↓
 

Louise Cornelis

Tekst & Communicatie

  • Home |
  • Lezergericht schrijven |
  • Over Louise Cornelis |
  • Contact |
  • Weblog Tekst & Communicatie

Categorie archieven: Uncategorized

Berichtnavigatie

← Oudere berichten

Structuur staat niet op zichzelf

Louise Cornelis Geplaatst op 19 juli 2022 door LHcornelis19 juli 2022  

In mijn trainingen gaat het er vaak om dat je de lezer helpt als je document een transparante structuur heeft: logisch en simpel, zodat je hem in één zin aan kunt kondigen. Zo’n soort zin:

Hiervoor zijn drie argumenten, die in de drie hoofdstukken van dit rapport een voor een aan de orde komen.

Wat ik er wel eens bij zeg, is dat dat niet ‘moet’ en dat je met structuur van alles kunt doen, als je maar uitlegt aan de lezer wat dat is. Zo van:

Er volgen nu dertig pagina’s waarvan in eerste instantie de samenhang onduidelijk zal zijn, maar ik beloof: daarna valt alles op zijn plek.

Dat zou ik niet aanraden, hoor, voor een zakelijke tekst, maar het kán wel.

Voor literaire teksten geldt dat als ze zo’n aangekondigde en transparante structuur zouden hebben, dat gek zou zijn. Het kan wel, althans,  dat heb ik wel eens gehoord, een postmoderne detective die begint met iets als:

De butler deed het, met een bijl, en hij had daarvoor drie redenen:

Maar meestal moet je bij een literaire tekst zelf puzzelen, en dat is een deel van de lol van zulke teksten lezen: het is bevredigend als het puzzeltje klopt.

Onlangs las ik een boek waarvan ik het puzzeltje niet gelegd kreeg. Het ging om Van wie is de finish? Ik vond het verder een interessant boek over voor mij relevante thema’s, met zeer sterke passages. Ik heb het dan ook met plezier gelezen.

Het fascineert me natuurlijk van uit mijn werk met zakelijke teksten hoe het kan dat ik toch een fiks structuurprobleem ervoer. Ik stuitte op drie problemen:

  • Ik kon niet achterhalen wat de climax van het verhaal is. Daar was ik wel naar op zoek, deels omdat ik die sowieso verwacht in zo’n ego-document, iets van catharsis, en deels omdat op de achterflap staat dat het boek de reis schetst naar ‘zijn belangrijkste finish ooit’. Ik kon er niet achter komen welke dat is. Er zijn meerdere kandidaten. Inhoudelijk de meest waarschijnlijk staat in de epiloog, wat ik een gekke plek ervoor vind. En dan nog krijgt hij daar onvoldoende nadruk: het gaat daar te snel en te makkelijk (ik spoil niet, vandaar dat ik er niets inhoudelijks over zeg). Ik vind het jammer, want daardoor kan ik ook niet goed volgen waar zijn persoonlijke proces toe geleid heeft.
  • In het voorwoord staat alleen maar dat de structuur niet chronologisch is. Hoe dan wel? Ik heb geen idee, ik kon er niet achter komen. Het is toch ten dele wel chronologisch, en de chronologie is kennelijk belangrijk, want sommige stukken hebben een datum. De volgorde zal ook echt niet helemaal willekeurig zijn. Of misschien heeft dat wel zo gevoeld voor de schrijver, maar die had dan toch – wat mij betreft – dat stapje extra moeten zetten om de lezer te kunnen vertellen hoe de opbouw in elkaar zit.
  • De structuur is (te) complex. Het is dus een niet-chronologisch ego-document, met ook nog voor elk van de ongeveer veertig hoofdstukjes een losse songtekst of citaat die ik ook nog aan het hoofdstuk moet zien te relateren. Het zijn zo tachtig inhoudselementjes, op 226 pagina’s! Dat is me te veel. 

Hiervan is het eerste punt het belangrijkste. Die andere twee dingen waren op hun pootjes terecht gekomen als ik die climax had kunnen achterhalen. Tachtig elementjes in een niet-chronologische structuur, dat had goed kunnen komen als ik aan het eind had geweten waar het allemaal toe leidde. Uiteindelijk is dat het allerbelangrijkste: aan het eind een gevoel van snappen.

