↓
 

Louise Cornelis

Tekst & Communicatie

  • Home |
  • Lezergericht schrijven |
  • Over Louise Cornelis |
  • Contact |
  • Weblog Tekst & Communicatie

Maandelijkse archieven: november 2011

Bericht navigatie

← Oudere berichten

Advies en beleid zijn niet hetzelfde

Louise Cornelis Geplaatst op 30 november 2011 door LHcornelis30 november 2011  

Vorige week schreef ik over een pas verschenen boek en dat is er één uit een serie (HvdS-reeks) waar er net nog één in is verschenen: Schrijven voor de lezers. Doelgericht schrijven van zakelijke teksten van Erik van der Spek. Ook een schreeuwerig gekleurde cover dus, ook € 24,95 maar daarvoor krijg je iets meer pagina’s (155, plus 5 blanco).

Net als bij De argumentatiecoach vind ik het boek breed en dus oppervlakkig: ik vraag me af wie er én rapporten én brieven én artikelen én scripties én webteksten schrijft terwijl die dat nog zo slecht kan dat zo’n beginnersboek nut heeft. Met zo’n 10 pagina’s per tekstsoort leer je er niet veel over. Als je er ‘even’ iets over wilt weten, dan google je tegenwoordig toch, lijkt me. Maar als je liever even bladert in iets uit de boekenkast, dan is dit misschien wel aardig.

Toch denk ik, zoals zo vaak: hier schiet een schrijver in de praktijk niks mee op, want dit is niet waar het om gaat – dit is te technisch, te instrumenteel, maar schrijven is veel meer dan dat, of iets anders zelfs. Ik denk dat (helaas) nogal vaak – veel taalbeheersingsboeken lijken op elkaar. Dus ik pik nu deze eruit om iets algemeners aan te illustreren, zonder dit boek in het bijzonder de zwarte piet toe te willen spelen.

Wat ik bedoel, kan ik goed illustreren aan de hand van de inleiding op het onderdeel ‘Rapporten’ (p. 100). De eerste woorden van de inleiding zijn ‘Een advies- of beleidsrapport…’ Aha, het gaat dus over allebei. De volgende twee alinea’s gaan echter alleen over beleidsrapporten. De tweede ervan luidt:

De grootste uitdaging in een beleidsnota is het overbruggen van tegenstellingen, van verschillende visies en belangen. Als partijen sterk van mening verschillen, kiest een schrijver er soms voor zijn formuleringen vaag en algemeen (‘diplomatiek’) te houden, in de hoop dat alle partijen zich erin kunnen vinden. Bewuste vaagheid kan in zo’n geval een functie vervullen. Maar een goede schrijver probeert duidelijk te schrijven en toch aan alle partijen recht te doen.

Op dat punt aangekomen frons ik al, want wat moet ik hier nou mee? Kun je duidelijk schrijven én aan alle partijen recht doen? Volgens mij kan dat niet, is dat inmiddels toch wel gebleken, onder andere door al het onderzoek dat er in de loop der jaren naar beleidsrapporten is gedaan. Tactisch (streven naar consensus en het recht moeten doen aan alle ‘insprekers’) en leesbaar schrijven zijn strijdig met elkaar. Je kunt niet zomaar zeggen: wees tactisch en toch duidelijk. Dan stap je wel heel makkelijk over hét probleem voor beleidsschrijvers heen.

Maar dan. De volgende alinea gaat zo verder:

Tussen advies- en beleidsrapporten bestaan maar weinig verschillen; daarom behandelen we ze als één teksttype.

En dat kan dus niet. Want de alinea daarboven behandelt het kenmerkende verschil tussen beleids- en adviesrapporten. Bij beleidsschrijven heb je wat wel de discongruente communicatiesituatie genoemd wordt: de lezer is erop gericht gaten te schieten in het betoog want zijn belangen zijn tegengesteld aan die van de schrijver. Maar bij adviseren is die situatie veel congruenter: adviseren is gericht op het dienen van de belangen van de opdrachtgever/lezer! Dat is dus juist wél heel anders, op een cruciaal punt!

Een opdrachtgever die een adviesrapport leest met het doel er zo veel mogelijk gaten in te schieten, heeft de verkeerde adviseur gekozen. Voor een adviesschrijver is het streven naar consensus en tactische vaagtaal en dergelijke dan ook veel minder belangrijk dan voor een beleidsschrijver. Alles kan directer: de formuleringen, maar ook de structuur – enfin, daar gaat dit hele weblog over, of lees anders mijn boek.

