Voor snelle krabbels en boodschappenlijstjes maakt het mij niet uit waarmee ik schrijf, maar ik schrijf regelmatig ook wat langere stukken met de hand: eerste versies, freewriting, schrijvend nadenken. Dan wil ik een fatsoenlijke pen.

Al van jongs af aan heb ik daarvoor als balpen een Parker Jotter, tegenwoordig een knalgele (net als op die website, grappig). Vorige week realiseerde ik me dat ik daar heel weinig mee schrijf toch, althans: de vulling was op, en ik kon me niet herinneren wanneer dat de vorige keer het geval was geweest. Even schoot het door mijn hoofd: ze zullen ze toch nog wel hebben? Gelukkig wel ja. Sommige dingen veranderen gelukkig niet.

Toen ik toch bij de kantoorboekhandel was, heb ik meteen maar vullingen gekocht voor mijn tweede favoriete pen: een Sheaffer vulpen. Daar schrijf ik meer mee en de vullingen gaan minder lang mee. De rolverdeling is eigenlijk zo dat ik het liefst met de Sheaffer schrijf, maar die mag het huis niet verlaten en soms is een vulpen minder handig. Dan springt de Parker bij.

Ook m’n Sheaffer gaat al meer dan twintig jaar mee, maar daar bleek wel wat veranderd: de vullingen zitten in een andere verpakking. Ik weet niet beter of ze zitten in een kartonnen doosje. Maar nee, nu was het een blister. Links op de foto het doosje van een paar jaar terug, in  het midden de blister van vorige week, rechts mijn pen:

Ik kan er wel mee leven, hoor, maar ik had toch liever het doosje. Omwille van het plastic van zo’n blister, maar ook omdat de verpakking nu kapot is zodra ik de eerste vulling gebruik. Waar laat ik de vullingen dan?

Nouja, daar heb ik natuurlijk wel wat op bedacht: in het oude doosje. Thuis verandert er dan toch niks.