Eén jaar later
Vandaag is dit weblog jarig: precies één jaar geleden schreef ik de eerste post. Als ik naar de rest van het jaar kijk, is dat een unieke: het is de enige post over een lekker-lezen-boek. Ik heb meer boekentips gegeven, maar dat waren vooral vakboeken over taal, tekst, schrijven, e-mailgebruik, presenteren en visueel design, of boeken met verder vooral een nuttig en informatief doel, zoals De Prooi, een wandelboek, en een creativiteitswerkboek. Alleen de Dikke Ik komt in de buurt: dat is een boek dat je óók gewoon lekker voor de lol kunt lezen.
Nu, na een jaar, maak ik een einde aan die unieke (eenzame?) positie van die eerste post. Ik heb namelijk vorige week Hoi, leuk dat je mijn profiel bekijkt! van Martin Brester gelezen. Net als bij die eerste post spelen de moderne schriftelijke communicatiemiddelen in dat boek een grote rol: vorig jaar was dat een weblog, dit keer is het internet-daten, met z’n profielteksten en z’n aftastende e-mails.
De hoofdpersoon doet aan dat daten, en hij wordt treurig van de voorspelbaarheid van de profielteksten: “Wéér Kluun, Wéér reizen en duiken. Wéér De wereld draait door. Wéér rosé op het terras. Wéér spontaan en humor. Wéér.” (p. 133). Uiteindelijk wordt het wat (misschien) met een vrouw die, als enige, hem met haar eerste mailtje hardop deed lachen door een raak woordenspel op zijn nickname Frodo.
En dan denk ik: ja, dit is precies waar het om gaat bij goed schrijven. Ook bij de nieuwe media. Weg uit de inwisselbaarheid, de platgetreden paden en de clichés, en je richten op de ander (lezer, ontvanger). Écht iets zeggen en daarmee een stroom op gang brengen: communicatie. En wat moeilijk is dat. En eng ook.
Maar Hoi, leuk dat je mijn profiel bekijkt! is geen boek om te lezen op zoek naar schrijfinspiratie of -tips. Het is zels niet eens een boek over internetdaten. Ook niet over liefde, relaties en sex (al komt dat er wel veel in voor). Uiteindelijk gaat het over vriendschap. Bij de ontknoping daarvan, aan het eind van het boek, pinkte ik zelfs een traantje weg. Mooi boek, dus – echt iets om bijvoorbeeld voor je verjaardag te krijgen.
En wat vind je van onderstaande recensie? Daar kan ik mij meer in vinden. Ik vind het juist te makkelijk geschreven, en zeker niet een mooi boek.
Het beste bewijs dat internetdating deel uitmaakt van het moderne leven, is het verschijnen ervan in romans. Maar het beste bewijs dat er nog vooroordelen over zijn, ontstaat als de auteur daarop inspeelt.
Vooroordelen en dagelijks leven zijn alletwee te vinden in deze roman: Hoi, leuk dat je mijn profiel bekijkt! Iets over het verhaal: Maurits heeft internetdates, gaat op vakantie met een grote liefde en heeft een problematisch contact met zijn hartsvriend. Dit alles staat in een verhaalvorm. Zijn dates doet hij op via een site die in het boek ‘Partnerwereld’ heet. Tamelijk doorzichtig.
Dat is dan een gedachte uit de marketinghoek geweest: meezeilen op iets dat groter is dan jijzelf brengt je verder dan je op eigen kracht bereikt had. Het is wel duidelijk op welke naam de auteur hoopt mee te zeilen. Nog een marketinggedachte: sex sells. Er zitten dus vrij veel seksscènes in, het boek opent er zelfs mee. Grof en banaal, maar provocerend wordt het nergens.
En dan marketinggedachte nummer drie: doe lekker rot over vrouwen, dat is politiek incorrect en zo haal je de publiciteit. Iedereen weet: negatieve publiciteit is óók publiciteit. Dat alles was te vergeven als de roman veel kwaliteiten had. Een diepere gedachte, een meeslepende stijl, een verrukkelijk verhaal, of gewoon iets dat ontroerde. Maar niets van dat alles zit in het boek.
De auteur leeft van de pen, dus de grammatica en de punten en de komma’s kloppen. Het is moeilijk er iets positiefs over te zeggen. Misschien dan toch dit, dat ik uitkijk naar een volgend boek van hem. Zonder marketing-gedachten, alleen geschreven zoals elk boek geschreven moet worden: uit een innerlijke noodzaak van de auteur, die lezers wil bereiken, oprecht en innig.