Ik schets het nu wat zwart-wit, ik weet wel dat er een grijszone is waar adviseren en beleid maken wel op elkaar gaan lijken. Maar als je het op één hoop gooit, doe je als tekstadviseur één ding niet goed, en dat wordt wel de functionele analyse genoemd: precies kijken naar de context waarin een tekst zijn werk moet doen. Het gaat dan óók om de relatie tussen schrijver en lezer en de rolopvatting van de schrijver.

Sterker nog: zonder daar iets mee te doen, hebben de puur instrumentele adviezen uit de taalbeheersing geen zin. Ik bedoel daarmee adviezen van ‘zorg dat de probleemanalyse niet te veel ruimte inneemt’ (p. 106), tot de andere oude bekende van me: ‘vermijd de lijdende vorm’, hier geformuleerd als ‘in het algemeen raden we u aan om actief te schrijven en het onderwerp voorop te zetten’ (p. 75) – gevolgd door drie goede redenen om de lijdende vorm wél te gebruiken – huh? Je maakt het er schrijvers alleen maar moeilijker mee, met al die moetens en mag-niets waar hun hoofd toch al vol van zit.

Als het kwartje van wat adviserend schrijven écht is gevallen is, hoef ik de lijdende vorm nooit meer te behandelen. Met die stijl komt het dan vanzelf goed namelijk.

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Nog eentje dan: een afkorting

Louise Cornelis Geplaatst op 29 november 2011 door LHcornelis29 november 2011  

Had ik het vorige week over woorden, nog één zo’n observatietje dan, dit keer over een afkorting die gister veel in het nieuws was: ZZP’er.  Ik ben dat zelf ook, maar ik vind het een akelige term. Daar zijn volgens mij twee redenen voor:

  • Toen ik ruim 10 jaar geleden voor mezelf begon, was ZZP’er alleen van toepassing op zelfstandigen in de zorg en het vervoer – sectoren waarin de meeste zelfstandigen daar niet helemaal uit vrije wil voor kozen, maar eerder gedwongen werden door de omstandigheden. Ze ‘mochten’ dan ontslag nemen om als zelfstandige ingehuurd te worden door hun voormalige werkgever. Dat was natuurlijk vaak een bezuinigingstruc. Een zelfstandige in de zakelijke dienstverlening en andere vrijere beroepen was toen dus geen ZZP’er, maar een free-lancer, ondernemer of gewoon alleen ‘zelfstandige’. Aan ZZP’er is voor mij altijd dat wat nare, zielige van toen blijven kleven, ook toen de term in de loop der jaren werd opgerekt.
  • Ik vind het ‘zonder personeel’ in de term raar: alsof mijn manier van werken gedefinieerd wordt door het gegeven dat ik geen personeel heb. Dat is sowieso negatief, die nadruk op wat ik níet heb, en wat mij betreft ook niet het meest karakteristieke. De eerste Z is dat veel meer – wat mij betreft noemt men deze beroepsgroep dan ook simpelweg ‘zelfstandigen’.

Wat er dan nog bijkomt is dat de term niet zo veelzeggend is. Bijvoorbeeld: voor de Belastingdienst telt of je ‘ondernemer‘ bent of niet, en de rechtsvorm is meestal die van de ‘eenmanszaak‘. Dat zijn belangrijkere begrippen. Daarmee voorkom je bovendien dat jezelf met een afkorting aanduidt, want dat vind ik puur om talige redenen ook niet zo fraai.

Dus, wat mij betreft: ZZP, weg ermee!

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Veel en weinig argumentatiecoach

Louise Cornelis Geplaatst op 25 november 2011 door LHcornelis25 november 2011 1

Eerst dit: toen ik hoorde hoe veel het boekje De Argumentatiecoach kostte (namelijk: € 24,95) dacht ik: “so, da’s duur!” Daar oogt het niet naar: het oogt als een boekje: dun en een beetje slap. In combinatie met het schreeuwerige oranje op de voorpagina vind ik dat dus een goedkope ‘look and feel’, te goedkoop enerzijds voor de € 24,95, anderzijds ook voor de ondertitel: ‘je coach voor een overtuigende carrière’. Bij het woord carrière past iets statusrijkers, sjiekers, vind ik.

