↓
 

Louise Cornelis

Tekst & Communicatie

  • Home |
  • Lezergericht schrijven |
  • Over Louise Cornelis |
  • Contact |
  • Weblog Tekst & Communicatie

Maandelijks archief: maart 2010

Berichtnavigatie

← Oudere berichten

Start voor gewoontedieren

Louise Cornelis Geplaatst op 31 maart 2010 door LHcornelis31 maart 2010  

Eén van de lastige dingen aan nieuwigheden is dat er nog geen uitgekristalliseerde conventies zijn. Dat zeg ik in trainingen wel eens over bijvoorbeeld het aangeven van de structuur in Powerpoint – de een doet het zus, de ander zo, en dat is allemaal goed. Vergelijk dat eens met tekst. Dankzij een eeuwenlang bestaan zijn er conventies voor bijvoorbeeld de inhoudsopgave, koppen, hoofdstukken, paragrafen en alinea’s. Die bieden houvast, en ze zijn natuurlijk bepaald niet toevallig.

Vandaag liep ik tegen een andere nog-niet-conventie aan: de betekenis van het woord start op internetforums. Dat start een lastig woord is, weten we allemaal sinds we er van Windows op moeten klikken om te stoppen met computeren. Maar dit is net anders.

Al een tijdje lees ik mee en post ik wel eens wat op twee forums: dat van Schrijven Online en dat van Fiets. Op beide pagina’s staat er een start-optie bovenaan, als broodkruimel. Bij forum 1 (Schrijven Online) leidt dat naar de homepage van de site; bij forum 2 (Fiets) naar de overzichtspagina van het forum. Dat is onhandig; ik begrijp nu waarom ik zo vaak ergens kwam waar ik niet wilde zijn. Liever gezegd: waarom ik bij Schrijven Online zo vaak op de homepage kom terwijl ik terug wil naar het overzicht van het forum.

Want ik vind het het handigste zoals het bij Fiets gaat. Dat is voor mij intuïtiever. En misschien ben ik er ook al meer aan gewend, want volgens mij is dat de meest voorkomende start-verwijsmethode. Maar het is dus kennelijk nog geen uitgekristalliseerde conventie. Jammer.

Want in elk geval belangrijk is, is om binnen je eigen site of Powerpointpresentatie eenduidig te zijn. We zijn gewoontedieren, en daar kun je als presentatiemaker maar beter bij aansluiten. Tenzij je bewust wil verwarren natuurlijk!

Geplaatst in Presentatietips | Geef een reactie

Morgen is het…

Louise Cornelis Geplaatst op 31 maart 2010 door LHcornelis31 maart 2010  

http://www.onzetaal.nl/nieuws/hardeggezonder.pdf

Geplaatst in Opvallend | Geef een reactie

Van methode naar praktijk

Louise Cornelis Geplaatst op 30 maart 2010 door LHcornelis30 maart 2010  

Vorig semester gaf ik in Leiden een college over debatteren aan ouderejaars studenten Nederlands. Ik deed daar wekelijks verslag van op dit weblog. Vandaag ben ik begonnen met een andere serie colleges, aan tweedejaars: methoden van taalbeheersingsonderzoek. Dat onderwerp leent zich minder voor een op de praktijk gericht verslag.

Toch ga ik dat weer proberen, of liever gezegd: mijn plan is om elke week één krentje uit de pap te halen dat relevant is voor schrijvende en/of presenterende professionals. Want ook al ligt de nadruk op de wetenschappelijk, vooral methodologische kant, toch zou het zo moeten zijn (vind ik – en ik niet alleen) dat taalbeheersingsonderzoek relevant moet zijn voor de praktijk. Dat is niet altijd zo, of liever gezegd: ik ervaar vaak een kloof tussen wat ik vanuit de praktijk graag zou willen weten en wat de wetenschappelijke literatuur voor antwoorden geeft. Het lijkt er zelfs op dat hoe degelijker en verantwoorder het onderzoek in wetenschappelijk opzicht is, des te minder heb ik eraan. En omgekeerd: het meest relevante onderzoek voor de praktijk is methodologisch vaak helemaal niet zo goed.

