Ik eindigde mijn blogpost van dinsdag over de vacature-in-straattaal met de constatering dat de formuleringen wat al te popi waren. Die opmerking kwam niet uit de lucht vallen. Ik was die dag ook bezig met het nakijken van de eindwerkstukken van mijn studenten van het vak Tekstontwerp en persuasie-onderzoek (draad), en als er één ding uit hun analyses naar voren komt, is het wel dat lezers al te gewild ‘leuk’ taalgebruik niet waarderen.  

Eén van de studenten heeft zich bijvoorbeeld gebogen over een nogal opzichtig commerciële blogpost over een hardloopschoen voor all the ladies in da house, met ook nog eens pompeuze woorden met veel hoofdletters voor het material (STRETCHWEB) en het type (ULTRABoostX). De lezers in het lezersonderzoek waren daar uitgesproken negatief over: ‘poespas’. Het leidde hen zelfs af van de inhoud (wat overigens misschien de bedoeling kan zijn geweest, maar dat terzijde).

Ook bij de Fluiten = niet meer instappen-tekst van de NS hadden de lezers kritiek op de belerende, soms wat infantiele toon (tegenover te allen tijde, alvorens en ten overvloede – vreemde stijlbreuken). Bij een tekst van Lindanieuws was er commentaar op het Engels (everyday heels) en op favo voor favoriet. In deze gevallen leidde het minder af, maar toch. En dit zijn nog maar de duidelijkste voorbeelden, niet eens alle.

Nou hebben we in het college niet de effectiviteit van de teksten gemeten, dus we weten niet of dit soort formuleringen mogelijk toch doorwerken op het gedrag van de lezer – want dat is wat de teksten beogen. Bovendien was het allemaal heel kleinschalig onderzoek. Maar mijn beeld is wel duidelijk: lezers waarderen ‘poespas’ in de formuleringen niet.

Schrijf maar gewoon. En oja: behandel lezers als weldenkende volwassenen.