Eén van de kenmerken van een hoofdboodschap is dat het een op de ontvanger (lezer/publiek) gerichte interpretatie is van de feiten: de hoofdboodschap geeft de so-what. Ik geef dan vaak het voorbeeld dat ook in Adviseren met perspectief is terug te vinden: dat een boel geel fruit op een gele fruitschaal voor een schilder die een stilleven gaat maken ‘je hebt vooral gele verf nodig’ en voor een kleine fruiteter ‘er is nog meer dan genoeg’, enzovoort.

Vorige week schudde één van mijn trainingsdeelnemers een voorbeeld uit zijn mouw dat in zakelijke contexten sprekender zal zijn. Ik heb ze ietsje aangepast.

De auditor schrijft: We hebben vastgesteld dat de problemen aan het IT-systeem onjuist en onvolledig worden opgelost

Voor de werkvloer wordt dit: De problemen worden veroorzaakt door de gebruiksonvriendelijkheid van het helpdesksysteem.

Voor het management: De klanttevredenheid loopt gevaar omdat het dienstverleningsniveau niet wordt gehaald vanwege de IT-problemen.

Er zit hier ook iets in van constatering – oorzaak – gevolg/risico, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. En het voorbeeld is uit te breiden naar adviserende hoofdboodschappen, gericht op degene die het probleem zal moeten aanpakken.

Merk ook op dat ook de rol van de schrijver een rol speelt: een auditor is geen adviseur, en zal dus andere hoofdboodschappen formuleren.

Met dank aan San!