Zo realiseerde ik me: dat is net als bij zakelijke teksten – toch. Nouja, daar mag het eerder dan aan het eind, dat is het hele idee van ‘hoofdboodschap voorop’.  De overeenkomst is dat de structuur ook daar niet op zichzelf staat: die dient de hoofdboodschap. Dat eerste voorbeeld van hierboven, dat zijn niet zomaar drie argumenten, het zijn argumenten voor de hoofdboodschap.

Anders is ook zo’n transparante structuur niet veel meer dan los zand. Dat krijg je zelfs met de beste structuuraankondiging niet aan elkaar geplakt.

 

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

Titel… nog een titel… en nog een

Louise Cornelis Geplaatst op 3 mei 2022 door LHcornelis28 april 2022  

Het kwam vorige week bij twee opdrachtgevers tegelijk aan de orde: titels van Powerpoint-slides die eindigen met … Die ‘mogen’ van mij niet, nouja, ik ben nergens dogmatisch in, maar ze zijn strijdig met goed piramidaal schrijven: ze drukken een lineair verband uit, een ketting, waar de piramide om hiërarchische verbanden vraagt.

In het beste geval is dat lineaire verband een simpele nevenschikking: je kan dan op de puntjes en denken en met een goede overkoepelende pagina is daar makkelijk een prima piramide van te maken. Maar vaak zijn de verbanden veel subtieler dan dat. Vorige week had ik er een bij waar een tegenstelling in stond (… Maar…) en die eindigde met een conclusie: … Dus…. Soms is het verband er gewoon niet, behalve dan iets vaags-associatiefs in het hoofd van de schrijver. In zulke gevallen is er meer werk aan de winkel om te logica transparant te krijgen: hiërarchisch en simpel.

Dat was altijd mijn bezwaar tegen … in titels, maar vorige week werd me duidelijk dat er nog een is: het beroep op het geheugen dat zulke titels doen. Eén van de deelnemers aan een training attendeerde me daarop. Je moet ze eigenlijk in hun samenhang onthouden om het verband te pakken te krijgen: het is een doorlopende zin.

Ik snapte meteen wat hij bedoelde en om het voor de anderen ook te illustreren, zette ik de vier met puntjes verbonden titels waar het om ging achter elkaar, dus als één zin, zonder puntjes en zonder ‘m verder aan te passen. Ik moest toen een diepe teug ademhalen om ‘m in één keer voor te kunnen lezen. Het waren ook nog eens vrij lange, complexe titels: dat gaat vaak samen. Zo’n zin is een brij.

Het was ongeveer zoiets:

XYZ moet streven naar een gelijkwaardigere samenwerking zonder permanent voordeel voor een van de uitvoerende partijen door anderen de kans te geven om te laten zien wat zij kunnen presteren en door ABC te voorzien van een ander en meer onderscheidend format dat meer klantgericht is en dat interessantere content weet te bieden – als totaalervaring. 

Huh wat? Ja dus!

Niet doen, die puntjes. 

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

Over communicatie heb je geen controle

Louise Cornelis Geplaatst op 30 december 2021 door LHcornelis30 december 2021  

Mij valt de laatste tijd in de corona-communicatie op dat een uiting door verschillende mensen totaal verschillend begrepen kan worden. Het is op dit moment actueel door de uitspraken van Diederik Gommers over het virus als ‘peanuts’. Ik denk dat hij daar een gevoel dat leeft onder jongeren goed onder woorden bracht, maar zijn woorden kunnen ook anders geïnterpreteerd worden, zeker als ze, zoals gebeurde, zonder context gebracht worden. Ik begrijp wat hij zegt als vrije indirect rede. Zulke vormen zijn wel vaker tricky, ik herinner me onder andere de affaire rond de vermeende homohaat en anti-semitisme in Mystiek Lichaam.

Bij de meest recente persconferentie deden zich ook een paar gevallen voor van verschil in begrip. Zo benadrukte Van Dissel de grote onzekerheid in de modellen voor de verwachte ziekenhuisopnames. Ik hoor daarin: ‘dus we hebben alle redenen om voorzichtig te zijn’. Twee dagen later hoorde ik René van der Gijp bij Veronica Inside daarover iets zeggen wat meer neerkwam op: ‘ze weten het niet en ze doen dus maar een totale gok’. ‘Ze’ zijn de wetenschappers van het RIVM. Open zijn over onzekerheid ondermijnt dus bij sommige mensen het vertrouwen in de wetenschap.