Maar goed, dat is allemaal uiterlijk en deels een kwestie van smaak. Wat krijg je inhoudelijk voor dat geld? Dat is enerzijds veel en anderzijds weinig.

Veel is het omdat het boek een breed gebied bestrijkt. Op de cover staat: ‘meer salaris, presentaties met passie, succesvolle sollicitaties, krachtig advies, overtuigende teksten’. En dat is nog niet alles, het gaat óók over argumentatieleer, gespreksvoering (het Luisteren-Samenvatten-Doorvragen-model), kernkwadranten, de Roos van Leary, onderhandelen, e-mail, offertes, tekststructuur, debatteren, columns, leidinggeven en ontslaggesprekken voeren. Dat alles, in krap 130 pagina’s… dat is wel heel veel, heel breed – meer eigenlijk dan de titel doet vermoeden. Ik zou niet bij een argumentatiecoach aankloppen als ik beter wil leren luisteren, bijvoorbeeld.

Weinig is precies de tegenhanger. Per onderdeel is het onvermijdelijk niet zo veel en niet diepgaand. Ik heb natuurlijk vooral gekeken naar het onderdeel structuur. Hoofdstuk 13 heet ‘Schrijven met structuur: over trechters, piramides en ruiten’. Het begint p. 99 met de voordelen van het piramideprincipe: schrijven met het standpunt voorop. Mooi.

Maar als ik dan 3 pagina’s verder zie wat voor structuur het boek aanraadt voor adviesrapporten, dan denk ik: ‘????’ Want dat is doodgewoon de oude, vertrouwde methodologische opbouw – niks piramideprincipe:

1. Inleiding
2. Probleem en achtergronden van het probleem
3. Oplossingsrichtingen
4. Weging van de oplossingen op basis van criteria
5. Conclusie
6. Advies

Dan staat er ook nog: ‘Met name langere teksten, zoals advies- of beleidsrapporten, bevatten veel meer informatie dan argumenten alleen’. Ja, de meeste langere teksten, zoals advies- of beleidsrapporten, bevatten te veel informatie – veel meer informatie dan de lezer wil, en dat moedig je aan door die schrijver- en onderzoekgerichte manier van rapporteren.

Het voorbeeld op dezelfde pagina toont ook aan hoe omslachtig methodologisch rapporteren is. Er staat namelijk als uitleg van hoe argumenten en standpunt in zo’n structuur passen het volgende:

Op grond van deze argumenten is optie 2 voor ons de beste keuze (= standpunt, einde hoofdstuk 5). Ik adviseer dan ook om deze optie snel ader uit te werken (advies in hoofdstuk 6).

Lees de cursieve gedeeltes achter elkaar (dus laat de stukken tussen haakjes weg) en je ziet meteen hoe probleemloos dit achter elkaar doorleest. Waarom zou je die twee stukken dan verspreid over twee hoofdstukken neerzetten?

Nouja, dat is dus allemaal niet zo helder uitgelegd of beargumenteerd, en dat kun je ook niet verwachten als je tekststructuur voor alle genres in 5 pagina’s wil afdoen, omdat je in één boekje daarnaast nog 15 andere, zeer uiteenlopende onderwerpen wil behandelen. Maar dat vind ik dan hartstikke onbevredigend. Hiervan gaan mensen echt niet beter schrijven. En ik ben bang: ook niet beter argumenteren, solliciteren, adviseren, debatteren, e-mailen, luisteren, enzovoort.

Dus leuk om een beetje aan al die onderwerpen te snuffelen, maar je hebt meer aan een rijtje gespecialiseerde boeken. Ja, da’s dan nóg duurder. Maar dan heb je wel een aardig ogend stukje boekenkast!

Geplaatst in Leestips | 1 reactie

Nog maar eens: goed presenteren

Louise Cornelis Geplaatst op 24 november 2011 door LHcornelis24 november 2011  

Ik kreeg net deze link doorgestuurd: http://www.slideshare.net/thecroaker/death-by-powerpoint Fraaie presentatie over goed presenteren!

