Ik heb het op dit blog al vaker gehad over het ‘and now for something completely different’-stijlverschijnsel dat vooral in inleidingen optreedt. Ik vond onlangs weer een mooie: in de rubriek ‘Thuiskok’ van Sam de Voogt in de NRC van 28 augustus (p. C6):

Onlangs ben ik verhuisd binnen Amsterdam; ik woon nu niet ver van de Amstel. De rivier en  haar oevers bieden eindeloze mogelijkheden om te sporten: roeien, zwemmen, hardlopen. Dat laatste doe ik graag en nu ik ben verhuisd kan ik vaker een van mijn favoriete rondjes rennen: langs de Amstel naar Ouderkerk en terug. Wie zich langs het water voorbij het Amstelpark begeeft, bevindt zich plotse tussen de weilanden van het Groene Hart. Met name in de zomer is het prachtig, met welig tierende bloemen, planten en kruiden aan de waterkanten.

Zou het hier zijn geweest dat Peter Lute op het idee kwam een eigen kruidenkas neer te zetten en zijn restaurant De Kruidfabriek te openen?

En vervolgens gaat de rest van het stukje, nog zo’n 75 % van het geheel, over Lute en zijn kruiden.

De eerste inleiding is een heel lekkere voor een stukje over hardlopen, zal ik maar zeggen. In combinatie met ’thuiskok’ denk ik dan mogelijk ook nog aan sportvoeding. Maar ik zit ernaast. Dus: bij de witregel hoor ik John Cleese.

Nouja, ik snap wel waar het vandaan komt: beginnen is sowieso lastig én mensen hebben geleerd dat een persoonlijke anekdote het goed doet als inleiding. Maar als een inleiding één ding goed moet doen, is het wel de verwachtingen van de lezer managen.