In zijn bekende en toonaangevende boek Feilloos Adviseren onderscheidt Peter Block drie rollen voor adviseurs: partnerschap, handlanger en expert. De situatie kan om verschillende rollen vragen, maar in principe is wat Block betreft partnerschap de beste vorm. Die rol houdt in dat adviseur en opdrachtgever beide in gelijke mate verantwoordelijk zijn voor het welslagen van het adviesproject (bij handlanger blijft de opdrachtgever meer verantwoordelijk; bij expert trekt de adviseur het naar zich toe).

Wat mij betreft past het piramideprincipe als geen andere manier van schrijven bij de partnerschapsrelatie tussen adviseur en geadviseerde, want door je kaarten meteen op tafel te gooien (d.m.v. hoofdboodschap voorop) creëer je als adviseur een ‘level playing field’ met de klant. Je laat hem niet in het ongewisse, waardoor je meteen als gelijkwaardiger en in goed vertrouwen verder kunt gaan. Het piramideprincipe is bovendien, anders dan de methodologische structuur, niet gericht op verantwoording afleggen over je stappen, wat een expert zou doen, maar juist op het oplossen van het probleem van de geadviseerde. Anders gezegd: het is meer gericht op het beantwoorden van de klantvraag dan op het verrichte onderzoek.

Volgens mij is dat de essentie. Andere kenmerken van het piramideprincipe zijn in de samenwerking ook mooi meegenomen:

• Door de aparte brokjes is er makkelijk op verzoek van de klant iets aan te veranderen. (had ik zelf niet bedacht, maar dit werk recentelijk aangedragen door enkele Nijmeegse studenten van mijn adviesvaardighedencollege, en ik herken het wel.)
• Het is een zeer lezergerichte structuur, en lezer = klant, dus zo ben je ook klantgericht, door snel begrip te bieden (al kan dat in extreme vormen richting handlangerschap gaan: ‘u vraagt, wij draaien’).
• De vraag-antwoord-dialoog maakt dat de structuur lijkt op een gesprek tussen adviseur en klant, waarin de adviseur klantvragen beantwoordt. Dat klinkt als ‘samen’, en partnerschap-achtig. De structuur lijkt zo een beetje op een afspiegeling van je werkwijze.
• Bij een waarom-onderbouwing (argumentatie) moet je de geadviseerde overtuigen. Die neemt dus kennelijk niet alles klakkeloos aan (zoals van een expert) en die dicteert het ook niet (zoals bij een handlangerrelatie).