Als iemand over een fiets in een wedstrijd zegt ‘ik neem geen risico door ermee te racen’, dan ben ik geneigd dat te interpreteren als: ik wil geen risico nemen, dus ik start er niet mee. Dit stukje tekst, over de nieuwe fiets van de Belgische triatleet Frederik Van Lierde voor het WK op Hawaï van afgelopen zaterdag, vond ik dan ook in eerste instantie dan ook onbegrijpelijk:

Er zijn twee zaken aan de nieuwe fiets die ik belangrijk vind. Eén: ik kan veel makkelijker in de aeropositie zitten. Twee: hij bolt fantastisch. Ik heb de fiets nu drie weken en heb hem uitgebreid getest op het parcours. Ik neem geen risico door er meteen mee in Hawaï te racen. Ik werk al zo lang samen met Cervélo en vertrouw hen volledig. Ze zijn al vier jaar aan deze nieuqe fiets aan het werken en hebben geen detail over het hoofd gezien. Cervélo liet mij ook de keuze om in Hawaï voor het oude model te kiezen.

Pas later realiseerde ik me dat de zin anders bedoeld is: Van Lierde vertrouwt het juists volledig, vandaar dat hij vindt dat hij geen risico neemt als hij wel met die fiets van start gaan. Die strekking vind ik echter veel minder bij de zin passen, ik kom daar alleen op door de rest van de tekst. Die stuurt immers eenduidig positief naar de conclusie ‘Van Lierde gaat vol vertrouwen met de nieuwe fiets van start’. 

Het belang van sturen in de juiste richting is wellicht nog groter in dit geval, omdat de nieuwe fiets controversieel is en mogelijk niet aan de regels voldoet (schijfremmen). Ik zou daarom liever zeggen of schrijven ‘Ik zit er niet mee om er meteen mee te gaan racen’  of ‘ik heb voldoende vertrouwen om er meteen mee van start te gaan’. Die sturen beter in de gewenste richting.

De zinnen dan, over hoe de fiets stuurt durf ik niks te zeggen. Ik vind hem alleen wel lelijk – ik houd veel meer van klassieke fietsen. Maar dat is een kwestie van smaak.