Net uit: Oase Magazine jaargang 4 nummer 1, met daarin drie mini-columns over sport van mij. Eentje ervan vind ik zelf een van de bijzonderste die ik ooit geschreven heb. Ik krijg van de redactie altijd thema’s op, dit keer onder andere ‘heftig’. Ik liep er net over na te denken hoe ik dat in zou vullen toen het 9 mei werd, de 3e dag van de Giro d’Italia. Voor de niet-wielerkenners onder u: die dag overleed renner Wouter Weylandt na een val in de afdaling. Ik zat live te kijken naar wat mij betreft te schokkende beelden. De camera hoeft niet altijd overal zo dicht op te staan. Daar was mijn onderwerp, realiseerde ik me na een paar uur. Maar ik voelde me er eerst helemaal niet goed bij, het was me al te zeer ‘de een z’n dood….’ Dat ebde weg, en ik stuurde hem toch maar in. Toen ik vandaag mijn column herlas, voor het eerst sinds mei, kreeg ik weer kippenvel. Ik zie het bovendien nu meer andersom: hoe meer mensen er nog eens bij stilstaan, op een goede manier, des te minder zinloos is zo’n overlijden.