Meer dan tien jaar geleden kwam ik een interessante gedachte tegen in het werk van schrijfprocesonderzoeker Kellogg: dat het dertig jaar oefenen kost om echt volleerd schrijver te zijn. Ik schreef daar onder andere over op dit blog en in een Tekstblad-column. Ik heb het er bovendien in de afgelopen tien jaar regelmatig over gehad, onder andere om aan opdrachtgevers duidelijk te maken dat je van, zeg, een middagje schrijftraining geen wonderen mag verwachten.

Afgelopen zondag had ik het er ook weer eens over, dit keer op een informeel feestje. Mijn gespreksgenoot was wel geïnteresseerd in die Kellogg, en dus beloofde ik het artikel op te sturen. Ik herinner me als bron in elk geval Kelloggs presentatie op een SIG-conferentie, daarnaar verwijs ik in beide bovenstaande stukken. Die link loopt echter ondertussen dood, en ook googlend of op de site van SIG vind ik die presentatie niet meer. Wel had ik toen naar aanleiding daarvan contact gezocht met Kellogg en toen van hem een concept-artikel had gekregen. Dat heb ik inderdaad nog kunnen opdiepen, maar ‘netter’ is natuurlijk de officiële publicatie. Ook die had ik snel gevonden.

Maar…. de termijn van dertig jaar is daaruit! Althans, het staat nergens meer zo letterlijk. Wat er wél staat, is dat het ‘meer dan twintig jaar’ duurt, of, iets preciezer:

The theme of this paper is that learning to become an accomplished writer is parallel to becoming an expert in other complex cognitive domains. It appears to require more than two decades of maturation, instruction, and training.

Die twee decennia zijn nodig om als jongvolwassene een beetje fatsoenlijk te leren schrijven, en daarna ‘professional writers advance further to an expert stage’ – maar daaraan is geen duidelijke termijn verbonden.

Dertig jaar of meer dan twintig jaar oefenen – het maakt niet uit natuurlijk, het betekent nog steeds dat je in dat middagje schrijftraining niet zo veel bereikt. En het betekent ook nog steeds dat schrijven een complexe, hoogwaardige cognitieve activiteit is, niet iets wat je zomaar even doet – dat maakt Kellogg ook op andere manieren duidelijk.

Maar ik ga Kellogg in het vervolg wel net iets netter citeren. Niet meer ‘dertig jaar’ zeggen maar ‘meer dan twintig jaar’.