Ik zeg in trainingen regelmatig dat een goed gestructureerd document geen samenvatting nodig heeft, omdat de haastige lezer ‘koppensnellend’ kan lezen als je boodschaptitels gebruikt. Daarbij verwijs ik dan naar de krant: die heeft ook geen samenvatting nodig. Soms krijg ik dan als reactie: maar er zijn kranten die het wel doen, samenvatten. Inderdaad. Maar of dat helpt?

Vorige week maakte ik een foto van een samenvatting in een krant, het Financieel Dagblad dat bij een opdrachtgever lag:

Het is geen samenvatting van de hele krant, maar die kolom met Ouderwets-Houdbaarheid-Belangstelling is wel een soort samenvatting van het artikel.

Ik moet zeggen: ik ben niet overtuigd. Ik vind het lastig om de relatie te leggen tussen die drie woorden en de zinnen eronder, en tussen die zes elementen samen. Als ik dat serieus probeer te doen, ben ik ongeveer even lang bezig als met het (snel) lezen van het artikel. Vooral dat ‘Belangstelling – Voorstellen zetten aan tot discussie’ – huh? 

Ik weet dat lezers verschillen. Deze lezer, ondergetekende dus, is zo niet geholpen. Inhoudelijk vond ik het wel een interessant stuk, maar daar draagt die samenvatting niet aan bij. Die mist ook de kern, want die zit verstopt achter dat ‘huidig systeem niet ingesteld op leven lang leren’ – het nieuwe systeem moet dat leven lang leren juist mogelijk maken.