De leuke en nuttige links van de laatste tijd – misschien niet de langste lijst, maar wel een heel mooie! Eerst twee tweetallen, dan nog twee losse.

• Twee keer Jip en Janneke, dat duo dat symbool staat voor simpele taal: 
  • Eerst een blogpost van StoryVentures waarin een ICT-specialist  de zin ‘Daardoor zal het probleem van foute toewijzingen die weer het gevolg zijn van parallelle zorgepisodes, blijven bestaan’ op z’n Jip-en-Jannekes vertaalt. (Je ziet daaraan trouwens ook echt wel de beperkingen ervan: tsjonge-jonge, wat is het lang geworden, en omslachtig soms Voor de meeste lezers ligt de optimale tekst echt wel in het midden).
  • En deze week draaide de Speld het om: Jip en Janneke herschreven door – vermoedelijk – een jurist. Hilarisch! ‘Jip en Janneke ontplooien gezamenlijke activiteiten in het kader van spel’ 
• Twee lezenswaardige posts op Neerlandistiek.nl, allebei van Marc van Oostendorp
  • Een analyse van foutief gebruik van diens, naar aanleiding van een grappig voorbeeld van Kees van Kooten. Ik zie zulke fouten ook wel eens, en het is voor mij een van de argumenten vóór zo ‘gewoon’ mogelijke schrijftaal. Als je praat, maak je zulke fouten niet, dus schrijf dichtbij spreektaal.
  • Een voor mij heel herkenbaar stuk waarin Van Oostendorp worstelt met het dedain dat leken, in dit geval een oud-minister, hebben voor experts in het algemeen en taalkundigen in het bijzonder. 
• Nog een stukje waaruit misschien wat frustratie over dedain spreekt, dit keer van een tekstschrijver, maar die legt het mooi uit: over de toegevoegde waarde van een ‘stukjesschrijver’. 
• Voor wie De Correspondent kan lezen: een mooi stuk over iets wat nog steeds mijn warme belangstelling heeft, namelijk denken op de fiets. Veel herkenning, maar ik ben het niet met alles eens. De situatie op het fietspad is me iets te zonnig afgeschilderd  (dat doet die Fietsprofessor wel vaker, alsof de ‘oorlog op het fietspad  niet bestaat) en ik meen zelf dat ik juist het beste denk als ik fiets zonder de échte flow. In flow ben ik alleen maar aan het fietsen, dan val ik daar helemaal mee samen – volgens mij is dat ook de definitie ervan. Het denkwerk gebeurt juist als het fietsen daar eigenlijk net iets te saai, net iets te gewoontjes mee is. Afgelopen dinsdag fietste ik bijvoorbeeld weer eens in Limburg. Flow ervoer ik toen ik makkelijker dan verwacht die loodzware Eyserbosweg en Keutenberg bedwong. Denken deed ik tussen de klimmetjes in.
•