Geplaatst in Presentatietips | Geef een reactie

Gekke dingen, die woorden

Louise Cornelis Geplaatst op 24 november 2011 door LHcornelis24 november 2011  

Gister had ik het al over woorden, nu nog een postje erachteraan over datzelfde thema, met een observatie van vanochtend. Ik reed in de buurt van Den Bosch op de A2 en toen realiseerde ik me dat ik van het snelwegsysteem daar alleen maar het Canadese begrip ken: je hebt daar het verschil tussen express lanes en commuter lanes: op de express lane rijd je een aantal afslagen voorbij, met het idee natuurlijk dat de doorstroming daar dan beter is. Als je er tussentijds af wil, moet je tijdig naar de commuter lane. Afgelopen zomer hebben we daar uitgebreid mee kennisgemaakt in Toronto, terwijl ik al meer dan een jaar niet bij Den Bosch over de A2 had gereden (het enige Nederlandse stuk snelweg dat ik ken dat zo is). Dus hoe heet dat in het Nederlands, dat ‘snelwegbanen-verdeelsysteem’? Gek toch, om een woord in het Engels wel te weten, en in mijn eigen moedertaal niet?

Geplaatst in Opvallend | Geef een reactie

Newspeak

Louise Cornelis Geplaatst op 23 november 2011 door LHcornelis23 november 2011 2

Je hoort er tegenwoordig niet meer zo vaak over, maar het blijft een mooi begrip: George Orwell’s newspeak. Ik moest er laatst aan denken toen een gesprek ging over de rare woorden die door overheid en bedrijfsleven worden geïntroduceerd.  We kwamen onder andere op de volgende voorbeelden:

  • Verkeershinder – alle andere samenstellingen van dit type zitten zo in elkaar dat het eerste lid (verkeer) het tweede (hinder) veroorzaakt, dus dat het hinder is door het verkeer. Vergelijk: geluidshinder en wateroverlast). Maar de ANWB (denk ik?) heeft ervan gemaakt hinder voor het verkeer. Dat zie ik nu al jaren en het is inmiddels een ingeburgerde uitdrukking, maar het blijft voor mij wringen. Verhult het juist de oorzaak van de overlast (meestal: wegwerkzaamheden)?
  • Product als woord voor een treinkaartje. Bij de NS koop je tegenwoordig producten, bijvoorbeeld een e-ticket of iets wat je op je OV-chipkaart kan zetten. Product is echter voor mij iets tastbaars, iets iets wat als zodanig waarde heeft. Een vervoerbewijs vind ik een dienst. Het papiertje is namelijk zelf vrijwel niets waard, en soms is een NS-product zelfs alleen een paar bits en bytes op een stukje plastic. Dat is geen product.
    Net zoals ik het ook vreemd blijf vinden dat de incheckpalen tegen mij zeggen: Goede reis. Abonnement. Niet alleen lees ik dat makkelijk als ‘Goede reis, abonnement!’, en dat vind ik al gek (moet mijn abonnement een goede reis gewenst krijgen?), maar ook vind ik niet dat ik een abonnement heb. Ik heb een voordeelurenkaart waarmee ik korting krijg. Een abonnement is iets waarmee ik zonder nader kaartje zou mogen reizen, zoals bijvoorbeeld een maandtrajectkaart. De NS lijkt de eigen diensten groter te willen maken dan ze zijn.
  • Toeslag – dat is meestal iets wat je moet betalen, maar als zorg- en huurtoeslag is het (inmiddels ook alweer jarenlang) iets wat je krijgt. Dat is al heel raar, maar ook het op het station te horen omroepbericht ‘voor deze trein is een toeslag verplicht’ wringt bij mij. Alsof ik ergens een toeslag moet gaan halen, maar ook dat is niet iets materieels; in de zin ontbreekt ‘het betalen van’. En dat is misschien ook wat er verhuld moet worden?
  • Concern zoals gebruikt door de gemeente Rotterdam, tot zelfs in de URLs aan toe (voorbeeld). Een gemeente is geen concern, en de meeste concerns noemen zichzelf niet zo. Vergelijk: nergens wordt zo vaak het woord ‘bedrijfsmatig’ gebruikt als bij de overheid. En dat verhult hoe de verhoudingen werkelijk liggen.

