De ‘d’s en t’s’ zijn een struikelblok in onze spelling. Of eigenlijk zijn alleen de doubletten dat. Doubletten zjin de paren van bestaande woorden waarvan de een eindigt op een t en de ander op een d, terwijl ze hetzelfde klinken. Een voorbeeld is gebeurd/gebeurt. Daar moet je over nadenken en de spellingschecker kan je er niet bij helpen. Voor krijgd en gezegt hoef je geen regels te kennen om te weten dat ze fout zijn. Als je niet vanzelf ‘oeps’ denkt (want het woordbeeld klopt niet), dan haalt de spellingschecker ze er wel voor je uit.

Nu is het van die doubletten een bekend verschijnsel dat de meest gemaakte spelfout in de richting van de meest frequente vorm is. Gebeurd komt vaker voor dan gebeurt, en dus schrijven mensen vaker gebeurd waar het gebeurt moet zijn dan andersom.

Is het daarom dat ik eerder deze week betrapt werd op lijden waar het leiden moest zijn? Dat is ook een doublet, maar van een andere soort. En ik ben in mijn leven al veel met lijden bezig geweest. Dat klinkt dramatisch, maar dat valt wel mee: ik ben gepromoveerd op onderzoek naar de lijdende vorm, en in mijn pas verschenen boek Afzien voor beginners definieer ik afzien als ‘zelf verkozen lijden van enige duur’. Lijden is voor mij dus een heel gewoon en frequent woord. Schreef ik daarom in een persbericht over het boek dat iets tot meer afzien lijdt?

Ik ben kennelijk nog niet vaak genoeg in Leiden geweest om al dat lijden te compenseren!