Gister heb ik de tekstadviezen aan het AcICT van de studenten Tekstanalyse nagekeken (zie eerdere posts). Dat was hun eindopdracht voor het vak dat ik afgelopen semester gaf. Ze hadden van tevoren gezegd dat ze het een moeilijke opdracht vonden, maar ik vond dat ze het goed hadden gedaan (gemiddeld – eentje moet de tekst nog wat aanpassen om er een echt advies van te maken, dat was net wat te veel verslag voor mij in plaats van advies aan het AcICT. Overigens begrijp ik die verwarring goed en komt die vaker voor: veel schrijvende professionals weten het verschil niet tussen een verslag en een advies).

Inhoudelijk ga ik er nu nog niet veel over zeggen hier, want ik wil de adviezen eerst met het AcICT bespreken. Daar lenen ze zich wel voor namelijk, en ik weet ook dat er belangstelling voor is. De adviezen lopen uiteen, maar er zijn in elk geval twee rode draden uit te halen: eentje over het toelichten van begrippen die de lezer mogelijk niet kent (jargon en afkortingen) en eentje over zinslengte en -complexiteit. Een mogelijke derde draadje is ‘behoud het goede’, want ook daar ging het in de adviezen over.

Wat ik vooral goed vond, was de mate waarin het de meeste studenten was gelukt om er een ‘echte’ adviestekst van te maken, naar stijl, structuur en vormgeving. Een deel van de studenten had de manier van schrijven van het AcICT succesvol overgenomen. Dat is prima: zij hebben de kunst goed afgekeken en sluiten nauw aan bij de beoogde lezers. Een ander deel had er een eigen draai aan gegeven, wat ook past bij de persoonlijke aard van adviseren.

Ik trof tot mijn genoegen ook geslaagde piramides aan als basis voor de tekststructuur, en dat vond ik knap, want de studenten hadden niet veel zelf geoefend met het schrijven volgens het piramideprincipe.

Dus: tevreden docent. Het vak zit er nu bijna op: die ene herschrijving nog, de eindcijfers doorgeven. En met de resultaten op naar het AcICT. Wordt toch nog een beetje vervolgd dus!