Vandaag kwam dat meteen al aan de orde, want we bespraken een verslag van praktijkonderzoek naar schrijfvaardigheidsonderwijs, dat ik enkele jaren geleden deed met studenten aan de lerarenopleiding en waar we over publiceerden in Levende Talen tijdschrift. Praktijkonderzoek, waar methodologisch nogal wat tegen in te brengen valt, maar wat wel recht uit het hart van mijn studenten kwam en wat ook ik nog steeds belangwekkend vind, minstens als aanzet tot discussie en vervolgonderzoek. Daarom is het belangrijk dat er voor dat soort onderzoek ruimte is, dus dat niet alles wat er aan onderzoek gepubliceerd kan worden moet voldoen aan de allerstrengste wetenschappelijke normen. Dan zou de ivoren toren helemaal hoog worden namelijk.

Ons artikel bevat aanbevelingen voor de praktijk, maar dat betreft de onderwijspraktijk. Wat kunnen schrijvers in organisaties eraan hebben? Net als voor leerlingen in het middelbaar onderwijs geldt voor hen dat schrijven een complexe, veeleisende bezigheid is die je vooral met veel oefenen onder de knie krijgt.  Oefenen wil niet alleen zeggen: ‘doen’. Het wil ook zeggen: er feedback op krijgen, daarop reflecteren en het resultaat daarvan in de volgende schrijfopdracht toepassen. Die feedback zou zowel op het product als op het proces moeten zijn.

Maarja, dat heb ik al heel vaak gezegd… Volgende week gaat het artikel dat we op college bespreken over de plek van overgangszinnen in een Powerpointpresentatie: voor of na de ‘klik’ naar de volgende slide? Daar heb ik op dit weblog nog nooit wat over gezegd. Dus volgende week echt iets nieuws, en het komt nog uit een pas verschenen artikel ook!

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Louise Cornelis Geplaatst op 29 maart 2010 door LHcornelis29 maart 2010  

Druk-druk-druk… moet nog wennen aan mijn nieuwe rol als boekverkoper en -marketeer. Weinig echte tekst- en communicatiedingen te bloggen, dus. Eén klein dingetje dan: komende woensdag ben ik jurylid bij de debatavond van NNP.

Geplaatst in Gesprek & debat | Geef een reactie

Veel leiden lijdt tot lijden. Ofzoiets.

Louise Cornelis Geplaatst op 25 maart 2010 door LHcornelis25 maart 2010  

De ‘d’s en t’s’ zijn een struikelblok in onze spelling. Of eigenlijk zijn alleen de doubletten dat. Doubletten zjin de paren van bestaande woorden waarvan de een eindigt op een t en de ander op een d, terwijl ze hetzelfde klinken. Een voorbeeld is gebeurd/gebeurt. Daar moet je over nadenken en de spellingschecker kan je er niet bij helpen. Voor krijgd en gezegt hoef je geen regels te kennen om te weten dat ze fout zijn. Als je niet vanzelf ‘oeps’ denkt (want het woordbeeld klopt niet), dan haalt de spellingschecker ze er wel voor je uit.

Nu is het van die doubletten een bekend verschijnsel dat de meest gemaakte spelfout in de richting van de meest frequente vorm is. Gebeurd komt vaker voor dan gebeurt, en dus schrijven mensen vaker gebeurd waar het gebeurt moet zijn dan andersom.

Is het daarom dat ik eerder deze week betrapt werd op lijden waar het leiden moest zijn? Dat is ook een doublet, maar van een andere soort. En ik ben in mijn leven al veel met lijden bezig geweest. Dat klinkt dramatisch, maar dat valt wel mee: ik ben gepromoveerd op onderzoek naar de lijdende vorm, en in mijn pas verschenen boek Afzien voor beginners definieer ik afzien als ‘zelf verkozen lijden van enige duur’. Lijden is voor mij dus een heel gewoon en frequent woord. Schreef ik daarom in een persbericht over het boek dat iets tot meer afzien lijdt?

Ik ben kennelijk nog niet vaak genoeg in Leiden geweest om al dat lijden te compenseren!

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Verschenen: Leven met een boel van/over mij

Louise Cornelis Geplaatst op 23 maart 2010 door LHcornelis23 maart 2010  

Net verschenen: Leven 1 (2010) met daarin maar liefst drie artikelen van en één over mij. Ik schreef een stuk over de plussen en de minnen van de vleestaks en twee recensies: een grote van de Culinaire Werkplaats (met foto’s van Henk) en een kleinere over de website van Goede Waar & Co. En er staat een aankondiging in van Afzien voor Beginners, mét foto!

Geplaatst in verschenen | Geef een reactie

De piramide van ‘Afzien voor beginners’

Louise Cornelis Geplaatst op 23 maart 2010 door LHcornelis23 maart 2010  

Vandaag verschijnt mijn boek Afzien voor beginners. In de flyer daarvan staat dat ik met de vorm van het boek knipoog naar principes die ik ken uit het zakelijk schrijven. Wat wil dat zeggen?