Sowieso heb ik volgens mij het verhaal van Van Dissel heel anders begrepen dan veel mensen. Ook manlief en ik moesten even gniffelen om de metafoor van de persoon in de andere jas die je niet meer herkent, maar verder vond ik het een goed te volgen verhaal dat bevestigde wat ik al wist. Ik miste alleen nog een paar dingen, en ik zat me ondertussen wel af te vragen waarom zo’n verhaal niet ondersteund kan worden met visuele middelen – zei ik al eerder, het format van de persconferentie is sleets.

Naderhand las ik de vernietigende reacties over dat het allemaal veel te moeilijk was geweest en dat Van Dissel het nut van de booster onderuit had gehaald. Dat laatste, ja, zo kun je het inderdaad ook horen, want hoezo herkent die booster de jas dan weer wel? Dat is het gevaar van metaforen… Het eerste vond ik confronterend. Ik had vooral zitten luisteren als bezorgde burger Louise, niet als communicatiespecialist, en burger Louise is zeer hoogopgeleid, goed geïnformeerd en buitengewoon taalvaardig. Als het verhaal burger Louise kon behagen, is er inderdaad een grote kans dat het veel te moeilijk is. Oeps.

Ik had nog zo’n moment waarvan ik me achteraf realiseerde: oeps, elitair. In een reactie op een vraag over het draagvlak voor de nieuwe ‘lockdown’ (ik zet dat tussen aanhalingstekens want in een echte lockdown kunnen mensen niet massaal over de grens de dingen doen die ze in eigen land niet mogen en ook niet in bomvolle treinen en vliegtuigen zitten) had Rutte het over geluiden uit zijn eigen omgeving, waarin mensen zeiden, ik citeer Rutte:

Luister, we maken ons zeer grote zorgen over omikron. We zien al die berichten. Kijk vandaag gewoon op de buitenlandse websites (…)

Met die woorden wist Rutte mij voor het eerst sinds maart 2020 persoonlijk te raken. Hé, dacht ik, dit gaat over mij. Ik maakte me namelijk vooral op basis van buitenlandse berichten zeer grote zorgen. Zorgen die ik me eerder ook al had gemaakt, bijvoorbeeld over de grote oversterfte in Nederland, maar daar ging het nooit over (ook in die persconferentie weer niet – het zwijgen over de dood en de doden vind ik een van de ergste dingen van hoe de regering met corona omgaat). Zorgen die ik had bijvoorbeeld toen ik las over het restaurant in Oslo – iets wat het Nederlandse nieuws niet had gehaald, ook niet toen het aantal besmettingen opliep tot 100 van de 120.

Uit de reacties op de persconferentie op Twitter begreep ik dat deze uitspraak begrepen is als bevestiging van ‘Rutte zit in een elitaire bubbel’. En zo is het ook natuurlijk. En ik ook. Ik lees internationale dingen via de deskundigen die ik volg op Twitter en ik volg het Vlaamse nieuws, deels uit betrokkenheid bij België, deels ook omdat ik het net iets andere perspectief op Nederland en de wereld verrijkend vind. Oeps, elitair.

Wat ik leer uit deze voorbeelden is hoe moeilijk communicatie is. Je kunt een uiting weloverwogen doen, en nog kan die volstrekt verkeerd vallen. Je hebt geen controle over wat er gebeurt aan de ontvangende kant, en echte betekenis krijgen je woorden pas daar, vooral als er onderling over gepraat wordt. Daarover heb je als zender geen controle. Dat geldt sowieso, in het algemeen, dus ook voor de zakelijke teksten die in dit weblog centraal staan. Het geldt in het bijzonder in geval van precaire (want crisis) massacommunicatie. Dat kun je eigenlijk nooit voor iedereen goed doen.

Ik denk wel dat de coronacommunicatie veel beter kan dan nu, en ook dat het beter moet. Bijvoorbeeld: meer gesegmenteerd, dus meer maatwerk per doelgroep. Visueler, creatiever, interactiever. En in elk geval anders – zoals ook Christiaan Weijts bepleitte in de NRC.

