Een weblogpostje voor mezelf alleen… nouja, niet helemaal, natuurlijk, maar ik schrijf dit wel vooral voor mezelf, in de hoop dat ik dit nou eindelijk eens kan onthouden. Ik heb een paar van die taalregeltjes die er maar niet in willen blijven zitten, die ik telkens opnieuw weer moet opzoeken. Als ik er nu een weblogpost over schrijf, onthoud ik dit misschien, en anders kan ik het hier terugvinden. Mes snijdt aan meerdere kanten.

Dit keer zocht ik voor de tigste keer op hoe het ook alweer zit met komma’s bij citaten. Het ging me om de ventuele komma’s op de plek van de streepjes in de volgende gevallen, ik citeer de voorbeelden uit de Schrijfwijzer

“Ik voelde dat ik de laatste ronde nog kon versnellen_”_ zei landskampioen Janssen.
“Dat is_”_ zei hij_ “natuurlijk waar” (een onderbroken citaat, heet dat)
“Dat is onzin!”_ riep hij.

De goede oplossing is: in alle gevallen staan er in geval van mijn twijfel komma’s, en dan indien van toepassing buiten het citaat, dus buiten de aanhalingstekens:

“Ik voelde dat ik de laatste ronde nog kon versnellen”, zei landskampioen Janssen.
“Dat is”, zei hij, “natuurlijk waar” (een onderbroken citaat, heet dat)
“Dat is onzin!”, riep hij.

Die laatste komma bevreemdt me, die is voor mij als lezer overbodig. Dat zal dan ook wel de reden zijn waarom ik dit slecht kan onthouden. Maar vanaf nu toch doen!