Ik zag vanochtend achter elkaar twee mooie voorbeelden van wat een tekst een lezer kan aandoen…Het was allebei in een artikel op nos.nl naar aanleiding van het TV-programma met vragen over corona van gisteravond.

Het hele idee van een vraag is dat je ‘m in de tekst beantwoordt. Dat kost hier al moeite, maar het lukt nog net:

Het antwoord blijft net wat impliciet, maar ik kan het wel bedenken: twee, drie of vier, en dat bepaalt en regelt de uitbater. Die zin had ik toch echt expliciet gemaakt en aan het begin gezet (‘hoofdboodschap voorop’). De rest van de alinea werkt het dan verder uit.

Bij een andere vraag was ik zelf benieuwd naar het antwoord. Ik behoor weliswaar niet tot een risicogroep, maar ik vind de verhalen over verspreiding van het virus in aerosolen dusdanig zorgelijk dat ik niet bepaald sta te trappelen om weer naar de sportschool te gaan:

Maar dat antwoord… wat moet ik daar nou mee? Ten eerste lijkt het wel een antwoord op een andere vraag, over zingen. Ten tweede heb ik niets aan ‘we zien dat het een risico is, er zijn uitbraken beschreven, maar daar is ook iets tegenin te brengen’. Zeg dan gewoon ‘dat weten we nog niet’. Ten derde heb ik niets aan de ontkenning dat het NIET zo is dat het virus na een uur nog op tien of twintig meter hangt. Wat is dan wel het risico? Ik heb geen idee. Jammer.

Ik noem dit wel: alledaags piramideprincipe. Want dat instrument helpt je om de lezersvraag helder, eenduidig, aan het begin en goed onderbouwd te beantwoorden. Als adviseur is dat je taak!