Hij is weer verschenen, de nieuwe Oase Magazine, jaargang 8, nummer 2. Daarin vier nieuwe levensbeschouwelijke mini-columns over sport van mij, en één gerecyclede, die stond er al eerder in, maar dat is alweer jaren geleden, dus geen probleem: de gebruikers van Oase wisselen ook regelmatig. Althans, de leerlingen!

De redactie van Oase bedenkt af en toe vragen bij de columns, en dit keer vond ik er één bijzonder raak. Het is een column bij het thema ‘helden’, over Marco Pantani en Lance Armstrong, waarin ik constateer dat zij hun grote inspirerende rol in mijn leven hebben kunnen spelen dankzij hun EPO-gebruik, en dat ik dat best wel ingewikkeld vind. Ik bedoel: hun foto’s hangen nog steeds aan de muur hier van mijn werkkamer, ook al is hun reputatie zwaar beschadigd. Het slot is:

Zo geven mijn twee helden mij nu een knoop in mijn buik. Maar misschien moet ik hen ook daarvoor wel dankbaar zijn: dat ze me aan het denken zetten, en dat ze me leren dat de wereld niet zwart-wit is, niet simpel bestaat uit ‘goed’ (zonder doping) en ’fout’ (met). Het is ingewikkelder dan dat. En interessanter.

De vraag onder die column is: ‘Wanneer het leven niet simpel bestaat uit goed of fout, kun je dan nog wel spreken van helden of lafaards?’