Ik las vorige week al over de vergelijking tussen een schrijver en een hamster op het ProTaal-blog, en toen dacht ik: hmm, weer hamstergedrag als negatief voorbeeld, jammer. Ze worden ook nog wel eens aangehaald om hun tredmolen-gedrag, zo van: wees geen doordravende hamster. Maar zowel radje-lopen als hamsteren is natuurlijk hamstergedrag, en daar is niets mee.

Sterker nog: ik ben namelijk dol op hamsters, ook op hun excentrieke neiginkjes, zoals voedsel verzamelen en radje-lopen. Ik heb ze al jaren als huisdier. Dit is onze huidige schoonheid, Bertje:

Vrijdag gaf ik een training, en één van de deelnemers vertelde over zijn neiging om eerst heel veel informatie te willen verzamelen en daar dan als het ware in te verzuipen bij het schrijven. ‘Aha,’ kwam er spontaan uit mijn mond, ‘Je bent dus net een hamster.’

Hmm, de blogpost was kennelijk bij me blijven hangen. Hij sloeg dan ook toch wel heel erg de spijker op z’n kop – hamsteren van informatie is iets waar veel schrijvers mee worstelen. Wat goed is voor een hamster, is dat niet per se voor een schrijver.

En wat eraan te doen? Aan wat er al in die blogpost staat, zou ik willen toevoegen: lezergerichtheid. Houd bij het verzamelen en ordenen de hele tijd de lezer voor ogen, en vraag je af wat die moet weten. Hamster dus niet om het hamsteren, maar hamster opdat de lezer er wat aan heeft.