In de eerste plaats heb ik voor de structuur van het boek gekozen voor een piramide. Enerzijds is dat natuurlijk niet zo gek voor iemand die een groot deel van haar brood verdient met schrijvende professionals trainen in het gebruiken van die lezer- en klantgerichte structuur. Anderzijds is het toch opmerkelijk, want de meeste reisboeken hebben een chronologische of geografische structuur. De structuur is daarmee volgens mij één van de unieke eigenschappen van Afzien voor beginners.

De logische vorm van de structuur is deze:

(De cijfers 1 t/m 4 geven ‘deelredenen’ aan en de lege lijntjes op het onderste niveau geven aan dat daar nog een niveau onder zit – ik verklap hier niet alles.)

In het boek ligt de nadruk op de linkerhelft van de piramide. Mijn vijf overwegingen vormen vijf hoofdstukken, soms ook nog met wel twee niveaus van onderbouwing eronder. De overwegingen die voor anderen kunnen gelden, heb ik in de vorm van ‘vraagtekens’ tussen de hoofdstukken in gezet. Dat zijn korte stukjes, als tekstvak in de tekst verwerkt – veel korter dan de hoofdstukken.

Dus de structuur voor wat betreft de volgorde in het boek is zo:

 

De logica is dus piramidaal, maar de volgorde is niet strikt zoals door de logica gedicteerd – dat hoeft ook niet van het piramideprincipe; je structureert eerst naar inhoud en logica en bepaalt daarna de volgorde.

Dat geldt ook voor de plek van de hoofdboodschap. In Afzien voor beginners staat die eind, in een hoofdstuk ‘conclusie en aanbevelingen’. Ik geef weliswaar in de inleiding al wel een hint dat er een overkoepelende boodschap in zit (‘Ik trek daar een conclusie uit die deels persoonlijk is en deels een aanbeveling voor gebalanceerd afzien.’), maar ik heb ervoor gekozen om de spanning erin te houden en de lezers aan te zetten tot meedenken. Dat is wel gelukt, vertelden proeflezers mij. ‘Leuk, een denkboek’ zei er eentje. 

De hoofdboodschap aan het eind maakt het boek bovendien meer essay dan advies, en dat accent klopt.

Binnen de hoofdstukken staat de hoofdboodschap wel prominent vooraan in de vorm van de hoofdstuktitel (boodschaptitels) en ook per paragraaf geef ik vooraan al veel inhoud weg. Niet altijd alles, want ook binnen de hoofdstukken mag wel iets van essayistische spanning blijven. Soms volg ik binnen het hoofdstuk of paragraaf overigens wel een ‘gewone’ chronologische of geografische structuur.

De hoofdstuktitels zijn syntheses van het hoofdstuk, en ik heb in het schrijfproces maar weer eens ervaren hoe zeer de strengheid van het piramideprincipe helpt om goed na te denken. Ik kan het me nu bijna niet meer voorstellen, maar het synthetiseren van de paragrafen die nu hoofdstuk 1 vormen, heeft heel wat tijd en moeite gekost, en ook het moeilijkste vierde hoofdstuk is van boodschap en perspectief veranderd doordat ik anders ging denken over de inhoud. Ik heb zo van het schrijven ook inhoudelijk nog veel geleerd.

Tot zover het piramideprincipe. Waar ik ook mee speel, zijn twee vormkenmerken die je meer ziet in zakelijke teksten dan in literaire: bullet-opsommingen en tekstvakken. De bullet-opsommingen zijn echt een knipoog, en ze passen bij een strakke structuur waar ik van houd. De tekstvakken fungeren samen met de foto’s als illustraties: je kunt ze overslaan en/of los van de hoofdtekst lezen.

Met de hoofdstukken, paragrafen, sub-paragrafen, bullet-opsommingen en tekstvakken is de structuur goed zichtbaar en is er bijna geen pagina met alleen maar ononderbroken tekst. In die zin ga ik met mijn tijd mee: grote lappen tekst is voor moderne lezers steeds lastiger. Het de lezer ter wille zijn is iets wat ik ook vooral voor zakelijke teksten heb geleerd.

