In zakelijke teksten zou wat mij betreft over het algemeen wel wat meer mogen met markeringen die het oog van de lezer helpen te sturen: vet, cursief, tekstkaders, trefwoorden in de kantlijn, enzovoort. Ik raad bijvoorbeeld wel eens aan om in de inleiding de hoofdboodschap zo opvallend te maken.

Niet altijd is iedereen het daarmee eens, want sommige lezers storen zich eraan onder het mom ‘ik bepaal zelf wel wat belangrijk is in een tekst’. Dat herken ik zeker, ja: een overdaad aan markeringen is irritant, zeker als je zelf een andere inschatting maakt van de belangrijkste woorden of zinnen.

Goed markeren is daarom een kunst, en misschien ook wel wat meer in het schrijvers- dan in het lezersbelang: de schrijver bepaalt waar de lezer extra aandacht aan moet geven. Ja, dat vindt een lezer niet altijd fijn.

Deze lezer, ik dus, ergerde zich vorige week flink aan een overdaad aan markeringen. In Eigen Baas trof ik nogal wat cursief aan, in bijna elke lead (klik op plaatje voor vergroting):

Irritant: het is te veel, dat zijn verkeerde termen (‘zelfstandig ondernemer’ kenmerkt het héle tijdschrift en is dus in een lead niet onderscheidend), de lead trekt al genoeg aandacht in zijn grotere lettertype.

Eén keer schoot ik zelfs in de lach toen ik de cursieve termen achter elkaar las, want toen stond er precies níet wat de strekking van het artikel was:

“De financiële administratie op een laag pitje – efficiënter en voorkomt onrust!’

Zo moet het dus niet. Maar een welgemikte, strategische markering, bijvoorbeeld de hoofdboodschap vet of in een kader, dat mag van mij echt wel. Dan maar het risico dat een lezer zich eraan ergert – hij of zij leest dan wél de kern van het stuk.