Schrijftip: ik zou er altijd de voorkeur voor hebben om aan te sluiten bij de woordkeuze van gewone mensen. Eén van de oorzaken van dit ‘gekke’ woordgebruik is dat intern jargon naar buiten sijpelt. Voor mijn part noemen ze bij de NS een treinkaartje ‘product’. Maar doe dat niet naar buiten toe. Tenzij daar een bepaalde strategie achter zit, natuurlijk. Als dat zo is, word ik daar in elk van deze voorbeelden niet heel vrolijk van.

Geplaatst in Opvallend, schrijftips | 2 reacties

Van alles en nog wat links

Louise Cornelis Geplaatst op 16 november 2011 door LHcornelis16 november 2011  

Een paar interessante links die ik net ontdekte, zeer verschillend, maar alle drie de moeite waard:

  • http://www.powerpoint-prezi.nl/, het idee is erg leuk, een duel tussen Powerpoint en Prezi om te zien welk hulpmiddel het beste is. De site is helaas wel wat summier. Maar Powerpoint verliest, begrijp ik. (Link met dank aan Tineke)
  • Op Tekstblog een aardig stuk over hoe je als schrijver om kunt gaan met kritiek, fouten, problemen en dergelijke. Het stuk is gericht op tekstschrijvers voor een opdrachtgever die terugdeinst voor openheid, maar schrijvende professionals kunnen er ook tegenaan lopen dat ze niet alleen maar rozengeur en maneschijn te brengen hebben. En zeker moet je dan vaak vertrouwen opbouwen – en dat staat centraal in deze blogpost.
  • In zijn afscheidsrede waarschuwt professor Van Woerkum tegen wensdenken in de communicatie, iets wat ik vaak tegenkom en regelmatig ook zelf intrap, ongetwijfeld: het geloof dat het overbrengen van de boodschap wel effect (en het gewenste effect) zal hebben – maar zo simpel is het niet. Kijk maar op http://www.wur.nl/NL/nieuwsagenda/nieuws/CvW111116.htm (link met dank aan @Tekstblad).
Geplaatst in Presentatietips, schrijftips | Geef een reactie

Update piramideprincipe-onderzoek

Louise Cornelis Geplaatst op 15 november 2011 door LHcornelis15 november 2011  

Hoogste tijd voor een bijpraat-blogpost over het piramideprincipe-onderzoek. De studenten zijn op verschillende ‘fronten’ druk bezig.

De grootste groep, de studenten van het college, zijn inmiddels in tien onderzoeksgroepjes bezig met het opzetten van onderzoek. De meeste groepjes richten zich op de vraag hoe niet-kenners van het piramideprincipe toch de structuur kunnen doorzien: wat helpt hen daarbij? Het gaat dan om tekstkenmerken (bepaalde inhoudsopgave of zelfs geen inhoudsopgave, leesinstructies in de tekst), lezerskenmerken (voorkennis) en middelen los daarvan (eerst de krant lezen, om te wennen aan dat soort koppen). Dat is een logische en nuttige vervolgstap op het meest verrassende resultaat van vorig jaar.

Andere groepjes kijken onder andere naar het effect van de plaats van de hoofdboodschap in brieven, de overtuigingskracht van het piramideprincipe en de mogelijkheden van een hybride vorm (tussen piramidaal en methodologisch in).

Alle groepen zijn nu de laatste methodologische kwesties aan het uitzoeken en het experimentele materiaal (teksten, vragenlijsten e.d.) in orde aan het maken, om zo de laatste puntjes op de i te zetten voordat ze het onderzoek kunnen uitvoeren. Als het goed is, krijgen ze daarvoor volgende week groen licht. Deze fase is best lastig, want het perfecte onderzoek bestaat niet en dat hoeft dus ook niet, maar je wilt wel het onderzoek zo opzetten dat de kans zo groot mogelijk is dat het een zinnig antwoord oplevert op de vraag. En dat is bij dit type onderzoek nog niet eens zo makkelijk! Het gaat vooral om knopen doorhakken: “we doen het zó, dat levert hoogstwaarschijnlijk wel wat op, en we beseffen dat dat ook z’n zwakke kanten heeft”.

Daarnaast is Jan bezig met zijn Master-scriptie. Hij heeft vorige week een groot experiment uitgevoerd onder eerstejaars studenten, gericht op de begrijpelijkheid van een piramidaal versus methodologisch rapport. Hij heeft alleen nog maar wat heel voorzichtige eerste indrukken, dus het is nog te vroeg om er echt wat over te kunnen zeggen, maar het lijkt erop dat eerstejaars minder moeite hebben met het doorzien van de piramidale structuur dan de oudere lezers van de experimenten van vorig jaar.