  * * *

Ik ben benieuwd wat de lezersreacties zullen zijn, naar inhoud maar  ook naar vorm. Ik heb zelf met het schrijf- en uitgeefproces weer nuttige ervaringen opgedaan die ik in mijn trainingen en adviezen kan verwerken. Over het allerbelangrijkste schreef ik al eerder: goed schrijfwerk heeft veel denkwerk nodig, en dat laat zich niet altijd dwingen in de beperkte tijd. Het schrijven aan Afzien voor beginners heeft langer geduurd dan ik had verwacht. Of liever gezegd: het denkwerk heeft langer geduurd. Daar is het boek wel beter van geworden.

Meer weten of het boek bestellen? www.afzienvoorbeginners.nl Van harte aanbevolen!

Geplaatst in schrijftips, verschenen | Geef een reactie

En nou moet het wéér anders….

Louise Cornelis Geplaatst op 22 maart 2010 door LHcornelis22 maart 2010  

Ik had laatst een wat frustrerende ervaring die me inzicht gaf in hoe lastig schrijven in een organisatie kan zijn. Ik bedoel: ik hoor daarover veel verhalen, maar aangezien ik zelf al jaren een eenvrouwszaak ben, heb ik er weinig recente ervaring mee.

In een groepje waar ik met andere kleine zelfstandigen samenwerk, zegde ik toe een klein tekstje te schrijven met uitleg over een procedure. Zo gezegd, zo gedaan. Toen ik de anderen de tekst rondmailde, kreeg ik vooral reacties over de inhoud van de procedure. Ineens zagen de anderen dat het veel simpeler kon (ja, zo werkt het wel eens, iets zwart-op-wit zien). Dus ik de tekst aanpassen op basis van de nieuwe procedure. Rondgemaild. Toen klopte er volgens elk van de anderen iets anders net niet: vier wijzigingen. Met nog een paar extra van mij erbovenop om er tekstueel iets fatsoenlijks van te maken. Geprint, ter vergadering ingebracht. En toen moest het wéér anders, op een manier waardoor ik er geen fatsoenlijke tekst meer van kon maken… Ik voelde me zelfs enigszins aangetast in mijn professionaliteit: hallo, ik kan toch wel schríjven?! En jullie blijven maar doorgaan met commentaar leveren!

Ik heb het toen maar helemaal naar mijn eigen hand gezet; weg inspraak en democratie: de laatste versie geschreven, geprint, gekopieerd en verspreid. Geen commentaar op gehad.

Wat is het probleem, dus hoe kan ik dit generaliseren naar wat talloze schrijvende professionals overkomt?

  1. Er moet al geschreven worden nog voordat men uitgedacht is. Of liever gezegd: door het schrijven gaat het denkwerk pas echt goed van start. Daar is niets mis mee, zo lang de schrijver maar niet denkt met de eerste tekst meteen het eindproduct afgeleverd te hebben. Ik herkende bij mezelf de fout waar ik het al zo vaak in trainingen over gehad heb: gehechtheid aan mijn eerste product. Dat was een lekker tekstje, het liep prima, de procedure stond er glashelder in, enzovoort. Maar, zo had ik moeten beseffen, het was nog geen (bijna) te publiceren tekst, nee, het was het begin van een denk- en samenwerkingsproces. En zo zijn er in organisaties talloze schrijvers die gefrustreerd terugkomen van de bespreking van hun eerste versie van het rapport met hun baas. Die bedenkt ter plekke dat het allemaal nog anders ligt, en dat moet er allemaal ook nog in verwerkt worden. Soms lijkt het wel nóóit goed!
  2. Er willen te veel mensen hun zegje doen over de tekst. We is nou eigenlijk de baas? Mag de schrijver zeggen: ik doe het zo, en niet anders, want zo is het goed genoeg? Of bepaalt de baas dat? Of alle betrokkenen samen? Dat laatste is niet zo’n goed idee, hoe aardig het misschien ook is. Iedereen steeds maar opnieuw commentaar laten geven is voor een schrijver een grote inspanning. Bovendien wordt de tekst er vaak slechter van. Want iedereen wil zijn/haar zegje gehonoreerd zijn, en als je het ene aanpast vanwege commentaar van Pietje, heeft dat invloed op de passage waar Jantje wat over zei, dus moet je de nieuwe versie aan zowel Pietje als Jantje voorleggen. Die willen zich erin herkennen en soms zelfs per se nog een opmerking bij plaatsen… uiteindelijk blijf je zitten met iets waar de betrokkenen zich in herkennen, maar waar de lezer niet bepaald blij mee is. Mijn procedurebeschrijvinkje dijde bijvoorbeeld aanzienlijk uit.