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

Septemberserie (5, slot): Taal stuurt ons denken

Louise Cornelis Geplaatst op 27 september 2021 door LHcornelis8 oktober 2021  

Nog één keer kom ik terug op die beginpost, over het juiste woordgebruik voor het juiste domein. ‘Wat maakt het uit, het is maar een woord’ hoor ik dan wel eens. Dat woordkeuze uitmaakt, roep ik heus niet alleen. Hier is een heel ander voorbeeld in een zeer lezenswaardig artikel: hoe het woordgebruik uitmaakt in hoe je over migranten denkt.

De eerste woorden in dat artikel zijn om te onthouden:

Taal is nooit neutraal – het stuurt ons denken en ons handelen.

Op het gevaar af dat artikel voor mijn eigen karretje te spannen trek ik de vergelijking: als je piramidaal wilt denken en schrijven, gebruik dan ook de woorden die daarbij horen. Daarmee help je jezelf en je gesprekspartners.

 

 

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

Zomeroogst aan links

Louise Cornelis Geplaatst op 16 augustus 2021 door LHcornelis12 augustus 2021  

Hier weer wat interessante dingen over lezen en schrijven die me de laatste tijd via de sociale media (dank!) en andere kanalen bereikten:

  • Twee stripdingen om mee te beginnen, eerst een leuke qua grafiek-ontwerp:  ze zijn allemaal op een herkenbare manier ‘mislukt’. Zie je alle fouten? Ten tweede een strip-o-graphic, voor mij een nieuw genre, over het schoolvak Nederlands.
  • Op neerlandistiek.nl loopt op dit moment een zomerserie door Marc van Oostendorp over de samenhang in het vak Nederlands, dat immers in de beleving van velen uiteenvalt in taalkunde, taalbeheersing en letterkunde. Leuk om te volgen voor mij, en een passage in de vierde aflevering viel me op als relevant voor dit weblog:

een goede tekst, of dan toch minstens de ideale tekst, zou zo maximaal eenduidig zijn dat je tijdens het centraal eindexamen van leerlingen mag verwachten dat ze het enig juiste antwoord vinden op vragen. Dat je om zo’n maximaal eenduidige tekst te schrijven, al je basisaannamen expliciet zou moeten maken omdat je nooit zeker weet of je lezer de wereld wel op dezelfde manier ziet als jij, en dat het aantal van zulke basisaannamen bijna onbegrensd is. Een niet-ambigue tekst is daarom onleesbaar.

Ik ben het daarmee eens, ik heb dat hier al vaker betoogd: er is niet één juist antwoord op een vraag over een tekst, niet één juiste manier van lezen. In het onderwijs al niet, in de schrijfpraktijk van professionals al helemaal niet.

  • Een zwaarder stuk uit mijn vakgebied, dat nogal tot bescheidenheid stemt: uit wetenschappelijk meta-onderzoek blijkt dat designkeuzes weinig uitmaken voor de overtuigingskracht van teksten. In de NRC stond er een samenvatting van in de column van Ben Tiggelaar. Disruptief formuleren werkt misschien nog het beste. En het is maar goed ook, dat er geen panacee voor overtuigingskracht was, want dan waren we dus makkelijk manipuleerbaar.
  • Ik was blij met een post op neerlandistiek.nl met onderzoek naar hoe mensen frequentieaanduidende woorden (vaak, soms) begrijpen. Ik kende zulk onderzoek van vroeger, fijn om hier goed vindbare nieuwe data te hebben. Inclusief andere kans-aanduiders: hoe begrijpt de patiënt het als de dokter zegt dat je een grote kans op overleven hebt?
  • Een leuk stuk over schrijfangst, hier voor bloggen, maar het is algemener herkenbaar, vind ik. De remedie? Gewoon doen.
  • Tot slot een stuk over de ontwerpkeuzes en teksten van de twee corona-apps. Interessant om te lezen, al krijg ik iets jeuk van dat UX. Mijn indruk: over de teksten in de app zelf is beter nagedacht dan over het materiaal ‘eromheen’, zoals voorlichting. Van de coronamelder is me bijvoorbeeld zeer opgevallen dat er heel weinig druk is geweest om die te gaan gebruiken: na de introductie heb ik er bijna nooit meer wat over gezien of gehoord.

 

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

Great!

