Afgelopen weekend is mijn roman verschenen: Niet voor mietjes. Met ‘verschenen’ bedoel ik dat er een doos met 100 exemplaren bij mij is afgeleverd. Die zijn om weg te geven als (relatie-)geschenk. Het boek is dus niet te koop. Dat is een bewuste keuze, met twee redenen:

1. Ik heb met Afzien voor beginners ervaring opgedaan met uitgeven in eigen beheer, en als ik terugkijk, is de moeite die ik toen gestopt heb in de marketing ervan te groot geweest. Ik had die tijd toen, het was leerzaam, ik kwam uit de kosten; er zijn er 400 van verkocht. Dat was okee als experiment, maar niet voor herhaling vatbaar. Nee, dan doe ik dat liever anders: dit keer draag ik de druk- en distributiekosten wel, en bespaar ik me de marketingtijd. Sowieso, maar ook omdat ik besef dat ik een moeilijk te marketen boek heb geschreven: het is een echt vrouwenboek in de zin van dat het gaat over relaties, maar het speelt in de wielerwereld. Het is wél het boek dat ik wilde schrijven, en daarbij heeft de (on-)mogelijkheid van het verkopen geen rol gespeeld.

2. Ik heb niet met het boek lopen leuren langs literaire uitgeverijen. Enerzijds vind ik dat sowieso een nare gang van zaken: belanden op de beruchte slush pile en na onfatsoenlijke lange tijd een afwijzing krijgen. Wat dat betreft zijn uitgeverijen zo machtig dat ze arrogant kunnen zijn. Anderzijds besef ik ook wel dat ik er nog meer werk in zou moeten stoppen om Niet voor mietjes uitgeefwaardig te krijgen (nog los van de vraag of dat überhaupt mogelijk is vanwege de verkoopbaarheid, zie vorige punt). En dat ga ik niet doen: na drie jaar ben ik er wel klaar mee. Ik heb er lol in gehad en veel van geleerd, en ik vind het leuk om daar wat van te laten zien. Daar is het ook zeker goed genoeg voor.  Maar meer pretentie heb ik er niet mee. Dat leg ik overigens in het voorwoord ook uit.

En dan zie ik verder wel hoe het loopt. Na drie jaar is het dan nu echt af, en ik ben blij, trots en tevreden!

Mochten er onder jullie, lezers van dit weblog, zijn die Niet voor mietjes graag willen lezen, dan zou ik zeggen: stuur me een mailtje. Om je te prikkelen hier de flaptekst:

De Tour de France van 2010 start in Rotterdam, bijna voor Frances’ huis. Natuurlijk gaat ze kijken: ze is wel toe aan een verzetje na een turbulente periode in haar leven. Ze raakt aan de praat met Mike Parrol, een onbekende Canadese renner uit een kleine, Spaanse ploeg. Net als Frances wat voor hem begint te voelen, ontdekt ze dat hij een groot geheim heeft. Mike vindt dat Frances wel een rol kan spelen in het bewaren van zijn geheim. Zo wordt ze meegetrokken in zijn leven. Voor haar wordt dat een groot avontuur, dat onder andere een ontluisterend inkijkje in de wielerwereld oplevert.

Net uit: Tekstblad nr. 3 van dit jaar, met daarin een column van mij met een schrijfadvies voor de plek van de hoofdboodschap, losjes gebaseerd op een post in dit blog, die weer gebaseerd was op piramide-onderzoek van Groningse studenten, en dus met dank aan Alette, Josien, Hilde en Sharissa.

Het is mijn laatste Tekstblad-column. Ik stop ermee omdat mijn inspiratie verminderde en ook omdat ik niet-betaalde werktijd vrij wilde maken voor andere dingen, zoals het boek over schrijven en organisatieverandering. Jammer natuurlijk, dat zeker, maar ik zal vast nog wel eens wat schrijven voor Tekstblad, en geïnteresseerden in mijn visie zijn hier op dit weblog van harte welkom.

In het redactioneel van dit nummer word ik mooi uitgezwaaid – ben ik blij mee! Ik citeer:

Deze editie bevat bovendien de laatste bijdrage van columniste Louise Cornelis. Louise laat zich lezen als een pittige tante, die in een luchtige en herkenbare stijl schrijft over schrijven en schrijfadviezen. Ze is wars van de sirenestijl (‘doe dit, doe dat’), maar geeft steeds een genuanceerd beeld van wat een goede tekst maakt. Onze dank is innig en gemeend.

Graag gedaan!

Het artikel ‘Het hout komt op yaks, maar ze kennen Van Persie’ dat ik schreef voor de Stichting Marjan Rens over onze Nepal-reis van oktober staat online op de website van die stichting: http://www.stichtingmarjanrens.nl/ (rechts downloaden en een stukje scrollen – alleen al de moeite waard vanwege de mooie foto’s!)

Paar dingen verschenen de afgelopen dagen:

• In het papieren tijdschrift van Tekstblad een nieuwe column die gebaseerd is op de blogpost over mijn slechtste schrijftcursuservaring ooit.
• Op de site van Tekstblad een eerder in het blad verschenen column waarin ik beken leesverslaafd te zijn.
• Oase Magazine met daarin vier mini-columns over sport.