Ik schreef vrijdag over de bordjes op onze fietsvakantie ‘langs het randje’ van Nederland. We zagen ook nog andere teksten. Ik had het vrijdag al even over dialecten, dit vond ik wel een fraai bier-etiket in Limburg, vooral door de vanzelfsprekendheid van het dialect:

Geen bordje, maar gewoon op de grond: de grens, midden op straat in Oldenkot:

Meestal was de grens veel onzichtbaarder dan dat. Gelukkig weer, sinds corona.

Deze Duitse tekst is op zich niks bijzonders, maar het was het eerste Duits waar we rechtstreeks mee te maken kregen, op het eerste moment sinds november 2019 dat we weer in het buitenland waren. Dat was toch wel bijzonder, zeker in het besef van hoe veel er sindsdien is gebeurd. We hadden toen nooit kunnen bevroeden dat het zo lang zou duren:

Maar dan de bijzonderste tekst van de hele reis. Bij de eilandhop van Texel naar Vlieland landden we op de Vliehors en gingen we daarna met de Vliehors Expres over het strand naar het bewoonde deel van het eiland. Dat was al een hele belevenis. Nog bijzonderder werd het toen we zagen dat de grote banden van de Vliehors Expres een gedicht schrijven in het zand: hun profiel bestaat uit letters.

Ik vond het geweldig om rijdend te schrijven. Wat een subliem idee!

Tot slot een foto van mijzelf, in de weer zoals ik de hele vakantie lang veel heb gedaan, want ik ben van ons tweeën de planner. Met kaart, GPX en GoogleMaps plan ik hier de route van de dag. Deze foto is ook vrij zeldzaam, want dat regenjackie heb ik welgeteld twee keer aan gehad – we hebben enorme mazzel gehad met het weer!