Verschenen in Oase Magazine nr. 3 (jaargang 5): vier mini-column over sport. Ik schrijf voor Oase altijd op thema, en voor dit nummer was één thema ‘een held?’ Mijn column ging over hoe ik in 1998 in wielrennen geïnteresseerd raakte dankzij Marco Pantani, en hoe ik jaren later ontdekte dat diens geweldige prestaties in die tijd tot stand waren gekomen dankzij een fikse dosis EPO. Over hoe een held van z’n voetstuk valt dus. Of toch niet – want zijn rol in mijn leven heeft hij toch gespeeld.

Toen ik de column terugzag, dacht ik: goh, ik had een vooruitziende blik. Want ik schreef hem in september en sindsdien is ook die andere grote held, Lance Armstrong, van z’n voetstuk gevallen. Of toch ook niet – voor hem geldt hetzelfde als voor Pantani. Beide heren zijn belangrijk voor me geweest, echt in de zin dat de loop van mijn leven erdoor beïnvloed is. Dat blijft zo, ook al speelde EPO daar een rol in. Het blijft lastig, vind ik, inspiratiefiguren die iets fouts gedaan hebben. Ik blijf op z’n minst ambivalent.

Mijn column is dus actueel – actueler dan ik in september had voorzien, en ook actueler dan ik had gehoopt.