Ik had er al een aantal keren over gehoord, maar er nog nooit iets van gezien, en me er dus ook nog niet verder in verdiept: Prezi, het alternatief voor Powerpoint. Of nouja, dat doet Prezi geen recht, maar zo was het me wel al die keren verteld: een applicatie om presentatiemateriaal te ontwerpen dat een aantal van de problemen en beperkingen van Powerpoint niet kent, en andere mogelijkheden biedt.
Sinds gister heb ik Prezi wel in het echt gezien, twee keer zelfs. Gister hielden mijn Groningse studenten presentaties, en in beide groepen was dat er één met Prezi (de rest met Powerpoint, of zonder digitale hulpmiddelen, wat ook mocht en prima is). En ik moet zeggen: ik ben onder de indruk!
Het grote verschil tussen Prezi en Powerpoint, voor zover ik gister zag en ervoer, is dat de onderdelen van een Prezi-presentatie veel organischer met elkaar samenhangen dan de slides van Powerpoint. Tussen de slides is er maar één soort verband: volgende slide – volgende – volgende – volgende – enzovoort (en ook binnen slides heeft Powerpoint, als eenzijdig gebruikt, die neiging: bullet – bullet – bullet – bullet). Je kunt met wat meer creativiteit en geduld en enkele kunstgrepen wel meer samenhang tussen de slides suggereren, maar dat gebeurt meestal niet en wordt zeker niet door het programma afgedwongen of gestimuleeerd.
In Prezi maak je de presentatie als één geheel, op één groot ‘blad’ (zo heb ik me door één van de studenten laten uitleggen). Op dat blad zet je alle dingen die je wilt laten zien. Vervolgens bepaal je een pad langs die dingen, en dat vormt de presentatie. Als je allemaal losse dingen op het blad zet en een recht-toe-recht-aan pad erlangs, is dat heel Powerpoint-achtig. Maar als je de mogelijkheden die deze vorm biedt recht doet, bijvoorbeeld in- en uitzoomen, krijg je een heel ander effect.
Het duidelijkste verschil vond ik bij het langslopen van de piramide. Want ja, de presentaties gingen over of waren gebaseerd op piramides. Op het Prezi-blad kun je die piramide in één keer maken, en zo ook het totaaloverzicht geven. Vervolgens kun je op de afzonderlijke onderdelen inzoomen en ze bijvoorbeeld één voor één langslopen. Tot mijn verrassing bleef ik bij de ingezoomde onderdelen het gevoel voor het geheel houden – en dat ervoer ik als het grootste verschil met wat in Powerpoint mogelijk zou zijn.
De samenhang tussen de detail-onderdelen zit in het ontwerp van de presentatie, want de presentatie ís een geheel, waarvan Prezi de onderdelen belicht – maar dat doet niets af aan die samenhang. Dat is wat ik bedoel met organisch samenhangen, organischer dan de slides van Powerpoint. En dat is een groot voordeel! Het ontbreken van een vanzelfsprekende, natuurlijke lijn of samenhang is immers één van de grootste bronnen van Powerpoint-ellende.
Niet dat Prezi vanzelf tot briljante presentatie leidt natuurlijk, want ook daarin kun je slechte presentaties maken (en ook alleen met bullets werken). Het vergt bovendien een andere manier van over je presentatie denken, en dat is vast even schakelen voor de echte Powerpoint-adepten.
Ik ga ermee oefenen, tenminste, ik zet dat op de agenda. Het schijnt namelijk niet een programma te zijn dat je in een vloek en een zucht beheerst, je moet er echt even voor gaan zitten. Dat ben ik dus van plan – in de kerstvakantie misschien? Ik kijk ernaar uit!