NRC Handelsblad had afgelopen weekend een opmerkelijk stuk op de voorpagina van het Opinie&Debat-katern. De kop luidde: ‘In 2012: naar een transparante focus op kwaliteitsborging’. Ik las het en dacht meteen: ojee, wie heeft dit bedacht? Zo veel glazig-kijken-woorden in een kop? Met zelfs twee van mijn uitgesproken jeuk-woorden erin: focus en borging. Focus zie ik vaak gebruikt als er juist van die focus geen sprake is (‘we moeten onze focus richten op vier dingen’); het tweede woord kom ik altijd tegen in contexten waarin die borging zo vanzelf zou moeten spreken dat het moeten noemen ervan een diskwalificatie is.

Het bleek expres te zijn: Opinieredacteur Bob Biersma heeft een stuk samengesteld uit de meest gebruikte woorden van bestuurlijke inzenders van brieven over beleid. En dat is echt héél erg. Er staat gewoon helemaal niks, behalve aan elkaar geregen beleidsjargon. Ik citeer:

Deze situatie staat haaks op het overeengekomen profieldocument, dat juist voorzag in beleidsprikkels die win-win-situaties moesten realiseren. Had de VBNU in april niet klip en klaar aangegeven dat de instellingen zelf hun ambities moesten terugkoppelen? Iedere instelling zou haar professionals verleiden tot een eigen kwaliteitsimpuls, waarna de prestatie-indicatoren gematcht zouden worden. De benchmark moest liggen op passie, transparantie en top-excellence. En heeft dit gewerkt? Ik dacht het niet. Met dit competitief beleidsplan komen wij nooit tot een uitdagende kwaliteitsfocus.

Het einde is grappig ook:

We kunnen niet weer met het ministerie om de tafel gaan zitten zonder integrale focus op het veranderproces.
Laat dat absoluut helder zijn.

Lees en huiver… Goed voornemen voor 2012: níet zo schrijven!

(Voor wie ‘m op papier niet heeft: via de digitale editie van NRC is het artikel ook nog te lezen, maar wel alleen voor abonnees. Een blog erover staat wel voor iedereen toegankelijk op de site.)