Louise Cornelis Geplaatst op 11 juni 2021 door LHcornelis11 juni 2021  

Leuk zo op de valreep van het weekend: ik kreeg net een zeer positieve evaluatie van twee trainingen die ik vorige maand bij een opdrachtgever gaf: een inleiding piramideprincipe voor nieuwe medewerkers en een – nieuw ontwikkelde – masterclass voorstellen schrijven. Ik kan het niet laten er een klein citaatje uit te knippen voor hier:

"Louise is great"

Goed weekend gewenst!

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

Ja, en?

Louise Cornelis Geplaatst op 6 mei 2021 door LHcornelis3 mei 2021  

In mijn werk met schrijvende professionals gaat het er vaak over dat je als deskundige niet alleen de feiten moet geven, maar ook moet zeggen wat ze betekenen. Dat moet sowieso, maar zeker als je schrijft voor leken.

De vraag ‘en wat betekent dat’ zit altijd in ons hoofd – wij mensen kunnen niet anders. We zijn altijd op zoek naar betekenis, naar interpretatie. In het piramideprincipe is dat de vraag ‘omhoog’, die je kunt verwoorden als de vraag naar de interpretatie, ‘wat betekent dat allemaal samen’, dus of in het Engels, so what?

Of met Ja, en? zoals hier laatst op Twitter. Die relatie maakt scherp duidelijk waar de schoen wringt in de oorspronkelijke tweet, geschreven door een deskundige. Zal wel, die getallen, maar wat wil het zeggen?

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

Kort iets over de persconferentie

Louise Cornelis Geplaatst op 21 april 2021 door LHcornelis21 april 2021  

Ik heb gisteravond de persconferentie vluchtigjes teruggekeken en de vragen gescand. Ik moet zeggen: ik breng dat bijna niet meer op, zo veel slechte argumentatie op een hoopje: voor de versoepelingen, voor het hele corona-beleid en tegen de kritiek op de testevenementen. Ook was ik niet overtuigd over het waarom van het wél doorgaan met het Janssen-vaccin (in verhouding tot de AstraZeneca-stop voor onder de 60 jaar).

Het was een aaneenrijging van willekeur, inconsistenties, drogredenen, wensdenken, draaien en vrijelijk interpreteren van de getallen – dat laatste liep het meest in het oog. Dat kwam er dan allemaal nog best wel aardig uit, maar eigenlijk is dat ook heel erg: het toneelstuk.

Arme mensen die dit beleid het leven kost of voor lang of altijd hun gezondheid. Ging het daar maar eens wat vaker over.

 

Geplaatst in Uncategorized | Geef een reactie

1 jaar later: de lat hoger

Louise Cornelis Geplaatst op 10 maart 2021 door LHcornelis9 maart 2021 5

Het is vanochtend precies een jaar geleden dat ik voor het laatst een schrijftraining gaf aan een groep mensen met wie ik in dezelfde ruimte was, bij hen op kantoor. Het terugdenken beroert me best wel, moet ik zeggen, met een heel scala aan emoties – ik schreef er eerder al over dat het nogal een woelig jaar was.Wat ik op 10 maart 2020 zeker niet had verwacht, ik schreef het gister ook al, dat we een jaar later nog steeds zo diep in de corona-ellende zouden zitten en dat het dus zo lang zou gaan duren allemaal.

Inmiddels is het zelfs de vraag wat ‘gewoon’ dan is en of het dat ooit weer wordt, qua virus. Ik mis nog steeds een heleboel, maar er zijn ook dingen waarvan ik hoop dat ze nooit meer terug gaan naar ‘gewoon’. Ze mogen zelfs nog wat ‘ongewoner’ worden. Ik leg het uit.

Sinds die terugblik op 30 december heb ik nog weer een stapje gezet in profiteren van wat er veranderd is: ik heb flink de smaak te pakken van webinars en online colleges. Die kan ik bijwonen vanwege het ontbreken van de reis. Ik heb er een aantal korte gedaan in Amsterdam en ik zou niet zo gauw voor een uurtje daarheen reizen, en ik heb er ook gedaan die veel verder weg waren: Zwitserland, Engeland, Canada. Wat geweldig om zo van goeie mensen te kunnen leren vanuit mijn eigen huis!

