Ik kreeg vorige week een brief van een pensioenfonds waar ik een piepklein pensioentje aan het opbouwen ben, iets van een vakantiebaan lang geleden. Ik snapte alle zinnen en  kon de informatie tot me nemen, dat was het punt niet. Maar aan het eind had ik geen idee wat de brief me nu eigenlijk wilde zeggen. Dit was ‘m:

Fijn dat er met ‘U hoeft verder zelf niets te doen’ expliciet in staat dat ik er niets mee hoef, al snap ik dat ‘verder’ niet. De rest van de brief gaat over pensioenen, maar zo ver ben ik nog lang niet. Ik denk dat er tussen de regels staat: ‘houd er rekening mee dat uw pensioen lager uit kan vallen dan u gedacht had’, maar dat is toch een beetje gissen. Het lijkt in elk geval negatief, al is dat stabielere juist weer positief. Toch?

En dan blijf ik aan het eind van het lezen dus zitten met de grote vraag: ‘dus?’ Wat moet ik hier nou mee, wat is de strekking, wat is hier relevant aan voor mij, wat neem ik hiervan mee? Een goed geschreven tekst maakt dat expliciet. Dat is precies waar de hoofdboodschap voor dient.

Gelukkig kan ik dit soort teksten gebruiken als voorbeeld. Van hoe het niet moet, van het belang van een hoofdboodschap. En in dit geval ook als illustratie van één van de dingen die ik wel eens zeg in trainingen, een beetje provocerend: een informerende tekst bestaat niet. De informatie in deze brief is okee. Maar losse informatie is nietszeggend.