Column van Ilja Leonard Pfeijffer die me deed fronsen: http://www.nrcboeken.nl/column/zijn-alle-schrijvers-alcoholisten Het is een veelgehoord en graaggebruikt cliché: dat je alcohol nodig hebt om te kunnen schrijven, of om überhaupt creatief te kunnen zijn. Pfeijffer doet een duit in dat zakje.

Beste opmerking erover vind ik de eerste reactie erop, nu onderaan de pagina, van bezoeker Petra Moes. Zij zegt dat het effect van alcohol is het lamleggen van je interne criticus. Dat lijkt me de spijker op zijn kop.

Je interne criticus uit kunnen zetten is inderdaad een belangrijke vaardigheid bij het schrijven. Maar er zijn andere manieren voor dan met alcohol. Die zijn niet alleen gezonder, ze zijn nog beter ook. Want met een goed gedresseerde interne criticus is niet ‘meer dan negentig procent troep’ – zoals wat Pfeijffer schrijft als hij dronken is.

Alcohol werkt alleen wel veel sneller. Want het dresseren van je interne criticus kost jaren van oefenen. Jaren van heel regelmatig schrijven zonder je iets van dat stemmetje in je hoofd aan te trekken. Oefenen, oefenen, oefenen. Ja, dan is een stevige slok de sneller en makkelijker. Maar niet slim.

(De wijsheid over alcohol versus je interne criticus dresseren heb ik overigens van Julia Cameron. Zij was ooit alcoholist, en ontwikkelde daarna een methode om je creativiteit te ontwikkelen zonder drank of andere middelen: de Artist’s Way)