Hier weer wat interessante dingen over lezen en schrijven die me de laatste tijd via de sociale media (dank!) en andere kanalen bereikten:

• Twee stripdingen om mee te beginnen, eerst een leuke qua grafiek-ontwerp:  ze zijn allemaal op een herkenbare manier ‘mislukt’. Zie je alle fouten? Ten tweede een strip-o-graphic, voor mij een nieuw genre, over het schoolvak Nederlands.
• Op neerlandistiek.nl loopt op dit moment een zomerserie door Marc van Oostendorp over de samenhang in het vak Nederlands, dat immers in de beleving van velen uiteenvalt in taalkunde, taalbeheersing en letterkunde. Leuk om te volgen voor mij, en een passage in de vierde aflevering viel me op als relevant voor dit weblog:

een goede tekst, of dan toch minstens de ideale tekst, zou zo maximaal eenduidig zijn dat je tijdens het centraal eindexamen van leerlingen mag verwachten dat ze het enig juiste antwoord vinden op vragen. Dat je om zo’n maximaal eenduidige tekst te schrijven, al je basisaannamen expliciet zou moeten maken omdat je nooit zeker weet of je lezer de wereld wel op dezelfde manier ziet als jij, en dat het aantal van zulke basisaannamen bijna onbegrensd is. Een niet-ambigue tekst is daarom onleesbaar.

Ik ben het daarmee eens, ik heb dat hier al vaker betoogd: er is niet één juist antwoord op een vraag over een tekst, niet één juiste manier van lezen. In het onderwijs al niet, in de schrijfpraktijk van professionals al helemaal niet.

• Een zwaarder stuk uit mijn vakgebied, dat nogal tot bescheidenheid stemt: uit wetenschappelijk meta-onderzoek blijkt dat designkeuzes weinig uitmaken voor de overtuigingskracht van teksten. In de NRC stond er een samenvatting van in de column van Ben Tiggelaar. Disruptief formuleren werkt misschien nog het beste. En het is maar goed ook, dat er geen panacee voor overtuigingskracht was, want dan waren we dus makkelijk manipuleerbaar.
• Ik was blij met een post op neerlandistiek.nl met onderzoek naar hoe mensen frequentieaanduidende woorden (vaak, soms) begrijpen. Ik kende zulk onderzoek van vroeger, fijn om hier goed vindbare nieuwe data te hebben. Inclusief andere kans-aanduiders: hoe begrijpt de patiënt het als de dokter zegt dat je een grote kans op overleven hebt?
• Een leuk stuk over schrijfangst, hier voor bloggen, maar het is algemener herkenbaar, vind ik. De remedie? Gewoon doen.
• Tot slot een stuk over de ontwerpkeuzes en teksten van de twee corona-apps. Interessant om te lezen, al krijg ik iets jeuk van dat UX. Mijn indruk: over de teksten in de app zelf is beter nagedacht dan over het materiaal ‘eromheen’, zoals voorlichting. Van de coronamelder is me bijvoorbeeld zeer opgevallen dat er heel weinig druk is geweest om die te gaan gebruiken: na de introductie heb ik er bijna nooit meer wat over gezien of gehoord.