’. (Overigens wordt dat knorrig versus jong mede ingegeven door dat me, denk ik).

De dag nadat ik dit bordje had gefotografeerd, kwamen perspectiefbreuken ter sprake in een  training. Helaas was die in het Engels, anders had ik deze foto meteen laten zien!

 

Geplaatst in Opvallend, schrijftips | Geef een reactie

Vanuit isolatie: tot de essentie komen

Louise Cornelis Geplaatst op 15 juni 2022 door LHcornelis15 juni 2022  

Ik ben een weekje uit de running vanwege de combinatie van ziek en in isolatie: covid heeft me dan toch weten te vinden. Vermoedelijk is dit een ‘bedrijfsongeval’: als ik terugreken, moet ik het wel opgelopen hebben bij een opdrachtgever of per OV onderweg daarheen. Ik ben alweer aan de beterende hand, maar doe nog kalm aan. Echt werken kan ik nog niet, maar een blogpost schrijven wel. Er zit van vorige week nog iets in mijn hoofd.

Eerder schreef ik over de grote hoeveelheid managementsamenvattingen die ik van feedback heb voorzien. De grote bulk van dat werk is voorbij, de late inleveraars druppelen nog steeds binnen. Vorige week zat daarbij de beste uitwerking tot nu toe. In de e-mail waarmee ze mij de samenvatting stuurde schreef de maker ervan dat ze de e-learning leuk had gevonden, en dat ze zelf een achtergrond had in schrijven. Wel een heel andere: ze deed ooit een minor poëzie (het is een internationaal bedrijf, die opdrachtgever, dus dat kan kennelijk ergens ter wereld).

Ik kon het niet laten om te speculeren over het voordeel dat je hebt bij het piramideprincipe met een achtergrond in de poëzie. De overeenkomst is wat mij betreft helder: in beide gevallen gaat het erom kernachtig betekenis uit te drukken. Precies dat was wat deze uitwerking zo goed maakte. Daar waar veel van de andere uitwerkingen samenvattingen kenden als hoofdboodschap (‘je moet zus en zo doen en denk ook hier en daar aan’), had deze er een van vijf woorden. Die vijf woorden benoemden het pijnpunt, of althans: een van de mogelijk pijnpunten in de casus (er is niet één goede oplossing).

Dat je zo’n hoofdboodschap leest en denkt: raak! Dat doet poëzie ook. In een paar woorden tot de essentie komen.

Volgende keer maar een cursus poëzie aanbieden bij mijn opdrachtgevers?

 

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Bij het stoppen van De Dijk

Louise Cornelis Geplaatst op 8 juni 2022 door LHcornelis8 juni 2022  

Ik zit al dagen met muziek van De Dijk in mijn hoofd – nadat ze vorige week hun afscheid aankondigden. Alweer een afscheid in de muziek, al is dit anders dan de dood. Toch is er een overeenkomst: Henny Vrienten en Huub van der Lubbe zijn (waren?) de twee beste tekstschrijvers in het Nederlands. Over Van der Lubbe schreef ik eerder al op dit blog; ik ben later in een Buitenkunstweek met diezelfde tekst aan de slag gegaan.

Ten opzichte van Vrienten komt er voor mij nog wat bij: Van der Lubbes teksten komen dichter bij mijn ziel. Het meest tasbaar is dat in Mooier dan nu, waarin hij de plek bezingt waar ook ik gewoond heb: het Amsterdamse KNSM-eiland (ik heb hem daar toen een heel enkele keer voorbij zien fietsen). Het meest tot uitdrukking komt het in Heel andere wereld, tsjonge, wat heb ik dat vaak in mijn hoofd. Het gaat in beide teksten in wezen om een melancholische levenshouding van onvervuld verlangen (niet per se zwartgallig) – Van der Lubbe noemt zichzelf een jongen met droevige ogen (ook alweer zo’n gave tekst). Het is sowieso het levensgevoel van de blues.

De laatste dagen had ik, misschien mede door het weer, Door de modder veel in mijn hoofd. Die tekst vind ik bijna te concreet, te weinig ruimte voor eigen interpretatie – maar hij spreekt me toch erg aan. Ook vermeldenswaard is waar het bij mij allemaal mee begon: Onderuit. In een tijd dat ik ongelukkig verliefd was vond ik ‘doodgaan en opstaan in een t-shirt van haar’ (nouja, hem dus, voor mij) super romantisch. Sowieso kan Van der Lubbe zeer liefdevol over vrouwen zingen.