De oplossing van beide problemen ligt niet in het schrijven zelf, maar in het maken van goede afspraken. Dat doen vind ik wel de verantwoordelijkheid van de schrijver. Hoe lastig het kan zijn, heb ik zelf net ervaren. Terugkijkend had ik duidelijker moeten zijn over dat ik wel inhoudelijk, maar geen tekstueel commentaar zou verwerken, en ik had misschien beter de eerste ronde commentaar per e-mail kunnen overslaan zodat het denkwerk op de vergadering had plaatsgevonden. Daarna had ik kunnen beloven: okee, ik verwerk het, en dat is het dan.

Voordeel van hoe het nu ging is dat het wel ging met veel openheid voor ieders inbreng. Dat kan ook een functie hebben. Het maakt het schrijfleven misschien niet makkelijker, maar dat is niet het enige wat telt.

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Meebewegen met je schrijven

Louise Cornelis Geplaatst op 18 maart 2010 door LHcornelis18 maart 2010  

Tijdens mijn vakantie in Canada zag ik iemand opmerkelijk schrijven. We dronken koffie in een café in Whistler en een tafeltje verderop zat een vrouw met een laptop voor zich op tafel. Ze was druk aan het typen en keek daar heel vrolijk en enthousiast bij – het zag eruit alsof ze een leuk mailtje aan het schrijven was ofzo. En het opvallende daarbij was: ze bewoog haar mond mee terwijl ze schreef. Dat heb ik nog nooit iemand zien doen.

Bij lezen is het welbekend: je mond, vooral je lippen, maken de bewegingen alsof ze zéggen wat je leest, maar er komt geen geluid uit. Beginnende lezers, jonge kinderen, doen dat, en sommige mensen leren het niet echt af. Het vertraagt nogal, vandaar dat het een zwakke leesstrategie is (vergelijk subvocalisatie, wat hardnekkiger is).

Ik heb gister en daarnet flink gegoogled, maar ik kan op internet eigenlijk al vrijwel niets vinden over het meebewegen van de mond tijdens het lezen, en helemaal niets over datzelfde tijdens het schrijven. Ik kan me zo voorstellen dat het minder erg is dan tijdens lezen, want schrijven gaat sowieso langzamer. En de vrouw in Whistler zag er niet uit als iemand die moeizaam schreef.

Misschien eens uitproberen? Ik doe het terwijl ik deze alinea schrijf. Het leidt me vooral af… Ik moet af en toe ook zelfs nadenken hoe je het woord zegt. A-li-ne-a… Moeilijk woord is dat ineens; ik tik het makkelijker dan dat ik het zeg! En wat doe ik met typfouten en tijdens het gebruik van bijvoorbeeld de backspace-toets?
Nou, verwarrend, geen goed idee.

Maar als iemand er meer over weet of ervaring mee heeft, hoor ik dat graag!

Geplaatst in Gezocht | Geef een reactie

Schrijfplek vernieuwd

Louise Cornelis Geplaatst op 17 maart 2010 door LHcornelis17 maart 2010  

Even iets heel anders – leuk genoeg om op dit blog te melden! Sinds eind vorige week zit ik namelijk erg lekker te schrijven en te werken. Vrijdag heeft namelijk meubelmaker Wout Bosman uit Delft mijn nieuwe kantoormeubelen afgeleverd. Het zijn twee grote dingen: een computerwerkplek en een werk- en schrijftafel. Op de eerste foto zie je allebei, met voor de tafel en achter de computerwerkplek; op de tweede foto zie je de ‘gekke’ vorm van de computerwerkplek:

Naast de printer is nog een stukje leeg. Daar komt een scanner – tot nu toe moest ik steeds naar de zolder, waar de scanner op een andere pc staat aangesloten, want er was geen plek voor in de oude opstelling.  

Hiermee komt een einde aan een project dat lang geduurd heeft. Ik ben in de zomer van 2008 begonnen met zoeken naar nieuw meubilair. Ik zat nog met heel oude en simpele meubelen: een bureautje waar ik mijn middelbare-school-huiswerk nog achter heb gemaakt, zo laag dat ik ik er eigenlijk niet meer fatsoenlijk achter kon zitten, vandaar dat ik voor met de hand schrijven uitweek naar de eettafel in de woonkamer. En een computer’driehoek’ die ik in 1999 zelf had gemaakt met een collega, en die precies paste in een hoek van mijn vorige huis. Maar die inmiddels doorzakte – en al helemaal niet meer precies paste. Ik redde me wel, zeker ook omdat mijn kantoor niet representatief hoeft te zijn: ik ontvang er vrijwel nooit mensen. Maar toch.

