Afgelopen vrijdag was ik naar een colloquium over Chat-GPT in Gent. Gent is vanuit Kapelle met de auto de dichtstbijzijnde grote stad op nog geen uur rijden. Dat biedt mogelijkheden; misschien was ik er vanuit Rotterdam niet eens naartoe gegaan. En dan had ik wat gemist, want ik vond het zeer de moeite waard. Al was het alleen maar het gebouw: een prachtig klassiek pand met dito inrichting.

Ik wilde naar die middag omdat ik broed op een opinie-artikel over waarom je als schrijvende professional echt zelf moet blijven (leren) schrijven, dus waarom AI die klus echt niet van je over gaat nemen. Daarvoor leverde de middag zowel bevestiging als nieuwe inspiratie – maar daarover dus een andere keer meer.

Los van het directe nut voor dat artikel vond ik het ook gewoon lekker om presentaties op hoog niveau te horen van goede sprekers (met alleen vaak wat te kleine lettertjes op hun Powerpoints). Voor het eerst in heel lang hoorde ik bijvoorbeeld Dirk Geeraerts weer eens, die ik me nog herinnerde uit mijn eigen promotietijd. Zijn presentatie ging over wat de huidige opmars van grote taalmodellen zegt over de scholenstrijd in de taalkunde tussen de generatieven (Chomsky) en taalgebruiksgerichten of cognitieven (Geeraerts zelf en ook mijn achtergrond). Dat staat ver af van mijn beroepspraktijk maar ik vond het heerlijk om weer eens een grondig taalkundig betoog aan te horen.

Veel aandacht in de presentaties ging uit naar ethische problemen van ChatGPT, zoals bijvoorbeeld dat we ons er klakkeloos mee uitleveren aan Amerikaanse Big Tech, en dat die zich onze taal eigenlijk toeëigenen. Kan en mag dat zomaar? Nou nee, maar er is ook nog geen alternatief, al wordt daar wel aan gewerkt. Ga ik in de gaten houden.

Ik ging tevreden naar huis. Hooguit ietsje stijf, want de klassieke stoeltjes waren hard en het was vier uur zitten luisteren geweest. Maar dat was de moeite waard!