Misschien is het zo dat lezers pas in de war raken van piramidale rapporten als ze gewend zijn aan de methodologische opbouw? Dan is het dus niet zozeer de onbekendheid met het piramideprincipe die verwarring veroorzaakt maar de sterkere genre-verwachtingen door de gewenning aan een andere structuur. Maar dat is nog echt speculeren; het is wachten op de resultaten – die van Jan, maar ik denk dat ook een aantal van de onderzoeken van de tien college-groepjes hier meer licht op zullen werpen. 

Ik ben benieuwd, en ik houd jullie op de hoogte! Meer resultaten verwacht ik in de loop van december.

Geplaatst in Piramideprincipe-onderzoek | Geef een reactie

De citatenspoeling is dun

Louise Cornelis Geplaatst op 14 november 2011 door LHcornelis14 november 2011  

Afgelopen weekend een leuk boekje gelezen: Spoelinggebied Overschie en omstreken. Spoeling was het restmateriaal van de Schiedamse graanjeneverproductie waarmee in Overschie tot diep in de 19e eeuw een lucratieve bezigheid gedreven werd: vee vetmesten. Het vee lustte wel pap van de spoeling, en er moeten hier dronken koeien hebben rondgelopen, want spoeling bevat een paar procent alcohol!

Ik woon in Overschie en vond het interessant om iets te weten te komen van de geschiedenis van dit gebied, en ook om het spreekwoord ‘veel varkens maken de spoeling dun’ nu beter te kunnen plaatsen.

Eén schrijfdingetje viel me wel op in het boek – natuurlijk, want anders zou ik er hier niet over beginnen. Door de lopende tekst heen staan letterlijke citaten uit geschreven bronnen en interviews. Die zijn duidelijk gemarkeerd: met aanhalingstekens en cursief (meestal; de lay-out is net niet helemaal consequent). Maar de bronvermelding staat er meestal niet bij. Dat ziet er bijvoorbeeld zo uit (p. 12):

… en werd er wel eens wat door de vingers gezien.
‘Aan de besluiten wordt een begin van uitvoering gegeven maar niet
meer dan dat’.

Uiteindelijk leidde dit in de straten van Schiedam tot een onhoudbare situatie, maar …

Ik zou een dubbele markering van citaten (cursief en aanhalingstekens) sowieso afraden, en aanraden om alleen aanhalingstekens te gebruiken. Eén keer is wel duidelijk genoeg, en dan is een rustige opmaak ook wat waard.

Dubbel markeren is een zwaar middel, en dan vind ik het een opmerkelijke keuze dat de precieze bronvermelding er dus níet bij staat: dat vind ik uit balans en het is bovendien een onconventionele keuze: zowel in wetenschap als in journalistiek vermeld je als schrijver waar je je letterlijke citaten vandaan hebt. Het anders doen is wel degelijk een keuze geweest, want dat staat in de verantwoording op p. 74. Reden: tijdsbesparing.

Jammer. De citaten krijgen nu door de markering veel nadruk, maar als lezer weet je niet waar ze precies vandaan komen, waardoor ze nogal los hangen. Inhoudelijk voegt het vaak weinig toe dat ze als citaat opgevoerd worden: de zin van hierboven had gewoon in de lopende tekst verwerkt mogen worden.

En als het als citaat zo belangrijk is, wil ik dus ook weten wie dat zo heeft gezegd of geschreven. Bronvermeldingen zijn er niet voor niets. Dat is niet alleen een kwestie van nazoeken, het heeft er ook mee te maken dat stemmen voor een lezer pas echt tot leven komen als die weet waar ze uit klinken. Zonder dat te weten ervoer ik in dit boek de citaten daarom als plat, vlak. Het blijkt maar weer: sommige conventies zijn er niet voor niets!

Enne – tijdsgebrek? Het is een mooi verzorgd boekje waar onderzoek voor is gedaan en dat is voorzien van kleurenfoto’s. Jammer dat er op dat ene puntje is bezuinigd! Achterin het boek (p. 75) staat overigens wel een overzicht van de geraadpleegde literatuur.