Ik heb De Dijk een aantal keren gezien, en daar waren memorabele concerten bij. Het laatste vond ik echter minder, wat ligt aan de veranderende sfeer bij popconcerten: de oude hits werden keihard meegezongen, door de nieuwe nummers werd keihard heengewauweld. De Dijk zelf heb ik zodoende amper gehoord. Ik hoef dat niet nog een keer, ik bewaar liever de herinnering aan daarvoor. En ik hoop Huub van der Lubbe in zijn toekomstige werk mee te maken.

Voor wie het gemist heeft: het gesprek met hem en drummer Antonie Broek vorige week in Khalid & Sophie vond ik zeer de moeite waard, voor hen beiden én het eerbetoon aan Solomon Burke.

 

Geplaatst in Leestips, Opvallend | Geef een reactie

Een boel leestips

Louise Cornelis Geplaatst op 3 juni 2022 door LHcornelis3 juni 2022  

Als ik het goed zie, is mijn vorige overzicht van nuttige en leuke links al meer dan een jaar geleden. Hoogste tijd dus, en een hele waslijst, geordend in drie subcategorieën en een ‘overige’ tot slot:

  • Eerst de strategische schrijfzaken:
    • Voor iedereen die nog niet het klassieke werk van Lakoff & Johnson kent: hier een mooi artikel over hoe metaforen ons denken bepalen.
    • Een wetenschappelijk artikel van Hans Hoeken en Daniel O’Keefe dat vorig jaar verscheen heeft in mijn vakgebied nogal wat stof doen opwaaien. Hier wordt het besproken, het heeft al meer van mijn vakpublicaties gehaald. Het betoogt dat we eigenlijk niet op basis van onderzoek kunnen bepalen wat een tekst overtuigend maakt.
    • Aanverwant: tien lessen uit de coronapandemie over gedrag ondersteunen met communicatie, van de NCTV. Sommige dingen werken dus wel, in deze context althans, zoals op de envelop zetten waar de brief over gaat.
    • Marc van Oostendorp stelt hier een interessante schrijfkwestie aan de orde: kun je wetenschappelijk onderzoek wel voor een breed publiek samenvatten? Nee, zegt hij. Ik weet niet of ik zo stellig zou zijn, maar ik snap het probleem wel. Eén artikel los is vaak niet te plaatsen inderdaad.
    • Verheugend: in de juridische wereld is steeds meer aandacht voor tekstkwaliteit. In het Advocatenblad verscheen bijvoorbeeld een goed stuk over begrijpelijk schrijven
  • Over stijl en formuleren:
    • Een stuk waarin ik bevestiging zag voor iets wat me vaker opvalt (en niet alleen mij): stijladviezen gaan vaak over problemen die geen grote rol spelen in het schrijven.
    • Van het Taalcentrum-VU een advies dat ik van harte onderschrijf, ik zei het vanochtend nog tegen een opdrachtgever: doe toch niet, die museumstukken uit de schrijftaal.
    • Meer over een formuleringskwestie die vaker ter sprake komt: kun je om weglaten uit een zin? Niet te moeilijk over doen, zegt Wouter van Wingerden, en daar ben ik het mee eens.
  • In de categorie ‘leuk’:
    • Altijd leuk, en het blijft belangrijk om er aandacht aan te besteden: dat veelgebruikte grafiekvormen misleiden.
    • Is het nou vegan, veganistisch of plant-based – dat laatste voegde ik zelf toen in een reactie.
    • Over aanhalingstekens zoals je er vast nog nooit over hebt nagedacht.
    • Vanuit mijn interesse in bordjes en andere vormen van tekst in de openbare ruimte, twee ook leuke stukken:
      •  Herkenbaar: over soms onbegrijpelijke iconen.
      •  Geweldig: Oscar spaart het alfabet aan omleidingsborden bij elkaar.
  • En nog drie ‘varia’:
    • Heel herkenbaar voor mij: over dat geconcentreerd werken aan tekst na een uur of vier wel op is. Ik heb onlangs voor een opdrachtgever 7,5 uur gemaakt op één dag, en kon toen geen pap meer zeggen. Dat kan ik maar een heel enkele keer. Gelukkig zit er in mijn werk veel afwisseling.
    • Ik ontdekte pas onlangs dat een scriptie waar ik vaak naar verwijs online staat. Het gaat om die van Eveline Pollmann, over het betrekkelijke nut van schrijftrainingen.
    • Tot slot een gecombineerde schrijftip en troost: maak aan het einde van je schrijfproces in 30 minuten een samenvatting van de essentie. En troost je met de gedachte dat je al het eerdere werk nodig had om daartoe te komen.
Geplaatst in Leestips, Opvallend, schrijftips | Geef een reactie

