Een dikke maand geleden beloofde ik dat ik me eens zou verdiepen in Writing without teachers van Peter Elbow. Dat heb ik inmiddels gedaan, en het is me wel bevallen.

Veel bekende ideeën, bijvoorbeeld over hoe belangrijk het is om te kunnen schrijven met je interne criticus uit (mijn woorden – Elbow noemt het freewriting, over het belang van het krijgen van feedback in de vorm van leeservaringen en over het langdurig oefenen als enige manier om schrijven écht onder de knie te schrijven. Elk schrijven, of je nou romans schrijft of adviesrapporten.

Maar ook iets nieuws: hoe je een ‘leraarloze’ schrijfcursus opzet en wat de filosofische en didactische achtergrond daarbij is. Volgens Elbow ligt de nadruk in ons onderwijs veel te veel alleen maar op het ontwikkelen van onze kritische vaardigheden, de doubting game, en te weinig op de tegenhanger daarvan, de believing game, die een bereidheid vergt om mee te denken en te bouwen aan wat iemand vertelt of schrijft, en het zo te begrijpen (‘believing in order to understand’) en tot nieuwe kennis, een nieuwe waarheid welilcht, te komen. Door met elkaar in zo’n leraarloze schrijfcursus de believing game te spelen, kunnen de schrijvers zich beter ontwikkelen dan wanneer de deelnemers, met de leraar voorop, elk hun best doen de ander zo hard mogelijk neer te sabelen, iets wat het gevolg kan zijn van de doubting game.

Los van dit soort filosofische overwegingen biedt Elbow een methode om beter en makkelijker te leren schrijven, juist voor mensen die er veel moeite mee hebben. Dat had hij namelijk zelf ook, heeft het misschien nog steeds wel – maar hij schrijft, en hoe! Voor ‘moeilijke’ schrijvers dus van harte aanbevolen.