Tussen de feestdagen door las ik een aardig boekje: Mark Rutte is lesbisch van Raoul Heertje. Afgaand op auteur en titel denk je misschien: ‘Huh, wat doet dat op dit weblog?’ Ik had ook niet verwacht dat het daar relevant voor was, maar dat is het wel degelijk. Heertje analyseert de manier waarop de media ons in de luren leggen, maar eigenlijk laat hij daarmee ook zien hoe zeer onze communicatie aan elkaar hangt van taalspelletjes – en dat het in communicatie veel meer om bedoelingen (de strekking) gaat dan om de letterlijke betekenis.

Volgens Heertje recyclen we onze eigen teksten, die van elkaar én die van de media – alsof we als volleerde acteurs teksten in ons hoofd hebben die we opdreunen als dat moet. Zo vertellen we elkaar verhalen, die op een gegeven ogenblik werkelijkheid, feiten worden – omdat we ze zo vaak horen. Dat is misschien niet zo’n vrolijke boodschap, maar wel een reële, en Heertje brengt hem met veel humor. Eigenzinnige humor overigens; ik moest een hoofdstuk of twee wennen aan zijn stijl, maar daarna vond ik ook de vorm verfrissend en dus inspirerend.

Dus: als je een grappig, gek en leesbaar boek wilt lezen waarvan je ook nog wat opsteekt over hoe taal écht werkt, dan is Mark Rutte is lesbisch een aanrader. Over die gekke titel gaat het trouwens niet, maar ik kan wel raden hoe Heertje hem bedoelt.