Tijdens mijn vakantie in Canada zag ik iemand opmerkelijk schrijven. We dronken koffie in een café in Whistler en een tafeltje verderop zat een vrouw met een laptop voor zich op tafel. Ze was druk aan het typen en keek daar heel vrolijk en enthousiast bij – het zag eruit alsof ze een leuk mailtje aan het schrijven was ofzo. En het opvallende daarbij was: ze bewoog haar mond mee terwijl ze schreef. Dat heb ik nog nooit iemand zien doen.

Bij lezen is het welbekend: je mond, vooral je lippen, maken de bewegingen alsof ze zéggen wat je leest, maar er komt geen geluid uit. Beginnende lezers, jonge kinderen, doen dat, en sommige mensen leren het niet echt af. Het vertraagt nogal, vandaar dat het een zwakke leesstrategie is (vergelijk subvocalisatie, wat hardnekkiger is).

Ik heb gister en daarnet flink gegoogled, maar ik kan op internet eigenlijk al vrijwel niets vinden over het meebewegen van de mond tijdens het lezen, en helemaal niets over datzelfde tijdens het schrijven. Ik kan me zo voorstellen dat het minder erg is dan tijdens lezen, want schrijven gaat sowieso langzamer. En de vrouw in Whistler zag er niet uit als iemand die moeizaam schreef.

Misschien eens uitproberen? Ik doe het terwijl ik deze alinea schrijf. Het leidt me vooral af… Ik moet af en toe ook zelfs nadenken hoe je het woord zegt. A-li-ne-a… Moeilijk woord is dat ineens; ik tik het makkelijker dan dat ik het zeg! En wat doe ik met typfouten en tijdens het gebruik van bijvoorbeeld de backspace-toets?
Nou, verwarrend, geen goed idee.

Maar als iemand er meer over weet of ervaring mee heeft, hoor ik dat graag!