Dit nieuwe meubilair past wel helemaal precies, zelfs om de verwarmingsbuizen heen en dan strak aansluitend op de muur – wat nog niet zo vanzelf spreekt, want in ons oude huis is geen enkele muur of hoek recht. Kijk maar hoe precies het past:

In die zomer van 2008 kwam ik er niet uit. Het zou voor een kleine eenmanszaak dan ook een fikse investering worden. Kant-en-klaar was goedkoop maar net niet de goede maat of niet mooi of misschien wel mooi maar dan heel duur; laten maken ook wel erg begrotelijk en als ik wat googlede vond ik vooral erg artistieke meubelmakers, en dat hoefde niet… en toen kreeg ik het druk met andere dingen (typische zomer-klus, zoiets), en verdween het naar de achtergrond. Maar de brochures met kantoormeubels lagen hier nog, en ik bleef er wel aan denken.

Eind 2009 heb ik uit mijn ouderlijk huis een aantal zaken geërfd, waaronder een prachtige teakhouten secretaire die mijn ouders in de jaren vijftig of misschien begin jaren zestig hebben gekocht:

Ik was daar blij mee: veel mooier dan de oude Billy die er stond, en ook nog eens praktischer. Maar toen kon de rest ineens niet meer achterblijven, want dat zag er echt niet meer uit. Dus in januari was het tijd om eens even door te pakken met die nieuwe kantoorinrichting!

In Wout vond ik een meubelmaker die precies kon maken wat ik wilde zonder dat het veel te duur werd. Want het hoefde voor mij geen fancy design of grote kunstzinnigheid te worden. Passend, functioneel – en gewoon netjes en mooi. Eerst dacht ik nog: ik laat alleen de computerplek maken, vanwege die gekke vorm. Maar een bijpassende tafel is wel zo mooi natuurlijk! Dat bleek prima betaalbaar, en het was in een paar weken klaar.

 

En dus heb ik nu een heringericht kantoor. En dat is toch lekkerder schrijven!

Geplaatst in schrijftips | Geef een reactie

Berichtnavigatie

← Oudere berichten

Recente berichten

  • Fouten inchecken
  • Verkeersborden spreken elkaar tegen
  • Alweer een goed boek van Van Bogaert (2)
  • Ik blijf nog even bezig met ChatGPT
  • ChatGPT over adviezen

Categorieën

  • Geen rubriek (9)
  • Gesprek & debat (30)
  • Gezocht (9)
  • Leestips (287)
  • Opvallend (473)
  • Piramideprincipe-onderzoek (96)
  • Presentatietips (149)
  • schrijftips (806)
  • Uncategorized (38)
  • Veranderen (36)
  • verschenen (192)
  • Zomercolumns fietsvrouw (6)

Archieven

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014
  • oktober 2014
  • september 2014
  • augustus 2014
  • juli 2014
  • juni 2014
  • mei 2014
  • april 2014
  • maart 2014
  • februari 2014
  • januari 2014
  • december 2013
  • november 2013
  • oktober 2013
  • september 2013
  • augustus 2013
  • juli 2013
  • juni 2013
  • mei 2013
  • april 2013
  • maart 2013
  • februari 2013
  • januari 2013
  • december 2012
  • november 2012
  • oktober 2012
  • september 2012
  • augustus 2012
  • juli 2012
  • juni 2012
  • mei 2012
  • april 2012
  • maart 2012
  • februari 2012
  • januari 2012
  • december 2011
  • november 2011
  • oktober 2011
  • september 2011
  • augustus 2011
  • juli 2011
  • juni 2011
  • mei 2011
  • april 2011
  • maart 2011
  • februari 2011
  • januari 2011
  • december 2010
  • november 2010
  • oktober 2010
  • september 2010
  • augustus 2010
  • juli 2010
  • juni 2010
  • mei 2010
  • april 2010
  • maart 2010
  • februari 2010
  • januari 2010
  • december 2009
  • november 2009
  • oktober 2009
  • september 2009
  • augustus 2009
  • juli 2009
  • juni 2009
  • mei 2009
  • april 2009
  • maart 2009
  • februari 2009
  • januari 2009
  • december 2008
  • november 2008
  • oktober 2008
  • september 2008
  • augustus 2008
  • juli 2008

©2023 - Louise Cornelis
↑