Wat me wel opvalt is dat, met één positieve uitzondering, de werkvorm van die webinars is: luisteren naar één of meer pratende hoofden, meestal met een powerpoint, en niet nader gestuurde interactie via de chat of de Q&A. Keer op keer ervaar ik zelf  bij die webinars dat alleen zitten kijken en luisteren te saai is, zeker als op datzelfde apparaat allemaal andere aandachtstrekkers draaien, zoals de mail, het nieuws en de sociale media. Het moet wel heel erg boeiend zijn wil het mij erbij houden. Dan maak ik bijvoorbeeld aantekeningen – maar dan mis ik prompt ook wat, want dat hoofd praat maar door en door en door.

Wat me ook opvalt: dat wat er aan interactie is, laat kansen liggen. Een grote groep vrijelijk vragen laten stellen via de chat leidt bijvoorbeeld tot een enorme berg vragen die alle kanten op gaan (‘vrij schieten’). Bij de standaard werkvorm is er bovendien niets wat wat het gemis aan onderling contact compenseert. Je bent eigenlijk maar een heel klein stapje verwijderd van kijken naar een filmpje. Maar een film zou dan weer beter gescript en visueel veel aantrekkelijker kunnen, weg van de webcam.

Ook uit het onderwijs hoor ik soms schokkende verhalen, onder andere over hele dagen alleen maar naar pratende hoofden óf ingesproken powerpoints kijken. Lekker voor mijn ego is dat wel, want ik weet er al heel wat meer van te brouwen en daarbij ook de extra mogelijkheden van online werken te benutten: samen schrijven, deelnemers hun scherm laten delen, quiz-vormen en dergelijke. Ik werk met break-outs, gerichte vragen, met individuele en groepsopdrachten en mijn e-learning (met mooie filmpjes) komt heel binnenkort online.

In het begin vorig jaar was het een hele prestatie dat we allemaal zo snel alles online voor elkaar kregen, maar de ontwikkeling is wel erg snel gestagneerd en de lat ligt nu wel erg laag. Van mij mag-ie hoger, en dat is wat ik bedoel met ‘graag nog wat ongewoner’. Niet alleen maar bezig zijn met zo gauw mogelijk weer terug naar alles live en tot die tijd maar wat behelpen. Nee, het goed doen, zorgen dat het online onderwijs en trainingen geven beter wordt. Voor nu en voor een nog zo ongewisse toekomst. 

Ik ben nog steeds bezig met het verhogen van mijn eigen lat, en ik hoop hier en daar een prikje in dezelfde richting uit te delen Ik heb een tijdje geleden bij een opdrachtgever ‘nee’ gezegd tegen het geven van een training omdat ik ‘m  te ‘uitgekleed’ vond ten opzichte van live en verworden tot iets wat ik zelf niet graag zou volgen. Natuurlijk heb ik aangeboden iets beters te ontwikkelen – wie weet.

Ondertussen leer ik zelf ook nog bij. Door de kunst af te kijken of te zien hoe het niet moet. Door te experimenteren. Door uit te wisselen met collega’s. Van wie nog goede tips of ideeën heeft, hoor ik graag!

 

Geplaatst in Uncategorized | 5 reacties

Over corona-journalistiek

Louise Cornelis Geplaatst op 22 februari 2021 door LHcornelis22 februari 2021  

En maar weer eens wat gedachten over de corona-communicatie. Vorige week las ik op meerdere plekken dat het met overheidscommunicatie natuurlijk nooit gaat lukken om krom beleid recht te trekken, en daar zit wat in: als je er een potje van maakt, kun je communiceren wat je wil, maar het blijft een potje. Dát het een potje is, bleek wel uit het avondklok-debacle maar bijvoorbeeld ook uit dit goeie stuk in de Groene Amsterdammer.

Dat was dan een lichtpuntje in een week waarin ik me nogal heb geërgerd aan de ruimte die de media bieden aan mensen met heel slechte ideeën en aan het luidruchtig tegen elkaar uitspelen van de generaties en de sectoren (wij zijn zielig! wij zijn nog zieliger! wij willen versoepelingen! wij ook!). Dat kan allemaal zonder dat er veel weerwoord klinkt. Al langer verbaast me de prominente aanwezigheid van de farmaceutische bedrijven in de berichtgeving – het kan niet over vaccins gaan zonder de merknamen te noemen, lijkt het wel. Fijn voor ze.

