Zitvlees en perfectionisme
Op 12 maart schreef ik op dit weblog een post met daarin iets over bewegen versus blijven zitten tot het er staat. Nou, de afgelopen dagen heb ik ontzettend gezeten totdat het er stond, namelijk datzelfde artikel als waar ik toen bewegend mee begonnen was. Ik heb net een groot (8000 woorden) artikel ingediend ter publicatie in een wetenschappelijk tijdschrift, over het piramideprincipe-onderzoek. En op dit blog wil ik nu even kwijt dat ik die beweeg-fase toch echt leuker vind.
Wat me bij het zitten-en-afredigeren parten speelt, is dat zo’n grote tekst natuurlijk nooit perfect is. Elke keer als ik het artikel printte en kritisch doorspitte, zag ik nog wel weer kleine foutjes of formuleringen die beter konden. Dat houdt echt nooit op, en gelukkig lukt het me dan om op een gegeven ogenblik pragmatisch te zijn: het is wel goed zo. Een externe deadline had ik niet echt, maar ik wil zo nog even wat andere dingen doen, daarna is het weekend, daarna heb ik het een paar weken lang druk met andere dingen, en dan gaat het wel erg slepen.
Dus: af, klaar, perfect hoeft niet, en het is zo echt wel goed genoeg. Maar lastig toch, een punt zetten achter die die redigeerfase, voor een perfectionist! Gelukkig ben ik niet alléén perfectionist, maar ook pragmaticus. En liefhebber van werk-vrije weekends.
Prettig weekend dus!
En oja, hoe nu verder? Nou, het artikel moet gereviewd enzo, dus dat gaat allemaal nog wel even duren. Maar ik laat het weten als het verschijnt.
Reacties
Zitvlees en perfectionisme — Geen reacties
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>