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Pleonasme

Louise Cornelis Geplaatst op 10 november 2011 door LHcornelis10 november 2011  

Ik zag van de week op het Centraal Station een billboard hangen van de Triodos Bank met als kreet erop:

Laten we van fair trade een pleonasme maken

‘Zo,’ dacht ik, ‘dat is gewaagd – want hoe veel treinreiziger weten wat een pleonasme is?’

Ik ben niet de enige die zich daarover verbaast, zie ik, er wordt al meer over geblogd (zie links hieronder), met dezelfde soort gedachten als die ik had: richt Triodos zich op intellectuelen en/of taalliefhebbers? Is het de bedoeling dat je er een goed gevoel van krijgt als je wél weet wat een pleonasme is? In ieder geval: het is gewaagd! En dat erover geblogd wordt, laat zien dat zoiets dus wel wat losmaakt!

Links:

  • http://workywords.wordpress.com/2011/03/21/gedurfd-pleonasme-van-triodos-bank/
  • http://www.flickr.com/photos/faceme/5320389870/
  • http://edwingitsels.blogspot.com/2011/05/grieks-voor-overvloed.html
  • http://fairtrade-eerlijkehandel.blogspot.com/2010/11/laten-we-van-fair-trade-een-pleonasme.html
  • En voor wie niet weet wat een pleonasme is: http://nl.wikipedia.org/wiki/Pleonasme
Geplaatst in Opvallend | Geef een reactie

Bericht navigatie

← Oudere berichten

Recente berichten

  • Het passief is niet neutraal
  • Met genderneutraal verwijzen gaat een subtiel ander onderscheid verloren
  • Ik mag sturen
  • De richting van de vragen hoort bij lezergerichtheid
  • Doe toch echt maar het gewonere woord

Categorieën

  • Geen rubriek (10)
  • Gesprek & debat (30)
  • Gezocht (9)
  • Leestips (313)
  • Opvallend (541)
  • Piramideprincipe-onderzoek (98)
  • Presentatietips (153)
  • schrijftips (886)
  • Uncategorized (45)
  • Veranderen (38)
  • verschenen (202)
  • Zomercolumns fietsvrouw (6)

Archieven

  • mei 2025
  • april 2025
  • maart 2025
  • februari 2025
  • januari 2025
  • december 2024
  • november 2024
  • oktober 2024
  • september 2024
  • augustus 2024
  • juli 2024
  • juni 2024
  • mei 2024
  • april 2024
  • maart 2024
  • februari 2024
  • januari 2024
  • december 2023
  • november 2023
  • oktober 2023
  • september 2023
  • augustus 2023
  • juli 2023
  • juni 2023
  • mei 2023
  • april 2023
  • maart 2023
  • februari 2023
  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014
  • oktober 2014
  • september 2014
  • augustus 2014
  • juli 2014
  • juni 2014
  • mei 2014
  • april 2014
  • maart 2014
  • februari 2014
  • januari 2014
  • december 2013
  • november 2013
  • oktober 2013
  • september 2013
  • augustus 2013
  • juli 2013
  • juni 2013
  • mei 2013
  • april 2013
  • maart 2013
  • februari 2013
  • januari 2013
  • december 2012
  • november 2012
  • oktober 2012
  • september 2012
  • augustus 2012
  • juli 2012
  • juni 2012
  • mei 2012
  • april 2012
  • maart 2012
  • februari 2012
  • januari 2012
  • december 2011
  • november 2011
  • oktober 2011
  • september 2011
  • augustus 2011
  • juli 2011
  • juni 2011
  • mei 2011
  • april 2011
  • maart 2011
  • februari 2011
  • januari 2011
  • december 2010
  • november 2010
  • oktober 2010
  • september 2010
  • augustus 2010
  • juli 2010
  • juni 2010
  • mei 2010
  • april 2010
  • maart 2010
  • februari 2010
  • januari 2010
  • december 2009
  • november 2009
  • oktober 2009
  • september 2009
  • augustus 2009
  • juli 2009
  • juni 2009
  • mei 2009
  • april 2009
  • maart 2009
  • februari 2009
  • januari 2009
  • december 2008
  • november 2008
  • oktober 2008
  • september 2008
  • augustus 2008
  • juli 2008

©2025 - Louise Cornelis
↑