Het is weer december en dus begint het terugblikken op 2010. Op http://irritantstewoord.nl/ staat de verkiezing van de grootste taalergernis van het jaar: me moeder. Vind ik ook ergerlijk, ja, maar het is geen taal- maar een spellingsergernis. En dat vind ik iets heel anders. Eerlijk gezegd vind ik dan hij krijgd en wat dat betrefd nog veel erger – dat doet nog meer pijn aan mijn ogen. Al dit soort spelfouten zie ik vooral op internetfora – en al jaren, niet alleen in 2010.

Hun hebben, wel een echt taalverschijnsel, maar ook niet bepaald nieuw, eindigde nipt op 2, en daarvan denk ik altijd: ik wed dat een groot aantal van de 1657 stemmers dat wél zelf ook zeggen. Het is al zó ingeburgerd immers. Ik erger me er eigenlijk helemaal niet meer aan, vind het wel een interessante taalverandering, en hoor het mezelf ook zeggen.

Mijn grootste taalergernis van het jaar beschreef ik al in oktober. Mijn nummer 2: het tot een gewoon zelfstandig naamwoord worden van majesteit. Hare majesteit (dus het woord gebruikt als aanspreekvorm) zie ik bijna nooit meer, de majesteit des te vaker. Majesteit wordt dan op dezelfde manier gebruikt als koningin, en dat vind ik jammer – koningin is een prima woord. Het veranderen van majesteit werd halverwege de jaren negentig al beschreven, ik zou benieuwd zijn naar de nieuwe getallen. De majesteit is mij nog in geen enkel jaar zo sterk opgevallen als in 2010.

Maar ach, al dat geërger, het is allemaal heel willekeurig. Echt heel druk kan ik me er niet over maken. Maar me moeder zal ik echt nooit schrijven. Ik heb gelukkig nog fatsoenlijk leren spellen.