Soms vraag ik me af hoe het komt dat er bij instanties toch nog steeds zo slecht geschreven wordt – waarom is dat zo hardnekkig? Vorige week weer. Ik had iets sufs gedaan: mijn fiets geparkeerd op een plek waar dat van de gemeente Rotterdam heel erg niet mag. De dag erna kon ik hem ophalen bij het Fietspunt. Daar kreeg ik er een brief bij waarover ik me nogal heb verbaasd.

In de eerste zin is meteen al sprake van een fietsparkeervoorziening – geen Rotterdamse burger noemt dat zo. Dat gaat samen met van die typische schrijftaal als  ‘is geconstateerd dat’, ‘genoemde locatie’ en ‘niet toelaatbaar’.

In de tweede alinea staat het eerste lid van artikel 5:12, onder a, uit de APV – dat is sowieso niet echt voor lezers natuurlijk. Er staat nog een typfout in ook, althans, ik neem aan dat er een r hoort achter te in ‘te voorkoming van schade’.

Dan komt er een heel lange zin, onder het nietszeggende kopje Overweging:

Het beleid van de gemeente Rotterdam is onder meer gericht op het toegankelijk houden van de openbare ruimte en het tegengaan van verloedering door, onder meer, her en der geparkeerde fietsen op plaatsen waar de parkeerdruk van fietsen hoog is en/of de ruimte daarvoor beperkt is en de normale functie van de weg gehinderd wordt.

Ik vind het eigenlijk best knap om in één zin twee keer ‘onder meer’ te gebruiken. Verder moet ik de zin een paar keer lezen om ‘m aan elkaar te kunnen breien en wat er staat te vertalen naar hoe ik het beleefd heb. Zo van: verloedering, mijn fiets die daar een uurtje stond? Da’s even lastig, zal ik maar zeggen. Ik kom er wel uit, maar niet heel makkelijk.

In het volgende kopje gaat het over ‘spoedeisende bestuursdwang’. Eerlijk gezegd vind ik dat klinken als een enge ziekte, bestuursdwang, waarvoor je met spoed naar de dokter moet – spoedeisend ken ik alleen met hulp erachter, vandaar de medische bijgedachten. De alinea laat verder ook te wensen over:

Wij hebben besloten om over te gaan tot het toepassen van spoedeisende bestuursdwang. Dit houdt in dat de fiets onmiddellijk na constatering op 15-5-2019 is verwijderd. Ter voorkoming van negatieve gevolgen heeft de gemeente een spoedeisend belang bij het direct verwijderen van uw fiets. De kosten van de verwijdering zijn inmiddels bij u in rekening gebracht. De kosten zijn vastgesteld op €20.

Het is dat ik weet hoe het zit, ik heb het zelf meegemaakt, anders zou ik hier niet veel van begrijpen. Dat zit ‘m in ‘overgaan tot het toepassen van spoedeisende bestuursdwang’ wat die enge ziekte combineert aan heel abstracte taal. De derde zin, die met ‘ter voorkoming van…’ past daar niet in de alinea-opbouw en ook niet qua werkwoordstijd, want de fiets is toch in de zin ervoor al verwijderd? Er staat niet veel anders dan in de eerste zin.

En die kosten, die zijn niet net  bij mij ‘in rekening gebracht’, hallo, ik heb ze net betááld. Anders had ik de fiets en deze brief niet kunnen krijgen.

Ik geloof bovendien ook niet dat de verwijdering 20 euro kostte – alles bij elkaar, met de opspoorders, het vervoer, het Fietspunt met z’n medewerkers en de  bureaucratie van dit soort brieven gaat het ongetwijfeld om meer. De 20 euro lijkt me meer een symbolisch bedrag, een soort ‘foei’ – want het zal wel geen boete mogen heten.

De brief eindigt met informatie over hoe je bezwaar kunt maken. Dat staat terecht apart, onder de ondertekening – dat is het sterkste punt van deze brief. Alles bij elkaar vult-ie twee kantjes – da’s lang.

Ik zie in de tekst duidelijk juridische sporen en een poging om allerlei mogelijke uitzonderingen mee te nemen – een soort ‘one size fits all’-brief. Leesbaarheid is daarin gesneuveld. Waarschijnlijk verklaart dat de abominabele kwaliteit – die ik overigens nog erger vind omdat het gaat om een stad die veel laaggeletterde inwoners heeft en ‘geen woorden maar daden’ hoog in het vaandel heeft.

Dus hoe schrijf je zoiets op z’n Rotterdams? Ik zou denken aan iets als:

Uw fiets stond op een plek waar dat niet mag. Daarom is die weggehaald en naar het Fietspunt gebracht. U hebt hem daar zojuist opgehaald. De kosten (20 euro) heeft u ter plekke betaald. Hieronder vindt u de juridische details en informatie voor als u bezwaar wil maken.

Nog steeds niet helemaal bevredigend, want zo staat er niks nieuws in. Er zou van mij nog iets in mogen als ‘daarmee is voor ons de kous af’ of ‘wilt u dit niet meer doen’, maar dat is een grotere wijziging. Zonder zo’n verder gaande strekking zou voor mij een kwitantie genoeg zijn, met een verwijzing naar een website voor de juridische en bezwaar-informatie.

Soms is niet schrijven ook een optie. Niet net doen alsof het een brief is, alsof het iets is wat burgers zouden moeten kunnen lezen. En als je dat wél wilt, die lezende burgers, doe het dan beter.