Elke keer als ik vanaf mijn werkplek naar buiten kijk, zit ik midden in mijn werk. Vol in mijn uitzicht staat namelijk sinds gisteren net zo’n bord als dit:

Dit is het bord van iets verderop; voor dat in mijn uitzicht hangen takken, dus dit leende zich beter voor de foto. Er staat hetzelfde op.

En elke kee als ik het zie, denk ik: ‘dus?’ En dat is natuurlijk een van dé vragen van het piramideprincipe: van onder (details) naar boven (boodschappen) beantwoord je die vraag, ook wel te formuleren als ‘wat betekent dat samen?’ of ‘so what?’ Wat moet ik daarmee, wat betekent dat voor mij, wat wil dat bord mij eigenlijk zeggen? Het is de vraag naar synthese, interpretatie, strekking – broodnodig voor effectieve communicatie. Je moet lezers – of weggebruikers – daar niet naar laten raden.

Een ander bord, om de hoek, beantwoordt die vraag wel:

Aha.

Dan is er nog steeds wel iets anders aan de hand, want weet al dat doorgaande verkeer wel waar de Parallelstraat is, en dus of de omleiding voor hen geldt? Ik zie dat wel vaker bij dit type borden – een geval van de curse of knowledge, lijkt me. Het meeste doorgaande verkeer gaat sowieso al rechtdoor, dus in de richting van de V, en wordt onnodig in verwarring gebracht.

Enfin, ik kijk naar buiten en mijn vingers gaan jeuken!