Maandelijks archief: mei 2018

Een heel frequente spelfout

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Vorige week zaterdag (de 19e) was de grootste kop op de voorpagina van de Rotterdam-bijlage van de NRC:

Redt de Benthuizerstraat

Misschien is het Rotterdams – het dialect hier heeft de neiging tot wat extra t’s hier en daar (ik loopt), maar dat zou dan in die bijlage het enige Rotterdams ooit zijn zo’n beetje. Dus ik denk dat het een gewone spelfout is. Eentje die heel veel voorkomt – in het redigeerwerk dat ik doe, ben ik hem de afgelopen maanden zeker vijf keer tegengekomen. 

De gebiedende wijs met een -t aan het eind is heel zeldzaam, en dan ook nog eens met u erbij: ‘loopt u maar allemaal mee’ , maar dan is het geen echte gebiedende wijs meer. De vorm met een t, zoals in ‘komt allen’, is archaïsch.

Dus: de gebiedende wijs is zonder extra -t achter de stam van het werkwoord. Dat kun je zo in je hoofd prenten, maar makkelijker is dat je het kunt horen als je er een ander werkwoord voor invult: 

Help de Benthuizerstraat
Bekijk de Benthuizerstraat
Loop eens door de Benthuizerstraat

Enzovoort.

Waar die t-neiging vandaan komt? In het algemeen gaan spelfouten bij doubletten vooral de meest frequente kant op. Dus als redt vaker voorkomt dan red (niet te googlen omdat red ook nog rood betekent en dus heel veel voorkomt op het web), verschijnt er vaak een onterechte -t. Red ziet er dan mogelijk wat bloot uit. 

Bloot, maar wel goed.

Bordjes vlakbij – ook te veel

Louise Cornelis Geplaatst op door  

In een van de blogposts in de serie over bordjes Down Under schreef ik dat ik door de veelheid aan bordjes een cruciale over het hoofd had gezien. Dat is niet alleen daar zo – vorige week had ik er in Nederland, vlakbij huis, eentje gemist, ook doordat het er in totaal te veel waren. Deze week ben ik nagegaan hoe het precies zat.

Het betreft mijn fietsroute naar station Schiedam Centrum. Het laatste stuk daarvan is opgebroken en er zijn allerlei omleidingsroutes. Aan de rechterkant van de weg staan daar maar liefst vier borden achter elkaar voor:

Rechts 4 gele borden
Die borden trekken mijn aandacht, mijn blik, dus naar rechts. Vlak voordat je echt niet meer verder kan, staat er rechts voor ook nog een ander bord. Dat had ik allemaal wel gezien, niet allemaal gelezen, dat kan helemaal niet in de tijd die het kost om eraan voorbij te fietsen er staan ook nog eens auto’s voor geparkeerd.

Maar dat links het voor mij cruciale bord stond, namelijk dat voor fietsers, dat had ik gemist,  dat had ik gewoon niet eens zien staan, omdat ik rechts bezig was met kijken en lezen:

Nog een geel bord rechts en eentje linksIk wist dus de eerste keer niet hoe ik bij het station moest komen. Enigszins gestresst vroeg ik iemand die aan het werk was hoe dat moest, en die zei dat het luid en duidelijk op de borden stond.

Ja, het staat er wel. Maar dat wil nog niet zeggen dat de communicatie succesvol plaatsgevonden heeft…

Nieuw: privacyverklaring

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Deze website heeft er net een paginaatje bijgekregen: mijn privacyverklaring. Om te voldoen aan de AVG, maar eigenlijk is alles wat er staat voor mij al heel lang de praktijk en dus ook common sense. Dat het dat was, dat heeft me toch wel wat tijd en moeite gekost om uit te zoeken.

Ook al doe ik mijn best een goed geïnformeerde zelfstandige te zijn, toch drong het pas een maand geleden tot me door dat de AVG ook voor mij consequenties had. Ik dacht nog dat dat door mijn afwezigheid kwam, maar inmiddels heb ik begrepen dat het voor een heleboel zelfstandigen zo gegaan is. In april had ik ineens een halve inbox vol met AVG-mail.

Toen ben ik me erin gaan verdiepen en eerst snapte ik er helemaal niks van. Ook dat, denk ik dan, ligt niet aan mij: ik ben niet dom en ik ben handig met tekst. Maar ik wist eerst bijvoorbeeld niet eens precies wat een ‘persoonsgegeven’ was, en bovendien is de meeste voorlichting gericht op het verzamelen van grote hoeveelheden gegevens via een website. Dat doe ik niet – en dan? Moet ik aan kunnen tonen dat er niemand ooit bij mij pc kan – dat kan niet, er kan altijd ingebroken worden. En dan? Vaak staat er dat je moet voldoen aan de wettelijke bewaartermijn. Dat is een minimum, maar is er ook een maximum? Ik heb geen idee, nog steeds niet. En zo was er meer.  

