Vorige week heb ik voor het eerst sinds lang (paar jaar) in een training expliciet aandacht besteed aan schrijfproces (voorbereiden-doorschrijven-redigeren) en schrijfaanpak: de individuele sterke en zwakke kanten in dat proces. Ik gebruikte daar weer de onvolprezen ‘Vragenlijst schrijverstype’ voor uit In gesprek met de lezer. Daar keek ik dus weer eens naar met frisse ogen, en toen viel me op dat drie van de vier schrijverstypen een positief klinkende naam hebben: vlot, precies en gestructureerd. Het vierde type heet ‘onbewust’ en dat vond ik ineens negatief klinken en ook niet zo kloppend: je kunt niet onbewust schrijven immers. Ik heb het daarom veranderd in ‘flexibel’.

Het schrijverstype in kwestie is als geen ander in staat de rommeligheid van het schrijfproces te hanteren. Schrijven is namelijk wel een beetje te plannen, maar niet heel strak: je springt tussen de drie fasen heen en weer (‘recursief’). Flexibiliteit is bovendien fijn als er laat in het proces nieuwe informatie opduikt die je nog moet verwerken – en zo gaat het heel vaak, zeker in organisaties. Als het flexibele schrijverstype doorschiet, wordt het schrijfproces chaotisch – en de tekst vaak ook rommelig. In dat geval heeft de flexibele schrijver baat bij een wat meer planmatige aanpak, waar het structureren van de tekst een eigen plek in heeft, en waarin voldoende tijd is voor het redactionele werk aan het eind.

Enige wat daarin verloren is gegaan, is dat de letters van die namen hiervoor VSOP waren, wat grappig was. Nu is het VSFP. Dat slaat niet meer op cognac, maar ik vind het wel passender.