De journalistiek is te meehuilend op dit moment en te weinig kritisch en onafhankelijk. Als ik niet een paar goede, interessante mensen op Twitter volgde zou ik er helemaal niets meer van snappen. Oja, en Lubach helpt ook – die pakte gister terecht HerstelNL aan.

Als klap op de vuurpijl trof ik in een bericht op nos.nl zaterdag deze zin aan:

Op de RIVM-website staan binnenkort niet alleen de cumulatieve aantallen besmettingen, maar ook de weekgetallen uit de kiemsurveillance vermeld.

Ik zit er toch aardig in, maar ik moest googlen om te weten wat kiemsurveillance is, en ik dacht: je moet bijna virologie gestudeerd hebben om de NOS-berichtgeving te kunnen volgen. Daar gaat dan toch ook echt iets mis – te weinig distantie van de journalist!

Edit – ik zie net dankzij een tweet van @PSteenwinkel dat ze bij de Volkskrant iets kritischer geworden zijn:

 

Geplaatst in Opvallend, Uncategorized | Geef een reactie

Berichtnavigatie

← Oudere berichten

Recente berichten

  • Fouten inchecken
  • Verkeersborden spreken elkaar tegen
  • Alweer een goed boek van Van Bogaert (2)
  • Ik blijf nog even bezig met ChatGPT
  • ChatGPT over adviezen

Categorieën

  • Geen rubriek (9)
  • Gesprek & debat (30)
  • Gezocht (9)
  • Leestips (287)
  • Opvallend (473)
  • Piramideprincipe-onderzoek (96)
  • Presentatietips (149)
  • schrijftips (806)
  • Uncategorized (38)
  • Veranderen (36)
  • verschenen (192)
  • Zomercolumns fietsvrouw (6)

Archieven

  • januari 2023
  • december 2022
  • november 2022
  • oktober 2022
  • september 2022
  • augustus 2022
  • juli 2022
  • juni 2022
  • mei 2022
  • april 2022
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • december 2021
  • november 2021
  • oktober 2021
  • september 2021
  • augustus 2021
  • juli 2021
  • juni 2021
  • mei 2021
  • april 2021
  • maart 2021
  • februari 2021
  • januari 2021
  • december 2020
  • november 2020
  • oktober 2020
  • september 2020
  • augustus 2020
  • juli 2020
  • juni 2020
  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • oktober 2019
  • september 2019
  • augustus 2019
  • juli 2019
  • juni 2019
  • mei 2019
  • april 2019
  • maart 2019
  • februari 2019
  • januari 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • februari 2016
  • januari 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • augustus 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • december 2014
  • november 2014
  • oktober 2014
  • september 2014
  • augustus 2014
  • juli 2014
  • juni 2014
  • mei 2014
  • april 2014
  • maart 2014
  • februari 2014
  • januari 2014
  • december 2013
  • november 2013
  • oktober 2013
  • september 2013
  • augustus 2013
  • juli 2013
  • juni 2013
  • mei 2013
  • april 2013
  • maart 2013
  • februari 2013
  • januari 2013
  • december 2012
  • november 2012
  • oktober 2012
  • september 2012
  • augustus 2012
  • juli 2012
  • juni 2012
  • mei 2012
  • april 2012
  • maart 2012
  • februari 2012
  • januari 2012
  • december 2011
  • november 2011
  • oktober 2011
  • september 2011
  • augustus 2011
  • juli 2011
  • juni 2011
  • mei 2011
  • april 2011
  • maart 2011
  • februari 2011
  • januari 2011
  • december 2010
  • november 2010
  • oktober 2010
  • september 2010
  • augustus 2010
  • juli 2010
  • juni 2010
  • mei 2010
  • april 2010
  • maart 2010
  • februari 2010
  • januari 2010
  • december 2009
  • november 2009
  • oktober 2009
  • september 2009
  • augustus 2009
  • juli 2009
  • juni 2009
  • mei 2009
  • april 2009
  • maart 2009
  • februari 2009
  • januari 2009
  • december 2008
  • november 2008
  • oktober 2008
  • september 2008
  • augustus 2008
  • juli 2008

©2023 - Louise Cornelis
↑