Dus wat ik heb gedaan is dat ik heb opgeschreven welke moeite ik doe (altijd al deed en zal blijven doen) om enerzijds zorgvuldig om te gaan met persoons- en andere gegevens (ik werk bijvoorbeeld ook wel eens met beursgevoelige informatie) en anderzijds wel een beetje normale bedrijfsvoering mogelijk te maken. Die privacyverklaring is daar het resultaat van. Ik heb ervoor ook wel een beetje wat rondgeneusd bij anderen, ter inspiratie.

Ik vind het maar een lastig genre, hoor, die verklaring. Er worstelen vast een heleboel meer mensen mee op het ogenblik! En wordt het daar nou echt zo veel beter van? Ik moet het nog zien. 

Nog twee bordjes Down Under

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Ik had de serie blogposts met bordjes uit Australië en Nieuw-Zeeland al afgerond, maar bij het doorspitten van de foto’s kwam ik twee briefjes tegen die er toch echt nog bij horen. Eerst deze, van de camping waar we in Hobart (Tasmanië) op stonden, op een deur van een douche:

IMG_3483

Ik wil me niet precies voorstellen waarom dit briefje daar hing…Het was al een heel rare camping, heel sjofel, op een tentoonstellings- en festivalterrein – spotgoedkoop ook, maar met wat vreemde mensen en ik vond ergens een verdacht pilletje. Niet fijn, maar er was niks anders op redelijke afstand van de stad. 

Dan had ik het eerder al over het gevaar van ontkenningen, dat je precies oproept wat je niet wil, dat zit ook in het voorbeeld hierboven, maar daarvan was dit briefje een extreem voorbeeld:

IMG_2318

Het hing op een camping in Nieuw-Zeeland, vrij hoog, ik zag het voor het eerst toen ik zat, dus dan valt die bovenkant niet zo op, de kleur is ook nog vrij licht, de zwarte tekst begint met een hoofdletter en ‘leave belongings in sight’ lijkt een redelijke boodschap. Dus ik heb eerst heel even gedacht dat er een experiment gaande was waarbij je je spullen juist onbewaakt achter moest laten. Pas daarna zag ik de ontkennende ‘kop’.

Vervolgens moest ik over dat ‘do not leave your belongings in sight’ toch nog even nadenken ook. Wel in mijn sight, niet in die van onverlaten? 

 

Het was even geleden, hier zijn ze weer: de links!

Louise Cornelis Geplaatst op door  

Ik heb ongetwijfeld tijdens mijn reis heel wat gemist, maar sinds ik terug ben spaar ik weer nuttige en leuke links, zoals:

  • Een herkenbare post op Redactieprofs, over waar je als je met teksten werkt allemaal wel of geen verstand van hebt. Ik vind het trouwens wel leuk om te leren over de gebieden waar ‘mijn’ teksten over gaan. Vorige week legde een opdrachtgever nog iets inhoudelijks uit over software-ontwikkeling dat ik interessant vond.
  • Uit de tijd van de gemeenteraadsverkiezingen: een peilingenblog fileert – terecht – een Nijmeegs taartdiagram.
  • Iets wat elke schrijver wel herkent: soms loop je tegen een muur aan.  Het advies van Julia Cameron van The Artist’s Way is: wees bereid slecht te schrijven. 
  • Op het weblog van de collega’s van Kiezel Communicatie staat een korte, heldere versie van het (vereenvoudigde) piramidemodel. 
  • Dacht je te kunnen sjoemelen met een jaarverslag? Een computer kan dat aan je woordkeus zien, volgens dit stuk. Hoe, dat is niet helemaal duidelijk. 
  • Inez Weski kwam in het nieuws door kritiek van de Orde van Advocaten op haar pleitstijl. Haar zin van 400 woorden ging rond. Dat juristen ‘gek’ schrijven is voor mij niks nieuws – het gaat hen niet altijd om begrijpelijkheid. Dat de orde daar commentaar op heeft, dat vond ik wel opvallend. Zou er iets gaan veranderen? 
  • Het weblog SlideMagic van Jan Schultink is altijd goed voor een paar mooie posts. Deze bijvoorbeeld, waarin ik hetzelfde radicale standpunt herken dat ik hanteer: de lezer (of het presentatie-publiek) heeft altijd gelijk. Dus als iemand het niet snapt, is dat het probleem van de schrijver/maker. Of zie deze praktische post over het maken van een goede legenda. of als je genoeg hebt van de Powerpoint-reflex, hier zijn een paar alternatieve vormen als je gaat pitchen. Of wat ik ook leuk vind en met instemming lees: dat er soms redenen zijn om elke design-regel te overtreden, bijvoorbeeld die van niet te veel bullets. En dat is maar een kleine greep. Ik heb al veel vaker gezegd: als je veel zakelijke presentaties maakt, volgen dat blog! Het is interessant, nuttig en vooral ook heel mooi.
  • Op het weblog van Taalbeheerser stond een erg leuke reactie van een klantenservice die iemand kreeg na een klacht. Zo kan het ook! 
  • Een erg grappige van De Speld: een vacature voor een vacaturetekst-ontcijferaar.