Twee jaar geleden hebben wij in onze woonkamer een nieuwe vloer laten maken. Enerzijds is dat een grote stap vooruit (vloerverwarming!), anderzijds ontdekten we de afgelopen maanden een nadeel ervan, als een soort bijwerking: de muren zijn kleddernat geworden. Vocht van onder de vloer kon eerst recht omhoog, maar dat kan nu niet meer en dus zoekt het een andere uitweg, en dat is via de muur. Nu moeten we dus naar het volgende ‘verbeterproject’: dat vochtprobleem aanpakken.

Achteraf gezien had ik graag gewild dat de mensen die ons hebben geadviseerd voor de nieuwe vloer hadden gewaarschuwd voor de veranderende vochthuishouding. Dan hadden we eerder maatregelen genomen. Maar zo ver strekt hun betrokkenheid niet: ze deden die ene klus, aan de vloer, en daarna waren ze weer weg. Misschien weten ze niet eens dat zo’n andere vloer tot kleddernatte muren kan leiden. Ze zijn immers altijd, bij al hun klanten, al weg als dat probleem zichtbaar wordt – er zat bij ons twee jaar tussen! 

In ons geval duurde het dus twee jaar voordat een gevolg van een eerder gegeven advies zichtbaar werd. Dat is lang, maar ik kan me voorstellen dat er adviezen zijn waarvoor een nog langere periode geldt. En de adviseur is dan al lang weer weg, en hoort nooit over de lange-termijngevolgen. 

Dat is gek, hè? Ik dacht laatst: eigenlijk kun je alleen maar goed adviseren als je je wél bewust bent van die lange termijn. Ik heb daar echter bij mijn weten in handboeken over adviseren nooit iets over gelezen. Als het advies is gegeven is alles daarna ‘implementatie’ en daar doet de adviseur niet aan. Maar eigenlijk zou je dus regelmatig terug moeten naar je klanten om te kijken hoe het zit met de doorwerking van je advies.

Hierover zat ik laatst wat te denken en toen vroeg ik me af: hoe zit dat eigenlijk bij mijzelf, wat weet ik van het doorwerken van mijn adviezen? Ik kom gelukkig bij enkele opdrachtgevers al wat langer. In mijn vak is dat sowieso nodig om iets te veranderen. Schrijfgedrag veranderen is immers iets heel anders dan het bouwen van een nieuwe vloer. De opdrachtgevers bij wie ik langer kom, schrijven ook echt beter dan vroeger, en er wordt meer en beter over teksten en schrijven gepraat en nagedacht.

Geen natte muren gelukkig. Nouja, in één geval hoorde ik dat hun eigen lezers af en toe wel moeite hebben met de directe schrijfstijl, ook na wat langere tijd nog, of juist na die langere tijd. Ineens vinden ze hem ‘hard’. We gaan kijken waar dat ‘m precies in zit.  Ik denk dat er iets anders speelt dan de vorm – dat het meer de inhoud is die anders is dan vroeger, dat deze adviseurs vaker slecht nieuws hebben. En ja, dat klinkt met ‘hoofdboodschap voorop’ luid en duidelijk. Ik ben benieuwd!