Soms heb ik dat wel eens… dan hoor ik mezelf voor de zoveelste keer feedback geven over een tekstverschijnsel en dan ga ik twijfelen: zie ik dit nou wel goed? De laatste tijd overkwam dat me bij het verschijnsel dat een tekst begint met ene zelfbenoemende zin: ‘In deze nota staat…’, ‘Voor u ligt het rapport over…’

Ik zeg dan altijd (a) dat dat me doet denken aan hoe het vroeger op school ging: ‘Mijn spreekbeurt gaat over de cavia’, (b) dat het veel prettiger is als een tekst gewoon meteen ter zake komt en (c) dat het vaak wat verontschuldigends heeft, alsof je verantwoording af moet leggen voor het überhaupt bestáán van de tekst. Maar die heeft de lezer al in handen, dus dan geldt (b).

Maar laatst dacht ik dus ineens: misschien is dat gezeur? Nou nee dus, althans, ik kreeg vorige week gelijk van Marc van Oostendorp, in een nogal kritische recensie van een boek van ene Roberts:

Heel veel hoofdstukken beginnen met de woorden: “in this chapter”, waarna Roberts uitlegt wat hij nu gaat doen, voordat hij het ook daadwerkelijk gaat doen. Dat is een techniek die je wel vindt in werkstukken van middelbare scholieren (‘in dit werkstuk ga ik het hebben over Noordzeekwallen’)… .

De cavia is een Noordzeekwal geworden, maar verder was ik blij met de bevestiging!