In Schrijven Magazine (nr. 4, 2010) staat een artikel over het geven van feedback aan schrijvers. Het is een interview met Amelie Vailland, docente aan een prozaopleiding in Arnhem, geschreven door Leo Kop. Het artikel gaat over schrijvers van literaire teksten, maar er staan beharigenswaardige zaken in die net zozeer gelden voor het geven van feedback aan schrijvers van zakelijke teksten:

• Niet alleen is het zo dat een tekst en de vaardigheden van de ontvanger van feedback kunnen verbeteren, maar ook van het geven van feedback wordt iemand een betere schrijver: een zelfstandige schrijver kan zijn eigen teksten goed verbeteren, en het geven van feedback op anderen is daar oefening in.
• Feedback op elkaars teksten in een groep uitwisselen (wat ik ‘intervisie’ noem) heeft een meerwaarde: je ziet dat mensen verschillend kunnen reageren op één tekst, en je ziet ook dat anders schrijvers met dezelfde dingen worstelen als jij.
• De gever van feedback dient zich op te stellen als lezer, niet als schrijver. Lezersfeedback wil zeggen dat je aangeeft ‘hoe de tekst bij jou werkt, hoe hij bij jou is binnengekomen.’ Stel het geven van tips dus zo lang mogelijk uit.
• Schrijvers mogen hun tekst niet vooraf toelichten, want zulke uitleg vertroebelt het zicht op de tekst voor de lezer.
• Feedback moet passen bij de fase in het schrijfproces. Als je nog bezig bent met het ontwikkelen van de inhoud, is feedback op formuleringen nog niet zinnig.
• Een goede schrijver stuurt de feedback en vraagt wat hij nodig heeft.
• Het niveau van de structuur/opbouw is het lastigste om feedback op te geven – terwijl het wel belangrijk is. Feedback geven op structuur is iets wat lezers moeten leren.
• Voor het beoordelen van je eigen werk is het noodzakelijk dat je dat eerst een tijdje weglegt. En ook dan geldt: bepaal op welk niveau je jezelf feedback gaat geven. Dat zou moeten zijn: eerst de grote lijn, daarna pas de details. Dus ga geen typfouten zitten verbeteren terwijl je de opbouw aan het beoordelen of verbeteren bent.