Een tijdje geleden meldde ik hier dat er op een recensie van mij voor Fiets nogal heftig gereageerd werd. Onlangs verscheen er op een andere recensie van mij opnieuw een wat zurige of verdedigende reactie. Er valt me een overeenkomst op tussen die reacties, namelijk dat de reageerders niet lijken te beseffen dat zo’n recensie voor een bepaalde doelgroep is.

Als ik, bijvoorbeeld, in Leven schrijf dat het niet zo interessant is om alleen maar te lezen wat iemand eet,  dan schrijf ik dat voor andere vegetariërs – want dat zijn mijn lezers. Voor niet-vegetariërs zou dat heel anders liggen, en zou ik ook een andere recensie geschreven hebben. Zoiets was bij die recensie in Fiets ook aan de hand, en in de forum-discussie daarover heeft de hoofdredacteur dat nogalliefst uitgelegd. Dus dat je mijn oordeel moet begrijpen in het licht van de beoogde lezers van de recensie.

Het is niet de enige en absolute waarheid, en zelfs niet het enige of meest ware wat ik erover zou weten te zeggen. En het zou ook kunnen zijn dat, als jij niet de beoogde lezer bent, je het een heel stomme en onterechte recensie vindt. Maar daarmee is de recensie niet slecht.

Deze internet-reageerders geven dus weinig blijk van besef van de lezergerichtheid van teksten. Daar ontbreekt het volgens mij sowieso bij veel mensen aan, dat merk ik in trainingen ook. Ik maak regelmatig mee dat deelnemers daaraan in en door de training zich gaan realiseren dat je schrijft voor een ander. Het is geen kwestie van de juiste informatie op een rijtje zetten of zelf ‘leeglopen’, nee, je doet het opdat een ander het kan lezen.

Als ik, in deze dagen, weet dat iemand een hekel heeft aan wielrennen en die vraagt of er nog wat interessants is op de tv, dan zeg ik toch ook: ‘nee, niet voor jou’ – terwijl ikzelf en miljoenen mensen met mij uren aan de buis gekluisterd zitten – en al die miljoenen het dus een stom antwoord zouden vinden? Nou, dat werkt met schrijven net zo.