Even schoot door mijn hoofd: zal ik deze post ‘ik zak steeds dieper weg’ noemen? Want dat zou kunnen, of nouja: gaf ik in januari al een training over presenteren zonder Powerpoint, afgelopen zaterdag gaf ik een workshop zonder enige visuele ondersteuning: geen beamer, scherm, laptop, projector, maar ook geen whiteboard of ander bord of flipover.

Het ging prima. Ik gebruikte gekleurde kaartjes als symbolen voor kernbegrippen om toch nog maar iets te kunnen visualiseren. Dat is prettig voor de meer visueel ingestelde deelnemers.

Ik merkte zelf wel één nadeel: je hebt niet zo’n zichtbaar resultaat. Aan het eind hadden de deelnemers dat wel voor zichzelf, want ik had kaartjes uitgedeeld waarop ze allemaal hun goede voornemen konden schrijven. Maar bij eerdere rondjes en inventarisaties vervlogen de woorden van de deelnemers en van mij weer snel. Meeschrijven op flap maakt het resultaat zichtbaar, en kan het gevoel geven dat er bijvoorbeeld veel mogelijkheden zijn. En dat heeft wel degelijk meerwaarde!

Er is een overlap met het thema van eerder deze week, dat van de creativiteitsontwikkeling door schrijven. Julia Cameron van de Artist’s Way zegt dat schrijven geschikt is voor de ontwikkeling van elke soort creativiteit of kunstzinnigheid, omdat het zo basic is: het is altijd overal te doen met heel simpele middelen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld filmen of schilderen of piano spelen. Maar ook omdat het tot blijvend resultaat leidt, in tegenstelling tot bijvoorbeeld muziek, zang en dans. Het zien van dat resultaat, van elke ochtend drie morning pages schrijven bijvoorbeeld, is op zich al stimulerend.

Met een variant op het spreekwoord, dus: wat je schrijft, blijft. En zo had deze blogpost ook kunnen heten!