Als laatste in de serie over de bordjes Down Under nog zes losse andere leuke dingetjes uit de verzameling schriftelijke communicatie in de publieke ruimte.

Eerst eentje waar ik wel wat van ging fronzen, maar ze bedoelden het niet slecht, geloof ik – op een camping in Greymount, Nieuw-Zeeland:

De keuken en het dames-sanitair waren te bereiken via hetzelfde doorgangetje.

Erg leuk vond ik de borden die je echt maar in één land kan aantreffen, zoals dit in Nieuw-Zeeland:

Of deze, dat moet wel Tasmanië zijn (Tasmaanse duivel):

In Nieuw-Zeeland staken we de moeder aller T-splitsingen over: alle bestemmingen beginnen met een T:

Van de richtingaanwijzers is dit een mooie:

Gemaakt in Alice Springs, waar de vorige post over ging. Van die stad is álles ver weg, zeker als je weet dat pas Darwin en Adelaide steden zijn, de rest zijn vlekjes. Alice Springs dankt haar ontstaan aan de telegraafverbinding tussen Melbourne en (uiteindelijk) Londen; we bezochten er het oorspronkelijke telegraafstation, met deze poster:

In Alice Springs spelen ze ook met de naam van hun stad:

Vaker grappig: de koosnaam voor Tasmanië is Tassie, de inwoners zijn Tassies. Voor ons grappig natuurlijk, sowieso, maar zeker in samenstellingen. Het busbedrijf heet Tassielink, in bier zat ‘100  % Tassiehops’, ‘Tassie souvenirs’ verkocht andere dingen dan alleen tassen, enzovoort. Of wat te denken van deze  reusachtige beschildering op een mineraalwaterfabriek:

Dan waren er natuurlijk bordjes met spreuken. Deze foto is van Tasmanië, maar ik had de spreuk ook al in Nieuw-Zeeland gezien:

In datzelfde koffietentje stond dit, ook al onvertaalbaar:

* * * 

Zo komt er een eind aan de serie, ik ben alweer vier weken terug en heb de draad weer opgepakt. Wie meer wil zien van onze reis: ons dagelijks journaal is te lezen op Polarsteps, alle foto’s staan op Flickr en we hebben een verhaal geschreven als antwoord op de vraag wat het hoogtepunt was van de reis. Daar zou eigenlijk ook nog best iets bij mogen over de bordjes. Dat ging met kleine beetjes tegelijk maar leverde wel stof op voor maar liefst acht blogposts!