En weer net verschenen: Oase Magazine, jaargang 9 nummer 1, met daarin twee mini-columns van mij over sport. Eentje daarvan moest ik in de drukproeven aanpassen aan de actualiteit; dat gebeurt zelden. De column ging namelijk over Maarten Tjallingii, en aan het begin somde ik om wat die bereikt heeft in zijn carrière. Kort na de deadline voegde Tjallingii daar nog iets moois aan toe: hij droeg de bergtrui in de Giro d’Italia, en hij veroverde die nogalliefst in Nederland, op de Posbank. Dat kreeg veel media-aandacht, en dat moest er dus nog even in!   

Onlangs is mijn boek Adviseren met perspectief ook als e-boek verschenen. Het is bijvoorbeeld te koop bij Mijn Studieboek. Het is een PDF van de gedrukte versie, en even duur. Ik moet bekennen dat ik me daar zelf voor schaam, voor die prijs-kwaliteitverhouding; ik heb er niets over te zeggen gehad (komt misschien nog wel).

Maar voor wie mijn boek liever digitaal heeft: dat kan dus nu.

Hij is weer verschenen, de nieuwe Oase Magazine, jaargang 8, nummer 2. Daarin vier nieuwe levensbeschouwelijke mini-columns over sport van mij, en één gerecyclede, die stond er al eerder in, maar dat is alweer jaren geleden, dus geen probleem: de gebruikers van Oase wisselen ook regelmatig. Althans, de leerlingen!

De redactie van Oase bedenkt af en toe vragen bij de columns, en dit keer vond ik er één bijzonder raak. Het is een column bij het thema ‘helden’, over Marco Pantani en Lance Armstrong, waarin ik constateer dat zij hun grote inspirerende rol in mijn leven hebben kunnen spelen dankzij hun EPO-gebruik, en dat ik dat best wel ingewikkeld vind. Ik bedoel: hun foto’s hangen nog steeds aan de muur hier van mijn werkkamer, ook al is hun reputatie zwaar beschadigd. Het slot is:

Zo geven mijn twee helden mij nu een knoop in mijn buik. Maar misschien moet ik hen ook daarvoor wel dankbaar zijn: dat ze me aan het denken zetten, en dat ze me leren dat de wereld niet zwart-wit is, niet simpel bestaat uit ‘goed’ (zonder doping) en ’fout’ (met). Het is ingewikkelder dan dat. En interessanter.

De vraag onder die column is: ‘Wanneer het leven niet simpel bestaat uit goed of fout, kun je dan nog wel spreken van helden of lafaards?’

Vorige maand berichtte ik hier over het boek Mastering Interest Rate Risk Strategy  van Victor Macrae waarvoor ik tekst- en vooral structuuradvies gaf. Victor attendeerde me erop dat een beoordelaar op Bol de structuur expliciet als pluspunt noemt, en dat vind ik erg leuk natuurlijk:

Kort geleden is het boek Mastering Interest Rate Risk Strategy verschenen, van Victor Macrae. In de ‘acknowledgements’, p. X, staat dit:

Oftewel: het is een boek waar ik tekstadvies voor gaf over structuur. Leuk dat het er nu is!

Het boek vertelt een essentieel verhaal. Er zijn de afgelopen jaren namelijk nogal wat derivatenblunders geweest (google er maar eens op, en denk Vestia). Dat kwam onder andere doordat managers handtekeningen zetten onder contracten die ze zelf niet begrepen. Victors boek beoogt de kennis te verstrekken die organisaties nodig hebben om te weten wat ze eigenlijk doen als ze derivaten en aanverwanten inzetten – want die kunnen wel degelijk goed gebruikt worden. Bovendien gaat het ook over de zorgplicht die banken hebben. Als je Victor daar zelf over wilt horen vertellen: luister naar BNR.