Eerder deze maand blogde ik over het formuleren van de hoofdboodschap, en stelde daarbij dat creativiteit één van de ingrediënten is voor de ‘mix’ die je daartoe maakt. Hoe doe je dat, dus hoe word je creatief/creatiever? De bekendste creatieve technieken, zoals brainstormen en de hoeden van De Bono lijken minder geëigend, al is het alleen maar omdat ze bewerkelijk zijn. Ik zie drie andere mogelijkheden, die voor mijzelf werken, en die, zo is mijn ervaring, herkend worden door veel kenniswerkers:

1. Praten. Soms hoor ik mezelf zomaar iets formuleren in een gesprek waarvan ik denk: ‘dat is ‘m!’ Afgelopen vrijdag gebeurde het ook in een training. We bespraken een hoofdboodschaploos stuk, bevroegen de schrijver, en toen hij begon te praten over wat hij eigenlijk wilde zeggen, kwam er in pakweg zijn vijfde zin ineens iets uit waarvan ik dacht: ‘dat is ‘m!’ Kunst is natuurlijk om naar jezelf te luisteren om die kern eruit te kunnen halen – dat ‘aha, daar gaat het om’-moment. Praten werkt goed omdat het communiceren is en je er meer toe dwingt om bij het formuleren gericht te zijn op een ander. Het praten hoeft niet eens met een lezer of iemand uit je doelgroep te zijn, maar dat maakt het wel nog gerichter.

2. Schrijven. Werkt op een vergelijkbare manier als praten, maar dan als het ware in gesprek met jezelf of het papier. Het gaat erom de vrijheid van freewriting te combineren met nadenken over de inhoud. Het kan zelfs een soort brainstorm-in-je-eentje worden. Belangrijk is dat je niet rechtstreeks aan je stuk schrijft, want dat is niet vrij genoeg. Tip: doe het met de hand. Dat geeft sowieso een ander proces; op z’n minst is het dan glashelder dat het voor jezelf is, en niet al meteen voor een lezer.

3. Afstand nemen: er een nachtje over slapen, stukje gaan fietsen/lopen, de afwas doen, de was ophangen, onder de douche/in bad gaan, tuinieren… de ideeën springen dan soms zomaar je hoofd in. Iets wat veel mensen herkennen, maar niet als bewuste strategie toepassen. Soms is afstand nemen echter écht beter dan achter je computer blijven zitten, ook al voelt het niet als echt werk.

De drie methodes zijn alle drie voor schrijvende professionals binnen handbereik. Het gaat erom dat je leert wat voor jouw werkt. Ook al betekent dat dus dat je onder werktijd kletst, hanepoten schrijft of een stukkie gaat fietsen.