Volgende stap in de observaties aan de stortvloed aan protocollen voor de versoepeling van de corona-maatregelen en de anderhalvemetersamenleving.

Zaterdag had de NRC er een stuk over. Ik werd daarin aanvankelijk op het verkeerde been gezet omdat het meteen aan het begin gaat over doortimmerde protocollen. Ik dacht meteen: pardon? Ze zijn juist alles behalve doortimmerd, dat is wat ik vorige week betoogde: het is allemaal haastwerk. Onder normalere omstandigheden is een protocol doortimmerd en het resultaat inspraak- en consutatierondes. Dat is een traag maar zinvol proces: het haalt de bloopers eruit en creëert consensus en een gedeeld begrip van de tekst. Daar was nu geen tijd voor en dat was zichtbaar: bloopers, omissies, tegenstrijdigheden en iedereen ging er op eigen manier mee aan de hal.

Toen ik verder las, ging ik vermoeden dat de redacteur in de war is geweest met dichtgetimmerd. Met dat in mijn achterhoofd, kan ik me goed vinden in het stuk. Ja, zeker deden de protocollen pogingen tot dichttimmeren. Hier nog wat toevoegingen over het genre die ik ontleen aan het stuk:

• Met de protocollen laten de opstellers vooral zien dat ze hun best doen. Dat doet een beroep op de overheid: ‘doe ons niet weer op slot’.
• Met regels proberen we de angst voor corona te bezweren en het gevoel van controle te herstellen (dat is ook waar ik op doelde met de papieren werkelijkheid: alsof je met schrijven iets in de werkelijkheid oplost).
• Met de huidige hoeveelheid regels is een samenleving niet houdbaar. We zullen ons moeten herbezinnen.

Verder gaat het er in het stuk over dat te veel regels de verantwoordelijkheid van het individu uitschakelen. Ik hoorde er ook iemand over zeggen dat mensen dan gaan denken ‘ik zoek het zelf wel uit’. Dat is sinds mijn vorige post nog veel zichtbaarder geworden. Twee voorbeelden:

• Tim Hofman trok op Twitter de regels voor samenscholingen terecht in het absurde, gebaseerd op de quiz die in de Volkskrant stond. Als dit de regels zijn, kun je inderdaad niet anders dan het zelf maar zo goed en zo kwaad mogelijk uitzoeken.
• Ik schreef vorige week al over de zwembaden, sindsdien heb ik van zwemmers uit diverse steden gehoord over de uitwerking van hun eigen zwembad voor wat betreft het banenzwemmen. Er zijn zwembaden met een borstcrawlverbod, maar in de meeste mag het wel, al mag je soms niet rugcrawlen. Er zit soms heel veel meer chloor in het water, meestal niet. Meestal mag je je na afloop welk omkleden, maar niet altijd. Je mag alleen contactloos betalen, maar wat dan, want je moet online reserveren en dan meteen betalen. In een 50 meterbad met 8 banen in de ene plaats geldt hetzelfde maximum aantal zwemmers als in een andere plaats in een bad van 25 meter bij 6 banen. In sommige zwembaden reserveer je zelfs een eigen privébaan. Gooi het maar in mijn petje.

Ik ben benieuwd hoe het verder gaat, ik blijf observeren!