Thijs Pollmann maakte mij enthousiast voor de taalkunde

Louise Cornelis Geplaatst op 27 mei 2022 door LHcornelis27 mei 2022  

Gister bereikte mij via Neerlandistiek.nl het bericht dat Thijs Pollmann overleden is. Hij zat in mijn begeleidingscommissie toen ik aan het promoveren was en ik vond het toen fijn om contact met hem te hebben, maar een belangrijkere rol voor mij heeft hij gespeeld in het eerste jaar van mijn studie Nederlands in Utrecht, 1984-1985. Ik kreeg van hem mijn eerste vak taalkunde ooit, aan de hand van zijn boek Woorden, klanken, zinnen, talen (Martinus Nijhoff, 1982). Dat vond ik erg leuk en ik bleek er goed in te zijn. Ik vond het interessante puzzeltjes om op te lossen, zei ik toen; nu zou ik zeggen: het is het soort werk waar ik mijn analytisch vermogen helemaal op kan uitleven.

Ik ben na dat jaar weliswaar een tijdje gestopt met mijn studie en later verder gegaan aan de VU, waar taalkunde anders was: in de scholenstrijd in de taalkunde zat (zit?) Utrecht aan de generatieve kant, de VU aan de cognitieve. Ik heb het later, toen ik eenmaal ging promoveren, wel fijn gevonden dat ik eerst nog die generatieve basis had gehad en die vorm van taalkunde dus kon volgen. Dat heb ik aan dat vak van Thijs Pollmann te danken gehad.

Maar belangrijker: het was leuk. Pollmann gaf het leuk, voor mij althans, we moesten veel zelf puzzelen vooral, dus veel meer werk- dan hoorcollege, daar houd ik van. Hij begeleidde het puzzelen samen met een ook al zo leuke student-assistent, met wie mijn paden later veel vaker zijn gekruist: Luuk Lagerwerf.

Er ging een wereld voor mij open: zo kun je dus naar taal kijken en dat zegt wat over iets fundamenteel menselijks. Of je dat nou door generatieve of door cognitieve bril doet, dat maakt niet eens zo veel uit. Min enthousiasme voor de taalkunde is toen begonnen.

Dank je wel, Thijs.

 

Geplaatst in Opvallend | Geef een reactie

Berichtnavigatie

← Oudere berichten

Recente berichten

  • Ook even uitwaaieren
  • Structuur staat niet op zichzelf
  • Wetenschap met de hoofdboodschap voorop
  • Nederlands in een verre Westhoek
  • Een half jaar met veel cabaret

Categorieën

  • Geen rubriek (9)
  • Gesprek & debat (30)
  • Gezocht (9)
  • Leestips (280)
  • Opvallend (453)
  • Piramideprincipe-onderzoek (95)
  • Presentatietips (148)
  • schrijftips (790)
  • Uncategorized (38)
  • Veranderen (35)
  • verschenen (188)
  • Zomercolumns fietsvrouw (6)

Archieven

  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014
  • oktober 2014
  • september 2014
  • augustus 2014
  • juli 2014
  • juni 2014
  • mei 2014
  • april 2014
  • maart 2014
  • februari 2014
  • januari 2014
  • december 2013
  • november 2013
  • oktober 2013
  • september 2013
  • augustus 2013
  • juli 2013
  • juni 2013
  • mei 2013
  • april 2013
  • maart 2013
  • februari 2013
  • januari 2013
  • december 2012
  • november 2012
  • oktober 2012
  • september 2012
  • augustus 2012
  • juli 2012
  • juni 2012
  • mei 2012
  • april 2012
  • maart 2012
  • februari 2012
  • januari 2012
  • december 2011
  • november 2011
  • oktober 2011
  • september 2011
  • augustus 2011
  • juli 2011
  • juni 2011
  • mei 2011
  • april 2011
  • maart 2011
  • februari 2011
  • januari 2011
  • december 2010
  • november 2010
  • oktober 2010
  • september 2010
  • augustus 2010
  • juli 2010
  • juni 2010
  • mei 2010
  • april 2010
  • maart 2010
  • februari 2010
  • januari 2010
  • december 2009
  • november 2009
  • oktober 2009
  • september 2009
  • augustus 2009
  • juli 2009
  • juni 2009
  • mei 2009
  • april 2009
  • maart 2009
  • februari 2009
  • januari 2009
  • december 2008
  • november 2008
  • oktober 2008
  • september 2008
  • augustus 2008
  • juli 2008

©2022 - Louise Cornelis
↑